Ο εορτασμός της Ημέρας Ελληνικού Εμπορίου στις 22 Σεπτεμβρίου, παραδοσιακά δήλωνε την ανάπτυξη, την ανανέωση, την εργασία και την κατανάλωση, στα πλαίσια μια σύγχρονης και υγιούς οικονομίας και κοινωνίας. Δυστυχώς πλέον συμπίπτει με μια περίοδο ραγδαίων και συνεχών απρόοπτων μεταβολών των συνθηκών διαβίωσης και επιχειρείν, που κυριολεκτικά έχουν εξουθενώσει τον ελληνικό λαό σε όλα τα επίπεδα.
Οι απάνθρωπες μεταρρυθμίσεις, το αβέβαιο μέλλον και η αδυναμία πρόβλεψης του οικονομικού περιβάλλοντος, μας έχει συνθλίψει και έχει στερήσει κάθε σκέψη και ελπίδα για δραστηριότητα, για ανάκαμψη της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Η δραματική μείωση του τζίρου, η έλλειψη ρευστότητας, η φορολογική λαίλαπα, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και οι αντίστοιχες απώλειες θέσεων εργασίας εξαντλούν τις όποιες αντοχές της αγοράς. Ακόμη και οι πιο έμπειροι και μέχρι πρότινος επιτυχημένοι έμποροι, αδυνατούν να εξηγήσουν και να αντέξουν.
Παρά το σκληρό τοπίο και τα αρνητικά δεδομένα και επειδή το εμπόριο έχει προσφέρει πολλά, θα προσπαθήσουμε με όσες δυνάμεις μας απομένουν να πολλαπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, για να συνεχίσουμε την καθημερινή μάχη που δίνουμε, για να κρατήσουμε τις επιχειρήσεις μας ανοιχτές.
Το ελληνικό εμπόριο μόνο του πλέον και χωρίς καμία βοήθεια θα αγωνιστεί να αποτελέσει την μοναδική ελπίδα, τον μοναδικό μοχλό ανάκαμψης. Γι αυτό απαιτείται να αλλάξουν δραστικά οι δομές και οι κεκτημένες νοοτροπίες. Πρέπει να γίνουν προσπάθειες με τη αφύπνιση και την συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων για την βιώσιμη ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και την δημιουργία ευκαιριών και προοπτικών.
Το εμπόριο γιορτάζει και προσπαθεί, παρόλο που κάποιοι μάλλον θέλουν να ψυχορραγεί και να πενθεί.
