Τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας, χάνονται άνθρωποι. Είτε από φωτιά στα σπίτια τους, είτε από αναθυμιάσεις από τα μαγκάλια, είτε από κεριά που ξεχάστηκαν, είτε από το κρύο είτε από ασιτία.
Η εικόνα του μικρού παιδιού, της μαθήτριας από την Αχαΐα που τρώει από τα σκουπίδια τα αποφάγια των συμμαθητών της είναι η τελευταία «επωδός» στο περίφημο success story της κυβέρνησης.
Τα κρύα πιάσανε δε. Χθες το βράδυ όποιος έβγαινε στο δρόμο, δεν μπορούσε να αναπνεύσει από την αιθαλομίχλη που ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα.
Το 80% των σπιτιών, δεν έχει βάλει ακόμη πετρέλαιο γιατί απλά δεν έχει. Όσοι έχουν τζάκια, προσπαθούν να ζεσταθούν με ότι μαζεύουν από τον δρόμο.
Και βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες και τις ειδήσεις, αναρωτιέται κανείς. Μόνο εμείς τις βλέπουμε;
Οι κυβερνήτες, βρίσκονται στην Ελλάδα; Παρακολουθούν τι γίνεται στη χώρα τους; Με τους πολίτες τους;
Πότε αλήθεια θα βρεθεί ένας αληθινός πολιτικός άντρας που θα σκύψει πάνω στα προβλήματα των ανθρώπων;
Κρίμα. Οι έλληνες είναι απογοητευμένοι από όλο το πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίδα.
Όχι απλά πτωχεύσαμε. Στεγνώσαμε!
