Τρεις σπουδαίους καλλιτέχνες φιλοξενεί φέτος το καλοκαίρι η γκαλερί CITRONNE στον Πόρο, η οποία ανοίγει τις πύλες της για τους φίλους της Τέχνης το Σάββατο 26 Μαΐου στις 8:30μμ, με την έκθεση της Αφροδίτης Λίτη με τίτλο «Εσωτερικοί Παράδεισοι». Διάρκεια έκθεσης: 26 Μαΐου – 27 Ιουνίου, 2012 και ημέρες και ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 11 πμ – 1 μμ και 7 μμ – 11 μμ
Θα ακολουθήσουν οι ατομικές εκθέσεις των Μιχάλη Κατζουράκη: Έργα σε δύο και τρείς διαστάσεις 30 Ιουνίου – 25 Ιουλίου και Γιώργου Μήλιου: Αρχέτυπα 28 Ιουλίου – 17 Σεπτεμβρίου.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΛΙΤΗ
Από τις σημαντικότερες σύγχρονες Ελληνίδες γλύπτριες, η Αφροδίτη Λίτη δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Το βιογραφικό της ωστόσο, δεν παύει να είναι εντυπωσιακό: σπούδασε Γλυπτική και Ψηφιδωτό και πτυχίο στην τέχνη του fresco και της φορητής εικόνας στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ συνέχισε τις σπουδές της στην Ιταλία, στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Το 1979 διορίστηκε στη θέση του μουσειακού γλύπτη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια, με υποτροφία του Ιδρύματος Κασιμάτη και του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Από το 1999, διορισμένη σε θέση ΔΕΠ, διδάσκει γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ έχει αποσπάσει πολλές τιμητικές διακρίσεις.
Μέσα από σημαντικές ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε ομαδικές, Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, «Σπείρα Ι», Μαδρίτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα, Ισπανία, «Configur a 2», Erfurt, Γερμανία, «Art Athina ’95», Αθήνα, «Το Κουτί της Πανδώρας», Antiken Museum, Βασιλεία, Ελβετία, «Salon Montrouse», Παρίσι, Γαλλία, «Τοπογραφίες – Κοσμοεικόνες – Συνηχήσεις», Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα, Θεσσαλονίκη, «Ιερά Οδός – Μια άλλη άποψη», ΥΠΠΟ – Φίλοι της Μουσικής, Αθήνα, «Από το 2000 π.Χ. έως το 2000 μ.Χ. Η Αισθητική Περιπέτεια στον Ελληνικό Χώρο», Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, ΥΠΠΟ – Δήμος Πόρου, «Συλλογή RCA», Πινακοθήκη Πιερίδη, Αθήνα, «Art Athina 2000», Αθήνα, Αίθουσα Τέχνης, Ζ Αθανασιάδη, «Είκοσι Τέσσερις Γλύπτες Τιμούν τον Δάσκαλό τους», Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, «Διαγράφοντας το Σήμερα, το Αύριο, το Χθες», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, «Το Ολυμπιακό Πνεύμα στη Σύγχρονη Τέχνη», Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά, «Ελαίας Εγκώμιον», Ακαδημία Αθηνών, «Νανουρίσματα», Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού, Αθήνα, «Νέα αποκτήματα», ΔΕΣΤΕ, «Ελληνική Τέχνη», ΟΗΕ, Νέα Υόρκη κ.ά),
η Αφροδίτη Λίτη εξερευνά τον φυσικό κόσμο της ύλης και τον άυλο κόσμο των συμβόλων. Με θέματα όπως «Από την Κουλτούρα στη Φύση» (Μύλος, Θεσσαλονίκη), «Το Συνέδριο των Πουλιών και των Καρπών» (Αίθουσα Τέχνης Αθηνών), «Ένας Περίπατος στο Θέατρο της Φύσης» (Γκαλερί Ζ. Αθανασιάδη, Θεσσαλονίκη), «Οι Mυστικοί Kήποι» και «Οι Αινιγματικές Πριγκίπισσες» (Αίθουσα Τέχνης Αθηνών), «Το Παράκτιο Τοπίο» και η «Η Ευδαιμονία του Μοιράσματος των Καρπών» (Αίθουσα Τέχνης Αθηνών), η Αφροδίτη Λίτη προσεγγίζει μέσα από το έργο της έννοιες όπως η γέννηση, η ανάπτυξη, η καρποφορία και η αέναη αναγέννηση.
Θεωρώντας ότι το γλυπτό, πρωτότυπο κόσμημα, ανεξαρτήτως υλικού και μεγέθους, αποτελεί έκφανση εικαστικής και όχι εφαρμοσμένης τέχνης, από το 2001-2 η Αφροδίτη Λίτη φιλοτεχνεί υπερμεγέθη γλυπτά-δακτυλίδια, εξερευνώντας τα όρια της φόρμας, καταργώντας τη δεδομένη χρήση ενός αναγνωρίσιμου κοσμήματος, συγκεντρώνοντας πανάρχαια σύμβολα της ελληνικής παράδοσης. «Τα Δαχτυλίδια» της έχουν ήδη παρουσιαστεί στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών και στη Γκαλερί Ζ. Αθανασιάδη, στη Θεσσαλονίκη, στη Γκαλερί Σκουφά -από κοινού με τα περίτεχνα κοσμήματα της Πιερρέττας Λορεντζάτου, και στο Καρύδειο Πολιτιστικό Κέντρο Φιλοθέης, με τίτλο «Κατάδυση στο Βασίλειο της Αθωότητας». Οι πιο πρόσφατες παρουσιάσεις του έργου της πραγματοποιήθηκαν το 2006, στο Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Τα Πολύτιμα της Παράδοσης», και το 2007 στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλίας Λαλαούνης, με τίτλο «Γλυπτά-Δαχτυλίδια», Ιλίου Μέλαθρον Νομισματικό Μουσείο, Αθήνα, «Ανάμεσα σε Κήπους», ΠΟΤΝΙΑ ΘΥΡΩΝ, Αθήνα «Η Αφροδίτη Λίτη στην χώρα των θαυμάτων» και Biennale Κωνσταντινούπολης.
Το ελλειπτικό σχήμα της καρδιάς που σχεδίασε και επιμελήθηκε η ίδια για τη Hearts of Athens, αντλεί την έμπνευσή του από τα τάματα (ex-votos), γνωστά τόσο στη δυτική όσο και στη μεταβυζαντινή και νεότερη ελληνική λαϊκή τέχνη. Σύμβολο αγάπης και αφοσίωσης, προσμονής, προσήλωσης και αφιέρωσης, η καρδιά της Αφροδίτης Λίτη, ανήκει στον κόσμο που η ίδια επινοεί και επεξεργάζεται, χρησιμοποιώντας ανθεκτικά υλικά, μετατρέποντας αναγνωρίσιμες εικόνες του φυσικού και του μεταφυσικού κόσμου σε απτή τέχνη.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ
Ο Μιχάλης Κατζουράκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1933 και σπούδασε στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισε να εκθέτει τα έργα του καταθέτοντας τους προσανατολισμούς του που σχετίζονται με τη διερεύνηση των σχέσεων των εσωτερικών δομών των μορφών του υπαρκτού κόσμου και της εικαστικής μετάπλασης τους μέσα απο μια σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργική διαδικασία.
Το έργο του Μιχάλη Κατζουράκη είναι άμεσα συνυφασμένο με τη ποιητική έκφραση της γεωμετρικής αφαίρεσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνή καλλιτεχνικό χώρο. Οι θεματικές καταγραφές των έργων του προέρχονται απο προσωπικές καταγραφές του καλιτέχνη απο τον κόσμο των καθημερινών αντικειμένων, οι οποίες απεκδύονται τις παραστατικές τους αναφορές εμμένοντας στην ουσία των δομών και στην ευαίσθητη χρωματιή απόδοση της λιτότητας της έκφρασης. Ο ορατός κόσμος αποτελεί για τον καλλιτέχνη σχέσεις χρώματος, δομών, ισσοροπιών και συγκαλλυμένης αρμονίας που επιχειρεί να αποκαλύψει μέσα απο τα έργα του.
Καθαρές μορφές και αγνές ενώσεις, το οικείο και το σύνηθες, το σκληρό και το λεπτό, γεωμετρική υποδομή, διαχωριστικές γραμμές, κάθετες, οριζόντιες και διαγώνιες, τετράγωνα και παραλληλόγραμμα ανοίγματα, καλυμμένα κενά και φραγμένες επιφάνειες, όλα αυτά αποτελούν μέρος της συμφωνίας της ζωγραφικής με τα αντικείμενα του Μιχάλη Κατζουράκη.
Εγκαταλείποντας σταδιακά τη συμβατική αντίληψη της ζωγραφικής ως μέσο αναπαράστασης του χώρου ή της μορφής και θεωρώντας την μέρος μιας λειτουργικής εξέλιξης που προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή του θεατή, στα έργα της πρόσφατης περιόδου διερευνά με συνέπεια το εύρος των εκφραστικών δυνατοτήτων της ζωγραφικής και γλυπτικής μέσα από τη σύνθεση γεωμετρικών σχημάτων, τη χρήση βιομηχανικών, οργανικών ή ανόργανων, υλικών και νέων τεχνολογικών μέσων. Τμήματα δομικών και αρχιτεκτονικών στοιχείων εισάγονται αυτούσια, αντιπαραβάλλονται, επικαλύπτονται ή αποδίδονται εικονιστικά πάνω στην επιφάνεια, συνθέτοντας ένα πολυδιάστατο σύνολο γεωμετρικών και ελεύθερων σχημάτων, όπου η διάκριση και οι σχέσεις του χώρου και του χρόνου, της ζωγραφικής και της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής και των εφαρμοσμένων τεχνών, του χειροποίητου και του βιομηχανοποιημένου συνυπάρχουν αλλα και αναιρούνται.
Συνδεδεμένα με καθορισμένες έννοιες και ιδιότητες τα στοιχεία αυτά συνθέτουν ένα καινούργιο περιβάλλον με εγκόσμια διάσταση και συνδυαζόμενα μεταξύ τους με ετερόκλητες τεχνικές αποκωδικοποιούνται, αποκτώντας συνειδητά ή ασυνείδητα διαφορετική σημασία και περιεχόμενο. Μέσα από την απo-δόμηση των στοιχείων του έργου, νέοι συνδυασμοί δημιουργούν νέα πρότυπα και ερμηνευτικές προοπτικές, ενώ επιπλέον η εισαγωγή φθαρμένων εγγραφών ή συμβόλων ανακαλούν μνήμες, παραπέμποντας σε ίχνη παλαιότερων δράσεων και συμπεριφορών.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΛΙΟΣ
Ο Γιώργος Μήλιος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935.
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1956 έως το 1961. Δάσκαλός του στη ζωγραφική είναι ο Γ.Μόραλης και στη χαρακτική οι Κεφαλληνός, Παπαδημητρίου και Γραμματόπουλος.
Το 1965 συνεχίζει τις σπουδές του με την υποτροφία «Σκουζέ» για ένα χρόνο στο Παρίσι και με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης σπουδάζει στην Ecole des Beaux Arts, χαρακτική.
Βρίσκεται στο κέντρο της μοντέρνας τέχνης και μελετάει όλους τους καλλιτέχνες και τα κινήματα της εποχής και παίρνει στοιχεία και παραστάσεις που θα τον ακολουθούν σ’όλη τη μετέπειτα πορεία του.
Το 1988 εκλέγεται τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη. Το 1996 καθηγητής χαρακτικής στην ΑΣ.Κ.Τ.
Η ιδιότυπη γραφή του, τα περιγράμματα των προσώπων και των αλλόκοτων μορφών του είναι ένα παιχνίδι, ένα είδος γρίφου για τον ίδιο τον καλλιτέχνη που με χαρά μικρού παιδιού αναζητά τη λύση. Οι συμβολισμοί που αναδύονται μέσα από τα έργα προκύπτουν από το συλλογικό ασυνείδητο και οδηγούν στον αρχέγονο κόσμο της ζωγραφικής εμπειρίας.
Ο Γιώργος Μήλιος, είναι ένας σεμνός καλλιτέχνης, που συνεχίζει ακούραστα την καλλιτεχνική του αναζήτηση, μένοντας ανεπηρέαστος από τα διάφορα ρεύματα της μεταπολιτευτικής ζωγραφικής, τους διάφορους –ισμούς και την εμπορευματοποίηση της τέχνης.
Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις στη γκαλερί Ζουμπουλάκη,1979-1981-1985-1988, στο Αγκάθι, 1992, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, 1994, στον Μιχαλαριά, 2003, κ.λ.π. Αναδρομική έκθεση του Μήλιου έγινε στο Βαφοπούλειο Κέντρο στη Θεσσαλονίκη το 1992. Έργα του υπάρχουν σε σημαντικές συλλογές σ’όλη την Ελλάδα.
Πηγή: Porosnews
