Ο «ασθενής» ήταν στον γύψο, έβαλε νάρθηκα και τελικά έμεινε ανάπηρος!

Η Ελλάς, θα πρέπει να γίνεται σημείο αναφοράς στα σχολικά βιβλία του κόσμου. Για την ακρίβεια ο λαός της, που σαν άβουλος απλώς παρατηρεί, δέχεται, πειθαρχεί!
Βλέπεις την αδικία που πνίγει έναν λαό από το κράτος του και υπάρχει αντίδραση. Για παράδειγμα διαβάσαμε μια είδηση χθες για έναν Ισπανό πυροσβέστη που δεν δέχθηκε να ανοίξει το σπίτι μιας ηλικιωμένης που το κατάσχεσε η τράπεζα, επειδή όπως είπε: « είμαι εδώ για να σώζω ανθρώπους κι όχι τράπεζες».
Βλέπεις την γυναίκα πολιτικό της Αργεντινής, που έχει «κοχόνες» που λέγονται τα καρύδια στη γλώσσα της, πολύ μεγαλύτερα από άντρες συναδέλφους της, να τα βάζει με όλο τον κόσμο για την αξιοπρέπεια του λαού της.
Και πόσα άλλα παραδείγματα. 
Και βλέπεις εμάς! Είμαστε στα 6 χρόνια της σφαλιάρας του μνημονίου. Οι πολιτικοί μας, αποδεδειγμένα πια δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση. Όταν πληρώνεις το σπίτι σου που μένεις στο κράτος, δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να ξεσηκωθείς.
Πεθαίνει ο άνθρωπος στην ουρά της τράπεζας και δεν ενδιαφέρεται κανείς. Έρχεται η τρόικα και ζητάει επιπλέον μέτρα και οι δικοί μας μιλάνε για κόκκινες γραμμές και αηδίες.
Ως πότε δηλαδή ένας λαός θα ανέχεται άχρηστους ανθρώπους που έχουν υποθηκεύσει το μέλλον το δικό του και των παιδιών του; Ως πότε θα ανέχεται καρικατούρες που το μόνο τους άγχος είναι αν θα παραμείνουν στην καρέκλα που είναι γαντζωμένοι, αγνοώντας τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει;
Και αναρωτιέται εύλογα κανείς. Εκείνο τον γύψο που είχε η Ελλάδα όταν ανέλαβε ο Παπαδόπουλος, τον έβγαλε κανείς; ‘Η τελικά από την πολύ νοσηλεία, έχουμε μείνει ανάπηροι;