Ο επιχειρηματίας και πατέρας των παραγόντων του μπασκετικού Ολυμπιακού κ. Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, σε μία από τις σπάνιες δημόσιες τοποθετήσεις του, μιλάει για όλους και για όλα.
Για τον θρίαμβο της ομάδας στην Κωνσταντινούπολη, για τα δυνατά συναισθήματα και τις εμπειρίες που βίωσε στο Final Four, για το μυστικό της επιτυχίας του, αλλά και για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Δεν παραλείπει να καταδικάσει τα επεισόδια που συνέβησαν στον δρόμο για το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας πριν από τον πρώτο τελικό του Πρωταθλήματος. «Την αγάπη για τον Ολυμπιακό μου τη μετέδωσαν τα παιδιά μου. Όλα όμως ξεκίνησαν από μια επίσκεψη του κ. Παναγιώτη Φασούλα στα γραφεία μας πριν από μερικά χρόνια, όταν η ομάδα μπάσκετ κινδύνευε να διαλυθεί. Τότε μου ζήτησε να δραστηριοποιηθώ. Ακολούθησε μία ακόμη επίσκεψη: εκείνη του κ. Σωκράτη Κόκκαλη. Τον σύστησα στα παιδιά μου και κουβέντα στη κουβέντα ξεκίνησε η ενεργοποίησή τους στα διοικητικά της ομάδας. Από εκείνο το σημείο και μετά τη σκυτάλη την πήραν εκείνα. Ανέλαβαν την ομάδα από την αρχή ως το τέλος και όλες οι αποφάσεις ήταν δικές τους. Γι’ αυτό σήμερα αισθάνομαι περήφανος για τους γιους μου και χαίρομαι ιδιαίτερα με τη δική τους χαρά».
Ο γνωστός επιχειρηματίας και πατέρας των προέδρων της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου, εξιστορεί άγνωστες λεπτομέρειες από το ξεκίνημα της οικογενειακής ενασχόλησης με την ερυθρόλευκη ομάδα του μπάσκετ. Από το γραφείο του στο κέντρο των Αθηνών αναφέρεται στο ξεκίνημα μιας προσπάθειας που, αν και άρχισε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων, λίγο έλειψε να τερματιστεί άδοξα όταν συγκρούστηκε με το κατεστημένο. Μια προσπάθεια που, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, ήταν γραφτό να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί ώστε να επιτευχθεί το μεγάλο μπασκετικό θαύμα που ζήσαμε πριν από λίγες ημέρες με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Γιατί όταν ξεκινάς τη σεζόν με πολύ μειωμένο μπάτζετ και αποχωρούν πρωτοκλασάτοι παίκτες, η κατάκτηση της Ευρωλίγκα στο τέλος μπορεί να συγκριθεί μόνο με θαύμα.
«Ο κ. Ιβκοβιτς σε συνεργασία με τους γιους μου, Γιώργο και Παναγιώτη, κατάφερε και τους έκανε ομάδα», θα πει ο κ. Αγγελόπουλος κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας στα γραφεία της Χαλυβουργικής. «Η πείρα μάς πήγε στην κορυφή σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά, αλλά και τη δίψα για διάκριση που είχαν οι παίκτες μας».
Δεν χρειάζονται περισσότερα από 24 δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή διαρκεί μια επίθεση σε έναν αγώνα μπάσκετ, για να διαπιστώσεις ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται πληροφορίες, ειδήσεις και απόψεις με την ταχύτητα ενός πλέι μέικερ. Γνωρίζει κάθε είδηση που κυκλοφορεί για την αγαπημένη του ομάδα και όχι μόνο, και αν κάτι του διαφύγει δεν έχει παρά να το αναζητήσει μέσω της οθόνης ενός iPhone. Κυριακή, 13 Μαΐου, ώρα 23.15. Ο τελικός έχει τελειώσει, η Ευρώπη παραμιλάει για τον «ερυθρόλευκο» άθλο και το πανηγύρι για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου μεταφέρεται από τον αγωνιστικό χώρο στα αποδυτήρια. Είναι η στιγμή όπου κ. Αγγελόπουλος εισέρχεται για να συγχαρεί παίκτες, προπονητές και παράγοντες. Ο τηλεοπτικός φακός ζουμάρει στην αντίδραση του Μάρκο Κέσελ που με θρησκευτική ευλάβεια ακούει τα λόγια του κ. Αγγελόπουλου. «Είστε μια ομάδα νέων ανθρώπων, με θάρρος, πίστη και ψυχή, που πετύχατε το ακατόρθωτο. Κατακτήσατε έναν άθλο», αναφέρει μεταξύ άλλων, μαγνητίζοντας την προσοχή των πάντων.
Τον σύντομο λόγο ακολουθούν τα χειροκροτήματα και τα επιφωνήματα των παικτών προς το πρόσωπό του. Εκείνος δείχνει βαθύτατα συγκινημένος καθώς αποχωρεί από τα αποδυτήρια του «Σινάν Ερντέμ». Ρίγη συγκίνησης ωστόσο τον κυρίευσαν και το πρωί της περασμένης Κυριακής, λίγες ώρες πριν από τον τελικό, όταν και επισκέφτηκε την Αγία Σοφία μαζί με τη μητέρα των παιδιών του Άννα-Μαρία, αφού πρώτα είχαν παραβρεθεί στην πρωινή λειτουργία στο Πατριαρχείο. Έξω από την Αγία Σοφία ήρθε σε επαφή με φανατικούς οπαδούς του Ολυμπιακού.
«Άρχιζαν να φωνάζουν συνθήματα με το όνομά μου. Ήταν μια τυχαία συνάντηση που προκάλεσε συναισθήματα τα οποία δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα σε αυτή τη στιγμή που θα τη θυμάμαι για πάντα».
Το ραντεβού του με τον θρίαμβο ήταν προκαθορισμένο. Ο κ. Αγγελόπουλος βρισκόταν στο γήπεδο στους δύο τελευταίους αγώνες με τη Σιένα, τότε που δινόταν η μάχη με έπαθλο το πολυπόθητο εισιτήριο για το Final Four της Πόλης.
«“Θα σε πάρουμε μαζί μας στην Κωνσταντινούπολη”, μου είπαν οι φίλαθλοι της ομάδας μας μόλις κερδίσαμε. Εκείνη τη στιγμή πιστεύαμε πως ήμασταν έτοιμοι να δώσουμε τη μεγάλη μάχη για την κατάκτηση του τροπαίου».
«Θα έρθετε κι εσείς στην Πόλη;», τον ρώτησε ο κ. Ντούσαν Ιβκοβιτς αμέσως μετά τη μεγαλειώδη πρόκριση.
«Βεβαίως και θα έρθω μαζί σας!», απαντά ο κ. Αγγελόπουλος. Όπερ και εγένετο. Η ώρα του μεγάλου τελικού φτάνει και προσφέρει στον κ. Αγγελόπουλο πρωτόγνωρα συναισθήματα και εμπειρίες.
«Ήρθατε κι εσείς βλέπω», ήταν τα πρώτα λόγια του κ. Ιβκοβιτς αντικρίζοντας για πρώτη φορά τον κ. Αγγελόπουλο στην Κωνσταντινούπολη. «Αφού σας είχα δώσει τον λόγο μου», είπε τότε εκείνος στον προπονητή του Ολυμπιακού. Ακολουθούν οι συγκλονιστικές στιγμές της τελικής αναμέτρησης με τους Ρώσους. Ο κ. Αγγελόπουλος τις ζει σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων από το παρκέ. «Κάθομαι πίσω από τα παιδιά και προσπαθώ να απαθανατίσω τον Παναγιώτη, ο οποίος πετάγεται όρθιος σε κάθε τρίποντο της ομάδας μας. Στο τέλος είδα τον Γιώργο να μπαίνει μέσα και να τρέχει στο γήπεδο πανηγυρίζοντας, και μετά να πέφτει το κιγκλίδωμα και να μπαίνουν όλοι μαζί στο γήπεδο. Μέσα σ’ αυτό τον χαμό φίλαθλοι και άνθρωποι της ομάδας μερίμνησαν ώστε να μεταφερθώ μπροστά στο παρκέ. Εκεί ακολούθησε το παραλήρημα παικτών και φιλάθλων μαζί. Μοναδικά συναισθήματα. Θυμάμαι ότι οι παίκτες σχημάτισαν έναν κλοιό γύρω μου για να προστατευτώ και να μη με χτυπήσει κανείς κατά λάθος. Πανηγυρίζαμε όλοι μαζί».
Από τη συζήτηση με τον κ. Αγγελόπουλο δεν θα μπορούσε να μείνει απ’ έξω η κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Το αμέσως επόμενο ερώτημα έρχεται, λοιπόν, ασυναίσθητα: Υπάρχει Πρίντεζης στην πολιτική αυτή τη στιγμή;
«Τον ψάχνουμε! Ίσως χρειαζόμαστε έναν ηγέτη για να φτιάξει την κατάλληλη ομάδα που θα κυβερνήσει. Για την ομάδα του μπάσκετ αυτό που χρειαζόταν ήταν το κίνητρο. Αυτό χρειάζονται σήμερα και οι δικοί μας πολιτικοί. Πρέπει όμως οι ίδιοι να ψάξουν και να το βρουν. Προτείνω να ακολουθήσουμε τη συνταγή του Ολυμπιακού. Να κρατήσουμε τους έμπειρους, που έχουν προσφέρει έργο, και να ποντάρουμε στα νέα και άφθαρτα πρόσωπα».
Ο κ. Αγγελόπουλος στάθηκε και σε ένα ακόμα γεγονός που δεν έχει σχέση με το μπάσκετ, ωστόσο του προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην Κωνσταντινούπολη. «Με εντυπωσίασε η αλματώδης ανάπτυξη της Τουρκίας σε σχέση με μας. Από τον καιρό που έγινε η ανακατασκευή του Πατριαρχείου, το 1989, πολλά έχουν αλλάξει. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Πόλη εντυπωσιάζομαι από τους ταχείς ρυθμούς ανάπτυξής της. Είναι αυτό που πέτυχε ο Ερντογάν: κυβέρνηση και λαός μαζί. Το αντίθετο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα μας. Το μόνο που φαίνεται να μην έχει αλλάξει είναι ο φανατισμός των οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων. Έτυχε να βρεθώ στη πλατεία Ταξίμ τη στιγμή που πανηγύριζαν οι οπαδοί της Γαλατασαράι για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Περικυκλώθηκα από φιλάθλους που πανηγύριζαν έξαλλα και δεν σας κρύβω ότι ανησύχησα λίγο. Ήταν, όμως, φιλικοί προς τους Έλληνες».
