Του Μπάμπη Παπαφιλιππάκη
Η 11η Μαΐου του 1990 έμοιαζε μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Εντούτοις δεν ήταν, καθώς έμελλε να εξελιχθεί 
Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου σαν σήμερα πριν από 25 χρόνια άφηνε την τελευταία του πνοή. Εντελώς ξαφνικά, έπειτα από καρδιακό επεισόδιο.
Ήταν μόλις 55 χρόνων. Το κενό που άφησε στο λαϊκό πεντάγραμμο ήταν τεράστιο, ωστόσο εξίσου τεράστια είναι και η μουσική του κληρονομιά.
Λίγες ώρες πριν να ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι, ο Στράτος τραγουδούσε για τελευταία φορά στο κέντρο του στην οδό Φιλελλήνων. Κύριος ήρθε και κύριος έφυγε, όπως μας τραγουδούσε προφητικά ο ίδιος.
Ποιος ήταν ο Στράτος Διονυσίου
Είδε το πρώτο φως της ημέρας στις 8 Νοεμβρίου του 1934 στη Νιγρίτα Σερρών. Ο Στράτος, γιος του Άγγελου και της Στάσας Διονυσίου, προσφύγων από τη Μικρά Ασία, από πολύ μικρός μπήκε στα βάσανα της ζωής, καθώς η φτώχια και η Κατοχή ήδη ταλαιπωρούσαν πολύ κόσμο.
Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και η ορφάνια, καθώς το 1948 έχασε τον πατέρα του. Έναν χρόνο νωρίτερα, το 1947, ο Στράτος Διονυσίου άφησε το χωριό του και πήγε να ζήσει στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης. Το 1955 παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα, τη Γεωργία Λαβένη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Άγγελο, την Τασούλα, τον Στέλιο και τον Διαμαντή.
Πρώτος σταθμός το «Φαρίντα»
Έπειτα από διάφορες δουλειές, σαν μικροπωλητής ή σαν ράφτης, ο Στράτος έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας τραγουδιστής στο κέντρο «Φαρίντα» της Θεσσαλονίκης. Τα προηγούμενα χρόνια ο Διονυσίου είχε ήδη γίνει γνωστός στα μαγαζιά της πόλης, στα οποία γυρνούσε και τραγουδούσε χωρίς όμως να δουλεύει. Από τις πρώτες του κιόλας εμφανίσεις ο Στράτος Διονυσίου τράβηξε το ενδιαφέρον φτασμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι τον προέτρεπαν να κατέβει στην Αθήνα ώστε να βρεθεί ανάμεσα σε καταξιωμένους μουσικούς και τραγουδιστές.
Έπειτα από τον πάταγο της «Φαρίντα» ο Στράτος, με τρομερές οικονομικές δυσκολίες, αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, μερικούς μόνο μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Στο στέκι των καλλιτεχνών της οδού Σατωβριάνδου γνωρίστηκε με πολλούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων και με την Καίτη Γκρέυ.
Η Γκρέυ, μεγάλο όνομα ήδη από τότε, του πρότεινε συνεργασία και έτσι ξεκίνησαν να εμφανίζονται μαζί στον «Αστέρα» της Κοκκινιάς. Στο μεταξύ, την ίδια χρονιά, το 1959, ο Στράτος Διονυσίου γραμμοφώνησε και τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών, με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος», σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη, να γίνεται αξιοσημείωτη επιτυχία.
.jpg)
Την ίδια περίοδο (Μάιο του 1960) εκτελέστηκε στην Αμερική ο Caryl Chessman, κατάδικος για φόνο και κλοπή, και πολλοί ζητούσαν από τον Στράτο να τραγουδήσει το τραγούδι του Chessman, εννοώντας το «Δεν είμαι ένοχος», με τον οποίον το είχαν συνδυάσει.
Το συμβόλαιο με την Columbia
Στη συνέχεια, ο Στράτος Διονυσίου υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία «Columbia». Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι τρία χρόνια νωρίτερα είχε ηχογραφήσει σε δίσκο του Νίκου Μαύρου (του πρώτου μπουζουξή του Στράτου) το τραγούδι «Παράγκες και παλάτια» για λογαριασμό της εταιρείας «Odeon». Ο δίσκος θάφτηκε για λόγους που ο Στράτος απέφευγε να αποκαλύψει.
Ο Στράτος δεν άργησε να κάνει τις πολύ μεγάλες επιτυχίες του. «Δεν με πόνεσε κανείς», ινδικό τραγούδι (που ερμήνευε η Ναργκίς στο έργο «Mother India» ή, στα ελληνικά, «Γη ποτισμένη με ιδρώτα») διασκευασμένο από τον Μπάμπη Μπακάλη, «Της αγάπης μου το δίσκο» σε διασκευή Μπάμπη Μπακάλη, «Το ηλεκτρόφωνο», «Φύγε Φύγε» σε μουσική Ατταλίδη και στίχους Βίρβου είναι μερικές μόνο από αυτές.
Σύντομα οι μεγάλοι του λαϊκού τραγουδιού άρχισαν να εμπιστεύονται στον Στράτο παλιές τους επιτυχίες, οι οποίες κυκλοφόρησαν σε δεύτερη εκτέλεση με τη φωνή του τότε νεαρού και ελπιδοφόρου τραγουδιστή. Τα κλασικά πλέον «Αχάριστη» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Το παλιογέφυρο» και «Πριν το χάραμα», τραγούδια του Γιάννη Παπαϊωάννου, «Η μπαμπέσα» του Γιώργου Μητσάκη, «Το φτωχομπούζουκο» του Μανώλη Χιώτη έγιναν επιτυχίες για δεύτερη φορά.
Ύστερα ήρθε μια περίοδος όπου ο Στράτος, αμέσως μετά την ανανέωση της συνεργασίας του με την «Columbia», μπήκε στο ράφι από την ίδια του την εταιρεία, παρόλο που κάθε βράδυ γινόταν το αδιαχώρητο στο μαγαζί από τους θαυμαστές του που πήγαιναν να τον ακούσουν.
Η χρυσή συνεργασία με τον Άκη Πάνου
Τη μεγάλη του δόξα ο Στράτος Διονυσίου τη γνώρισε το 1967. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε και άρχισε να συνεργάζεται με έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού, τον Άκη Πάνου. Ο Πάνου του έδωσε τραγούδια που έγιναν αμέσως επιτυχίες: «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Του κόσμου το περίγελο», «Άσ’ τη να φύγει», «Εγώ καλά σου τα ‘λεγα», «Στο σταθμό του Μονάχου», «Θα ρίξω ροδοζάχαρη», «Ήταν ψεύτικα», «Μια γυναίκα», «Φέρτε το παιδί του χάρου».
Το μαγαζί «Σου-Μου», όπου εμφανιζόταν, γνώρισε μεγάλες δόξες και η επιτυχία του Στράτου το έφερε αμέσως ανάμεσα στα πρωτοκλασάτα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. Ο Στράτος Διονυσίου αρχικά εμφανιζόταν εκεί σαν δεύτερο όνομα, ως παρτενέρ της Ανθούλας Αλιφραγκή.
Η γνωριμία με τον Πλέσσα και το ιστορικό «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου»
Στο «Σου-Μου» τον άκουσε ο Μίμης Πλέσσας και έπειτα από δύο μήνες τού έγραψε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που γράφτηκε για την ταινία «Ορατότης μηδέν» με τον Νίκο Κούρκουλο. Το τραγούδι έγινε επιτυχία πριν από την ταινία.
Από το σημείο εκείνο τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο Στράτος κυκλοφόρησε στη συνέχεια πλειάδα τραγουδιών που έσπασαν ρεκόρ πωλήσεων. «Ο παλιατζής», «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια», «Ένας αητός γκρεμίστηκε», «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Αφιλότιμη», αυτές είναι ορισμένες μόνο από τις μεγάλες επιτυχίες εκείνης της περιόδου.
Ο Στράτος έκανε επιτυχίες τα τραγούδια του πρώτα μέσα στα μαγαζιά και έπειτα στους δίσκους. Ενδεικτικό είναι ότι στα μαγαζιά όπου δούλεψε πρωτοτραγούδησε πάνω από 5.000 τραγούδια, εκ των οποίων επέλεγε αυτά που θα έβγαζε σε δίσκο. Το 1973 τραγουδά το «Άιντε πού το πάς και πού το φέρνεις», σε μουσική Μίμη Πλέσσα, στην ταινία της «Φίνος Φιλμ» «Ο φαντασμένος», με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Ό,τι… τραγουδούσε γινόταν χρυσός
Η καριέρα του ακολούθησε διαρκώς ανοδική πορεία. Τα τραγούδια που κυκλοφορούσε γίνονταν αμέσως επιτυχίες. Παίρνοντας χάρη για τα υπόλοιπα δύο χρόνια της ποινής του, ο Στράτος αποφυλακίστηκε την άνοιξη του 1976. Η περίοδος της φυλακής στοίχισε στον Στράτο Διονυσίου, ο οποίος όμως δεν σταμάτησε το τραγούδι.
Ο Διονυσίου ξαναβγαίνει στο τραγούδι πιο θριαμβευτικά από ποτέ, με πολύ μεγάλες επιτυχίες, με μια διαδρομή 14 χρόνων σταθερά στην κορυφή. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο συνάδελφος και αδερφικός του φίλος Τόλης Βοσκόπουλος, ο οποίος το 1977 θα του γράψει το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα». Και δισκογραφικά αλλά και κάθε βράδυ στα μαγαζιά όπου δούλεψε, κάθε δουλειά του Στράτου ήτανε εγγυημένα επιτυχημένη. Μέχρι το τελευταίο του βράδυ, στις 10 Μαΐου του 1990, στο δικό του πλέον μαγαζί «Στράτος» ο λαϊκός βάρδος έλαμπε στο πάλκο που υπηρέτησε πιστά για 31 χρόνια.
Τη δεκαετία του ’80 ο Στράτος Διονυσίου έσπασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων. Έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες, τραγούδια που όχι μόνο ακούγονται και σήμερα, αλλά βγαίνουν σε δίσκους, σε επανεκτελέσεις και σε διασκευές. Είναι λίγο πολύ τα τραγούδια που τραγούδησαν όλοι κάποτε και ακούγονται ως και σήμερα από τα ραδιόφωνα σαν να ‘ναι καινούρια.
Ταυτόχρονα είχε δει το ταλέντο ορισμένων ελπιδοφόρων καλλιτεχνών, με πρώτο και καλύτερο τον Γιάννη Πάριο, του οποίου τις φωνητικές ικανότητες αντιλήφθηκε αμέσως και έτσι ξεκίνησαν μια συνεργασία 11 χρόνων με πολλές επιτυχίες. Το πρώτο τραγούδι του Γιάννη Πάριου που τραγούδησε ο Στράτος ήτανε το «Μινόρε Παράπονο» σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη, που κυκλοφόρησε το 1976. Έκτοτε το τρίο Διονυσίου-Πολυκανδριώτη-Πάριου έκανε θραύση.
Πλάι του στην αρχή της δεκαετίας του ’80 είχε τη -σήμερα καταξιωμένη πλέον- Χαρούλα Αλεξίου, η οποία έκανε τις δεύτερες φωνές. Ακολούθησε μια πολύχρονη συνεργασία του Στράτου με τη Μαρίνα Βλαχάκη, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια πλάι του στην πίστα ήταν η Κική Λουκά.
Η χρυσή δεκαετία του ’80
Η δεκαετία του 1980 ήταν η χρυσή δεκαετία του Στράτου, καθώς δεν υπήρξε δίσκος που να μην έχει την αναμενόμενη επιτυχία.
Ο Τάκης Σούκας, ο άνθρωπος που έχει γράψει τραγούδια για δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές έχει δηλώσει: «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια, τον τόνο του!». Τη στιβαρότητα της φωνής του μεταξύ άλλων έχει μνημονεύσει πολλές φορές και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Κύριος ήρθε και κύριος έφυγε
Ο Στράτος Διονυσίου έφυγε απρόσμενα το πρωινό της 11ης Μαΐου 1990 αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο λαϊκό πεντάγραμμο, σε ηλικία μόλις 56 χρόνων. Η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου χιλιάδες Έλληνες απέδωσαν φόρο τιμής στον άνθρωπο που μόλις λίγες ώρες πριν τους διασκέδαζε στο «Στράτος» της οδού Φιλελλήνων.
Είναι αδιαμφισβήτητα ένας τραγουδιστής αξεπέραστος. Αυτό είναι κάτι που το αποδέχονται οι «ανταγωνιστές» (κατά κάποιον τρόπο) τραγουδιστές. Αντιλαμβάνονται ότι η ζεστασιά της φωνής του Στράτου ήτανε κάτι το μοναδικό και ο τρόπος της ερμηνείας του απλησίαστος.
Ο Διονυσίου έζησε τρεις δεκαετίες μέσα στην επιτυχία, την αναγνώριση και την καταξίωση. Αγάπησε το πάλκο όσο κανείς. Στην πίστα ήτανε αξεπέραστος και τα διάφορα προσωνύμια που του απέδιδαν οι συνάδελφοί του κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Όπως είχε υποσχεθεί ο Στράτος, θα τραγουδούσε μέχρι το τελευταίο του βράδυ.
Το τελευταίο του τραγούδι
Πράγματι, λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή τραγουδούσε στο μαγαζί «Στράτος», ενώ νωρίτερα το ίδιο απόγευμα ηχογράφησε εννέα τραγούδια για τον δίσκο «Ποιος άλλος», που κυκλοφόρησε έναν μήνα μετά τον θάνατό του κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Κατά τον Τάκη Μουσαφίρη, τον δημιουργό του δίσκου αυτού, το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε εκείνη τη μέρα ήτανε το «Μη μ’ αφήνεις μόνο μου».
Δισκογραφία (Προσωπικοί Δίσκοι και συμμετοχές) : ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΤΕ ΜΑΖΥ ΜΑΣ (1961) ΡΕΤΣΙΝΑ ΚΑΙ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ 3 (1964) 14 ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡ.ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ (1965) ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ Δ. ΓΚΟΓΚΟΥ / ΓΕΩΡ. ΛΑΥΚΑ (1965) ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ (1965) ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (1965) Η ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΓΕΙ (1967) ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ / ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ (1968) ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ (1969) ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (1969) ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ (1970) ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (3) (1971) ΤΟ ΚΟΡΟΪΔΑΚΙ ΤΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑΣ (1971) ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ/4 (1972) ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ (1973) ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ (1973) ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ (1974) ΝΕΩΤΕΡΑ ΚΙ ΑΝΩΤΕΡΑ (1974) ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (1974) ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (1974) ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΣΚΟΣ (1974) 24 ΚΑΡΑΤΙΑ (1974) Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ (1975) ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ (1976) ΠΙΚΡΑ ΚΙ’ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ (1976) 14 ΧΡΥΣΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ (1977) ΑΝ ΞΑΝΑΖΟΥΣΑ (1977) 14 ΧΡΥΣΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ Νο2 (1978) ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ (1978) ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (1979) ΥΠΟΚΡΙΝΕΣΑΙ (1980) ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (1981) ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ (1981) ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ (1982) ΘΥΜΗΣΟΥ (1982) ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ 2 (1983) ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ (1983) ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ (1984) Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ (1984) ΛΑΪΚΑ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (1984) ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ (1984) Ο ΛΑΪΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (1985) Ο ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ (1985) ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (1986) ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 2 (1986) ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΥΚΑΣ (1986) Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ (1986) ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ (1986) ΔΥΟ-ΔΥΟ: ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ-ΠΑΝΟΥ (1987) Ο ΛΑΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΕΛΕΙ (1987) ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ (1987) ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ (1987) ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (1987) ΕΓΩ Ο ΞΕΝΟΣ (1988) ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ (1988) ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ (1988) ΕΙΣΑΙ Ο ΕΝΑΣ (1989) ΝΟΜΙΖΕΙΣ (1989) ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ (1989) 1960-1990 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ (1990) MEGA ΣΟΥΞΕ (1990) ΑΝ ΞΑΝΑΖΟΥΣΑ (1990) ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (1990) ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ (1990) ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ (1990) Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ (1990) ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ (1990) ΠΙΚΡΑ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ (1990) ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ (1990) ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (1990) ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (1990) ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ (1990) ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (1990) ΤΡΙΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ (1990) ΧΡΥΣΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1980-90 Νο 1 (1990) ΧΡΥΣΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1980-90 Νο 2 (1990)
Πηγές: wikipedia, musicheaven.gr
