Του Γ. Σκορδίλη
Στην χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, ο καθένας θέλει και ένα λιμάνι για πάρτη του, ώστε να έχει να το λέει και στα εγγόνια του: «Το βλέπεις Λαλάκη αυτό το λιμάνι; Ε, είναι του παππού σου και όταν μεγαλώσεις θα στο δώσω…»
Δυστυχώς όμως οι εποχές άλλαξαν και τα λιμάνια της χώρας δεν είναι πια περιουσιακό στοιχείο του κάθε Περιφερειάρχη, Δημάρχου, συνδικαλιστή, εργαζόμενου σε αυτά, αλλά περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού λαού. Όλου. Όχι ενός κομματιού που έτυχε να γεννηθεί και να ζει δίπλα στο λιμάνι.
Αυτοί που γεννήθηκαν και ζουν δίπλα στο λιμάνι, σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους έχουν το πλεονέκτημα του ότι μπορούν να βγάλουν άμεσα και ένα κομμάτι ψωμί από το λιμάνι αυτό. Και στις εποχές που ζούμε αυτή η παράμετρος δεν πρέπει να υποτιμάται.
Αφορμή για αυτό το σχόλιο, μου έδωσε η επιστολή που έστειλε ο Αντιπεριφερειάρχης Θεσπρωτίας κ. Θωμάς Πιτούλης στον υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου κ. Κωστή Μουσουρούλη με την οποία διατυπώνει την αντίθεση του με την συνένωση υπο μια Αρχή Λιμένα, των λιμανιών της Κέρκυρας, της Ηγουμενίτσας και της Πάτρας.
Συγκεκριμένα ο κ. Πιτούλης θεωρεί ότι το λιμάνι της Ηγουμενίτσας πρέπει να παραμείνει αυτόνομο και μην συνενωθεί με τα λιμάνια της Πάτρας και Κέρκυρας υπό μια Αρχή Λιμένα που θα εδρεύει στην Πάτρα.
Αποδίδει δε το γεγονός πως στην Πάτρα επιλέχθηκε να είναι η Αρχή Λιμένων της Δυτικής Ελλάδος, επειδή υπάρχουν στην Βουλή περισσότεροι πατρινοί βουλευτές από ότι Θεσπρωτοί (!).
Είναι εμφανές πως ο κ. Πιτούλης από καθαρά τοπικιστικές ιδεοληψίες που θυμίζουν την εποχή του Αστραπόγιαννου και των κοτζαμπάσηδων, χάνει την ουσία. Πέραν του ότι έχει χάσει και επεισόδια από το λιμενικό σήριαλ.
Οι γεωγραφικές συνενώσεις λιμένων που προωθούνται από το Υ.Ν.Α. οι οποίες και προκάλεσαν την αντίδραση του, δεν εμπεριέχουν την λογική της απώλειας της αυτονομίας των λιμένων, αλλά επιδιώκουν να ενισχύσουν την εξωστρέφεια τους μέσω του εκσυγχρονισμού της διαχείρισης τους, αλλά κυρίως μέσω του εκσυγχρονισμού των υποδομών τους.
Η ενίσχυση της δυναμικής τους μέσα από την συνένωση τους αυξάνει κατακόρυφα τις δυνατότητες τους να χρηματοδοτηθούν σε επίπεδα κατά πολύ υψηλότερα από τα σημερινά ώστε να επιτύχουν καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον.
Αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί όταν ανά γεωγραφική περιοχή καθορισθούν οι προτεραιότητες με βάση τις δυνατότητες και την εξειδίκευση του κάθε λιμένα που θα ανήκει στην ομάδα.
Στην συγκεκριμένη ομάδα λιμένων στην οποία αναφέρεται ο κ. Πιτούλης τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Το φορτίο TIR διακινείται μέσω της Ηγουμενίτσας. Η Κέρκυρα έχει ένα έτοιμο εδώ και καιρό master plan για mega yachts και κρουαζιέρα.
Η Πάτρα απορροφά και το Κατάκολο και αναπτύσσεται και αυτή προς την κατεύθυνση της κρουαζιέρας ειδικά τώρα που έχει και ένα νέο σύγχρονο λιμάνι και συνεχίζει ταυτόχρονα να εξυπηρετεί και την ακτοπλοΐα Ελλάδας – Ιταλίας μέχρι νεωτέρας…
Και λέμε “μέχρι νεωτέρας”, διότι τα στοιχεία που παραθέτει ο κ. Πιτούλης στην επιστολή του αναφορικά με το μέλλον του λιμένα της Ηγουμενίτσας και της Πάτρας ισχύουν και μάλιστα, για την ιστορία είχαν καταγραφεί σε άρθρο μου στο «Βήμα της Κυριακής» πριν απο 12 χρόνια, τον Ιανουάριου του 2000.
Αντίθετα ο κ. Πιτούλης θα έπρεπε να ανησυχεί για την απόφαση του κ. Στουρνάρα να παρακάμψει τις γεωγραφικές συνενώσεις στη βάσει της επίτευξης ενός ισχυρότερου και περισσότερου ευέλικτου management και να προχωρήσει τις συνενώσεις στη βάσει της ενοποίησης δραστηριοτήτων ώστε να επιτευχθεί μέσο αυτής της διαδικασίας υψηλότερη υπεραξία.
Αυτή είναι μια εξέλιξη που θα έπρεπε λογικά να απασχολεί τον κ. Αντιπεριφερειάρχη, σε αντίθεση με τις προτάσεις του Υ.Ν.Α.
Η πρόταση Στουρνάρα αποξενώνει τα λιμάνια από το φυσικό τους περιβάλλον, αφού εμπλέκει πλέον ιδιωτικά κεφάλαια στην ανάπτυξη τους. Αντίθετα η πρόταση Μουσουρούλη δεν επηρεάζει τον τοπικό χαρακτήρα τους, αλλά μέσο της μεταφοράς τεχνογνωσίας τους παρέχει την δυνατότητα να προχωρήσουν μπροστά.
Ανεξάρτητα όμως από την όποια πρόταση εν τέλει επικρατήσει, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως ο κ. Πιτούλης επιδιώκει να διατηρήσει αλώβητα τα τοπικά συμφέροντα.
Θεμιτό δεν ξέρω αν είναι. Για αυτό θα κριθεί όταν έρθει η ώρα του. Εφικτό όμως σίγουρα δεν είναι πλέον, καθώς η κυβερνητική θέση για τα λιμάνια είναι ξεκάθαρη. Τα Ελληνικά λιμάνια ανήκουν στον Ελληνικό λαό.
Κάτι που αυτομάτως αποκλείει το να συνεχισθεί η παρούσα κατάσταση βάσει της οποίας οφέλη από τα λιμάνια είχαν λίγοι και εκλεκτοί.
theseanation
