Η μεγαλύτερη ευκαιρία του Μαρινάκη!

Επειδή όλος ο κόσμος ασχολείται-ασχολούμαστε και καλά κάνουμε με το θρίλερ των Βρυξελλών, κι επειδή καλοκαιράκι είναι κι εκτός από θάλασσα εμείς οι άρρωστοι ποδοσφαιρόφιλοι το γουστάρουμε λόγω των μεταγραφών, ας μιλήσουμε για μπαλίτσα να ξεφύγει λίγο το μυαλό μας.
Όντως θα έχει ενδιαφέρον η φετινή ποδοσφαιρική χρονιά.
Πρώτα πρώτα ο αιώνιος αντίπαλος, ο Παναθηναϊκός θα είναι ενισχυμένος. Όχι γιατί πήρε τον Εσιέν, αλλά πρωτίστως γιατί έχει τον ίδιο προπονητή που ξέρει πια την ομάδα κι εκείνη αυτόν, αλλά και ο Αλαφούζος δείχνει (αγωνιστικά εννοώ) ότι δουλεύει με σύστημα και σωστές προσθήκες.
Κρατά τον κορμό, αν του βγει ο Εσιέν με την εμπειρία του καλώς θα έχει κέντρο και αν πάρει ένα καλό στόπερ θα γίνει μια αξιόμαχη ομάδα.
Ο Πάοκ από την άλλη, φαίνεται να κατανοεί κι εκείνος μέσω του αφεντικού του, πως αν δεν τα χώσει για παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά, θα είναι ο μόνιμα πρωταθλητής της … καρδιάς μας.
Και είναι και η ΑΕΚ. Η οποία ήρθε επιτέλους μετά από δύο χρόνια αγώνων στις «τραχανοπλαγιές» και φαίνεται ότι θα είναι κι εκείνη μέσα στους πρωταγωνιστές.
Υπάρχουν φυσικά και ο Αστέρας Τρίπολης με τον Ατρόμητο, δύο σκληρές ομάδες με σταθερή πορεία που αν είχαν λίγο περισσότερη τύχη, θα μπορούσαν αυτό το διάστημα της «απουσίας» του Παναθηναϊκού από το πρωτάθλημα, να έπαιρναν την πολυπόθητη δεύτερη θέση.
Πάμε τώρα στον Ολυμπιακό. Κακά τα ψέματα και γνωρίζοντας πως θα στεναχωρήσω τους αντιπάλους, ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα της βιτρίνας του μαγαζιού που λέγεται Σούπερ Λίγκα και ελληνικό ποδόσφαιρο.
Εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ  τα τελευταία χρόνια και έχει μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους στη βαθμολογία της Ουέφα.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή όλοι εμείς οι Ολυμπιακοί, περιμένουμε να δούμε τις μεταγραφές που θα μας αλλάξουν τις Κυριακές του χειμώνα.
Κι απ ότι φαίνεται φέτος ο Μαρινάκης έχει βάλει σκοπό να κάνει τη διαφορά τόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρώπη.
Και η ευκαιρία του Μαρινάκη είναι μεγαλύτερη όταν σκεφτεί πως απέναντί του δεν έχει μόνο τον αιώνιο αντίπαλο, αλλά έναν συνασπισμό δυνάμεων. Έτσι φαίνεται να λειτουργούν  οι αντίπαλοι με τα αλλεπάλληλα ραντεβού των Αλαφούζου-Σαββίδη-Μελισσανίδη για τον … κοινό εχθρό.
Θεωρητικά η μάχη φαίνεται να είναι άνιση. Ένας εναντίον τριών;
Όμως το παλιό σλόγκαν των πέτρινων χρόνων των οπαδών του Ολυμπιακού «μόνοι μας και όλοι τους», δείχνει να βρίσκει εφαρμογή αυτούς τους καιρούς.
Ο Ολυμπιακός δείχνει, χρόνια τώρα μια ομάδα με οικογενειακούς δεσμούς και ο συμβολισμός του τελευταίου ΔΣ παρουσία και του Σωκράτη Κόκκαλη, δείχνει την εικόνα που θέλουν και πρέπει να βγάζουν προς τα έξω οι διοικούντες.
Το χρήμα θα πέσει φέτος στον Ολυμπιακό για μεταγραφές. Είναι σίγουρο. Τα ονόματα που ακούγονται πολλά. Όμως δεν αρκεί να φέρεις πχ τον Ροναλντίνιο χωρίς ο προπονητής να έχει έτοιμο έναν ρόλο να του δώσει.
Ποιος δεν θα ήθελε τον Ρόνι;
Το ερώτημα όμως είναι: Θέλεις να φτιάξεις μια ομάδα που θα κάνει αυτό που κάθε χρόνο λέμε, το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, ή να ικανοποιούμαστε με κάποια λίγα οοοο από την εξέδρα;
Αυτοί που πρέπει, ξέρουν καλύτερα.
Ωστόσο ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού θα πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του και το εξής: Η μόνη απάντηση που θα μπορούσε να δώσει σε όλο αυτόν τον πόλεμο που δέχεται το τελευταίο διάστημα, είναι να πάρει η ομάδα του το πρωτάθλημα με μόνο νίκες!
Πες μου μετά, ποιος θα βγαίνει  να μιλάει για παράγκες, τσίγκους και κεραμοσκεπές!
Ζαφείρης Σπυριδάκης