Απομακρύνονται επιτέλους από την Πειραϊκή Ακτή τα μπάζα που καλύπτουν το Κονώνειο Τείχος του Πειραιά, το οποίο είχε κτισθεί το 394π.Χ. έπειτα από την καταστροφή του παλαιότερου Θεμιστόκλειου τείχους αλλά στα σύγχρονα χρόνια, προφανώς μη έχοντας τι να προστατέψει, έχει περάσει τα μύρια όσα…
Καταρχάς θάφτηκε σε μεγάλο μήκος του -700 μέτρα για την ακρίβεια – κάτω από τόνους χώματος που εναποτέθηκαν επάνω του επί δημαρχίας Σκυλίτση.
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν πάνω στην επιχωμάτωση 20 καταστήματα εστίασης – τα τελευταία καθαιρέθηκαν κατόπιν πολλών προσπαθειών του υπουργείου Πολιτισμού το 2006 – έγινε ένας δρόμος που ακολουθεί τη γραμμή της ακτής ενώ πάνω σε λιμανάκι, που επίσης είχε μπαζωθεί, δημιουργήθηκε μία παιδική χαρά, που με τα χρόνια άρχισε να διολισθαίνει προς τη θάλασσα. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, γκράφιτι γέμισαν το κομμάτι του τείχους που είναι ορατό.
Η προγραμματική σύμβαση που υπογράφηκε πριν από ενάμισι χρόνο μεταξύ του υπουργείου Πολιτισμού και του τότε νομάρχη Πειραιά κ. Γιάννη Μίχα, ύψους 250.000 ευρώ αποσκοπεί στην ανάδειξη του μνημείου ενώ το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί σε ένα χρόνο -όπως προβλέπει η σύμβαση – και θα ακολουθήσουν άλλα προγράμματα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
«Στόχος είναι οι παρεμβάσεις σε τμήματα του Κονώνειου τείχους ώστε να είναι επισκέψιμο για το κοινό ενώ θα υπάρξουν επεμβάσεις και σε τμήματά του που βρίσκονται στη θάλασσα και ακουμπούν σε βράχια», είπε η κυρία Νικολέττα Διβάρη – Βαλάκου κατά τη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, που ενέκρινε το έργο.
Το τείχος σώζεται σήμερα σε μήκος περίπου 2,5 χλμ. και σε ανώτερο ύψος 2,5 μέτρων – οκτώ δόμοι- ενώ μαζί του έχουν διασωθεί και 22 τετράγωνοι πύργοι του, μερικοί από τους οποίους μάλιστα έχουν αναστηλωθεί. Η επιχωμάτωση όμως του μνημείου σε μεγάλο μήκος του (1968-1974 αλλά και αργότερα) όχι απλώς στέρησε την πόλη από την αρχαία οχύρωσή της αλλά δημιούργησε και ένα κακό προηγούμενο.
Λίγο προτού καταχωθεί από μπάζα ωστόσο, η αείμνηστη αρχαιολόγος Ηώς Ζερβουδάκη είχε προλάβει, το 1966, να κάνει αποτύπωση ολόκληρου του τείχους και αυτή σήμερα αποτελεί τον οδηγό για την ανάδειξη του μνημείου. Σύμφωνα με τη μελέτη προβλέπονται εργασίες σε ολόκληρο το μήκος του και συγκεκριμένα μικρές στερεώσεις, αναστηλώσεις και διαμορφώσεις, επέκταση και ανανέωση του φωτισμού, καθώς και πληροφοριακές πινακίδες. Η θέση του ωστόσο και η μεγάλη έκτασή του απαιτούν τη συντονισμένη επίβλεψη για τη διατήρησή του τόσο από το υπουργείο Πολιτισμού όσο και από τα αρμόδια όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Να σημειωθεί πάντως ότι οι πρώτες ενέργειες για την αποκάλυψη του τείχους έγιναν το 1982 επί Μελίνας Μερκούρη αμέσως μόλις το Κονώνειο χαρακτηρίστηκε ιστορικό μνημείο.
