Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες της δεύτερης Κυριακής, στον δήμο Πειραιά μπορεί να ανιχνεύσει κανείς έξι λόγους που καθορίζουν το αποτέλεσμα.
1.
Το «κεντροαριστερό προφίλ» Μώραλη :Γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν ακόμη περισσότερα για το προφίλ και το «πέρασμα» του Γιάννη Μώραλη. Από τα αρνητικά που επισημάνθηκε όλο αυτό το διάστημα εκείνο που ακούστηκε περισσότερο ήταν η υπαλληλική του σχέση με τον Ολυμπιακό.
Από την άλλη πλευρά εκείνο που πέρασε περισσότερο ήταν το κεντροαριστερό του προφίλ και το βάρος του οικογενειακού του ονόματος. Στη ζυγαριά φάνηκε ότι το δεύτερο χαρακτηριστικό είχε μεγαλύτερη βαρύτητα και αντοχή. Οι ψήφοι του πρώτου γύρου δείχνουν ότι ο Μώραλης «τράβηξε» πολλούς περισσότερους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους απ’ όσους φαινόταν ότι θα μπορούσε να προσελκύσει όταν άρχισε η προεκλογική περίοδος. Οι ψήφοι αυτοί ήταν καθοριστικοί για το προβάδισμα και τον «αέρα» νίκης του συνδυασμού του και αναμένεται να παίξουν ανάλογο ρόλο και την δεύτερη Κυριακή.
2.
Ο «κινηματικός χαρακτήρας» του συνδυασμού Μώραλη – Μαρινάκη: Ο όρος μπορεί να ξενίζει, αλλά και μόνο αν σκεφτεί κανείς τα μεγέθη που συνιστούν κοινωνικά και , ως εκ τούτου, εκλογικά ο Ολυμπιακός και η Εκκλησία, ο όρος «κινηματικός» δικαιώνεται. Μόνο με την «επιστράτευση» των δύο αυτών δυνάμεων θα μπορούσαν να καμφθούν οι ισχυρές «αντιστάσεις», τα ερείσματα, που αποδεδειγμένα πλέον διέθετε ο Β. Μιχαλολιάκος. Με διαφορετικά χαρακτηριστικά (αν και η παρουσία του Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ στην φιέστα για την κατάκτηση του Θρύλου στο «Καραισκάκη», τα «γεφύρωσε») οι δύο αυτοί πυλώνες επιβεβαίωσαν όσους έλεγαν ότι χωρίς αυτούς κανείς δεν μπορεί να κερδίσει εκλογές. Αν προσθέσει μάλιστα κάποιος και τον παράγοντα «Ναυτιλία» αντιλαμβάνεται γιατί έγειρε προς την πλευρά του «Πειραιάς- Νικητής» η πλάστιγγα.
3.
Η επικοινωνιακή «περπατησιά» του ίδιου του Β. Μαρινάκη. Όσο κι αν ακούγεται παράξενα, η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες τρεις βδομάδες ο Πειραιάς είδε (από κοντά κι από την τηλεόραση) έναν διαφορετικό Μαρινάκη. Όχι απλώς τον πρόεδρο του Ολυμπιακού με το μάλλον «σκληρό» ύφος (που απαιτείται στον ρόλο αυτόν – άλλωστε στο ελληνικό ποδόσφαιρο το «παρασκήνιο» παίζει καθοριστικό ρόλο πολλές φορές και χρειάζεται να δείχνει κανείς ότι αν οι συνθήκες το απαιτήσουν ο πρόεδρος της ομάδας μπορεί να το «κουμαντάρει»). Αλλά, προεκλογικά ο Πειραιάς είδε έναν άλλον Βαγγέλη Μαρινάκη. Έναν Πειραιώτη, επιχειρηματία που μιλάει με τον καθένα και διαθέτει αρκετή ώρα να τον ακούσει. Είναι αλήθεια ότι ακόμη και στην τηλεόραση (που μάλλον τον αδικεί) στις προεκλογικές του εμφανίσεις ο Β. Μαρινάκης «κέρδιζε». Στον δρόμο δε «σάρωνε».
4.
Τα εσωτερικά προβλήματα της παράταξης Μιχαλολιάκου. Δεν είναι μόνο οι αποσκιρτήσεις που ανέδειξαν τα προβλήματα συνοχής της παράταξης του Β. Μιχαλολιάκου. Ακόμη και σύμβουλοι που εκλέγονται και παραμένουν δίπλα του παραδέχονται κατ’ ιδίαν ότι το στενό του περιβάλλον «έκανε παιχνίδια », ερήμην του. Κι όταν σε ένα ματς που από «περίπατος» πάει να γίνει ντέρμπυ, η ομάδα μένει πίσω στο σκορ και δεν υπάρχει σύμπνοια και συνοχή, δεν θέλει πολύ να έρθει η πανηγυρική ήττα. Ρωτήστε και κανέναν Ολυμπιακό πόσο κόστισε η σιγουριά στο «ματσάκι» με τον Παναθηναικό στο πρωτάθλημα. Ο αήττητος μέχρι τότε Θρύλος έφαγε τρία από τον βάζελο. Αντιστρόφως ο έχων τον αέρα νικητή Β. Μιχαλολιάκος έμεινε δυο πόντους πίσω την πρώτη Κυριακή.
5.
Ο μετεωρισμός της Αριστεράς. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είδαν στελέχη της τοπικής κοινωνίας, κεντροαριστερής προέλευσης, που μιλούσαν μαζί τους ή απλώς να σκέφτονταν να τον ψηφίσουν, να εντάσσονται τελικά στο ψηφοδέλτιο Μώραλη. Άλλοι πάλι σιωπηλά (ή και φωναχτά στα καφενεία) να υποστηρίζουν τον συνδυασμό του. Το κεντροαριστερό προφίλ του Γ. Μώραλη έπαιξε κι εδώ τον ρόλο του. Ακόμη κι αν κατ’ ιδίαν και χαμηλοφώνως την τελευταία εβδομάδα ψιθυρίζονται επιχειρήματα υπέρ μιας «πολιτικής ψήφου», δηλαδή μιας ψήφου υπέρ του Β. Μιχαλολιάκου, αυτά δεν φαίνεται να περνούν στη βάση και να λειτουργούν.
6.
Η στρατηγική του β’ γύρου. Εδώ φάνηκε ότι ο Β. Μιχαλολιάκος πιάστηκε “αδιάβαστος”. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι ουσιαστικό «άνοιγμα» στην Αριστερά έκανε μόλις την Παρασκευή το βράδυ στην τελευταία προεκλογική του ομιλία. Με κάποιους προσωπικά είχε καλές σχέσεις, αλλά αυτό δεν μετουσιώθηκε σε μια έγκαιρη στρατηγική προσέγγισης των αριστερών και κεντροαριστερών ψηφοφόρων. Αντίθετα, η έγκαιρη και επαναλαμβανόμενη αναφορά του ίδιου του Β. Μαρινάκη (αλλά και του Γ. Μώραλη) ότι μεταξύ Δρίτσα και Μιχαλολιάκου θα επέλεγε Δρίτσα «έστρωνε» τον δρόμο στην κεντροαριστερή υποψηφιότητα Μώραλη. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα η συνάντηση (τυχαία ή μη) του προέδρου του Ολυμπιακού με τη Ρένα Δούρου αποδείχθηκε «κίνηση ματ» για τον Β. Μαρινάκη. Μπορεί να δημιούργησε προβλήματα στην Αριστερά (ιδίως στην παράταξη Δρίτσα), αλλά εμπέδωσε ένα αίσθημα «αυτονόητου» στην υποστήριξη του Γ. Μώραλη από την ευρύτερη κεντροαριστερά. Αυτό φάνηκε την πρώτη Κυριακή κι αναμένεται να φανεί και την δεύτερη.
Από portent.gr
