Δευτέρα πρωί, 4 Μαρτίου. Λίγο μετά τις 8, χτυπάει το τηλέφωνο κι ενώ περιμένεις κάποιος να σου πει “καλημέρα, καλή εβδομάδα”, αποδεικνύεται ότι το τηλεφώνημα είναι “τηλεφώνημα – μαχαιριά”.
“Φίλε, χθες βράδυ έφυγε από κοντά μας, ο Ανδρέας, ο Αναγνώστου…”. Χάνεις τη μιλιά σου, δε ξέρεις τι να πεις, στον συνάδελφο που σε πήρε να σου πει το θλιβερό μαντάτο.
Ο Ανδρέας, μόλις στα 47 του, ένας εργάτης κι αυτός του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, κάνει “παρέα”, πλέον, με τον Νίκο Ζώλη, το Θ. Δεμελή, τον Κ. Μπάτη.
Ξεκίνησε ο Αναγνώστου από την Απογευματινή, πέρασε από το Μεγάλο Κανάλι, πήγε στην Αμερική και επέστρεψε στην Ηλιούπολη. Οπως χιλιάδες συνάδελφοι ούτε κι αυτός έφαγε “γλυκό ψωμί”, όπως μία χούφτα συναδέλφων παραθυράτων. Αυτοί δηλαδή που βγαίνουν στο γυαλί και αυτούς που γνωρίζει η κοινή γνώμη. Που να γνωρίζει ο κόσμος πόσοι συνάδελφοι παίρνουν 400 και 500 ευρώ τον μήνα και αυτά με μπλοκάκι, από εφημερίδες και κανάλια. Η κοινή γνώμη νομίζει ότι οι δημοσιογράφοι λαμβάνουν μισθούς όσα και οι είκοσι – τριάντα τηλεοπτικοί αστέρες. Που να ήξερε…
Η τελευταία απώλεια του Ανδρέα, δείχνει ξεκάθαρα ότι το ναυτιλιακό ρεπορτάζ ξεθωριάζει. Οτι ημέρα με την ημέρα “σβήνει”. Παλαιότερα έλεγαν ότι όταν κλείνει μία εφημερίδα, οι τελευταίοι συντάκτες που αποχωρούν είναι οι πολιτικοί και οι ναυτιλιακοί – πειραικοί.
Απο το ναυτιλιακό πέρασαν “πρυτάνεις” όπως οι Τσαπραλής, Αράπης, Κόμης, Φύτρας, Πηγαδάς, Δούκας, Καλαποθαράκος, Τραιφόρος, Καπράνος και οι νεότεροι Λαμπρόπουλος, Πάνου, Κοντζόγλου, Λουπάκη, Σκορδίλης, Ανανιάδης, Χριστοδουλίδου, Μαλαγκονιάρης, Αθανασίου, Βλαχάκου. Ακόμη συνάδελφοι που ξεκίνησαν από τον Πειραιά και διέπρεψαν σε άλλα ρεπορτάζ, όπως οι Γιάννης Πολίτης, Ζαφείρης Σπυριδάκης, Θ. Μάλλης, Αντ. Λιάρος, Γ. Δάρας, Β. Πελέκης, Γ. Μαυρίδης, Γ. Τρύφωνας, Ο. Μαύρου.
Τώρα, με την προ τριετίας κατάργηση του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, οι εκδότες βρήκαν την ευκαιρία να “πετσοκόψουν” και τους συντάκτες που κάλυπταν το συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Ενα ρεπορτάζ, όπως έλεγαν οι πιο παλαιοί παγκόσμιο!.. Κι αυτό διότι αν ένα πλοίο, είτε ελληνόκτητο είτε με ελληνική σημαία, είχε το παραμικρό πρόβλημα στη Βραζιλία, στη Κορέα ή στον οποιονδήποτε ωκεανό, ο ναυτιλιακός συντάκτης έπαιρνε πληροφορίες από το θάλαμο επιχειρήσεων του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και μετέδιδε την πληροφορία.
Τρανό παράδειγμα ότι το ναυτιλιακό ρεπορτάζ βρίσκεται στη δύση του αποτελεί και το γεγονός ότι ο εκλεκτός συνάδελφος Ν. Μπαρδούνιας δε καλύπτει πλέον την ειδησεογραφία στη “Καθημερινή”! Οι ιδιοκτήτες της οποίας έχουν δεκάδες πλοία.
Ετσι απέμειναν, ας ευχηθούμε όχι για τη τιμή των όπλων στο ρεπορτάζ, οι Καλή, Τσιπλάκης, Καραγεώργος, Τσιριγώτης, Τσαμόπουλος, Πρίφτη, Κουφάκος, Παπαχριστοπούλου και ο Βασιλάκης ο Τζήμτζος. Ακόμη τα παιδιά της τηλεόρασης που καλύπτουν κι άλλα ρεπορτάζ όπως οι Μπόλκας, Βογιατζάκη, Καζαντζή και Καπόγλης.
