Μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου και όπως είναι φυσικό η μάχη φουντώνει.
Κι ενώ η πολιτική αντιπαράθεση βρίσκεται στο ανώτατο σημείο και οι “αντίπαλοι” δίνουν τη γνωστή μάχη των εντυπώσεων στα τηλεοπτικά παράθυρα, ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει…σωτηρία.
Παρακολουθεί, παρά τη σαφή εντολή του στις εκλογές για αλλαγή της πολιτικής, μία παλαιοκομματικού τύπου αντιπαράθεση, με απειλές, αλαζονικό ύφος, παροχολογίες και υποσχέσεις τύπου θα σας φτιάξουμε γιοφύρια.
Οι “εθνοπατέρες” δείχνουν να μην έχουν καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ.
Ή μήπως νομίζουν όλοι τους, ότι ακόμη κι αν ο κόσμος επιλέξει κυβέρνηση Τσίπρα, έτσι, για το γαμώτο, για την αγανάκτηση, για πίεση αλλαγής, για χίλια δυο πράγματα, θα υπάρξει ανοχή;
Αν ο Τσίπρας, θέσει σε κίνδυνο την ήδη ταραγμένη καθημερινότητα του έλληνα, το αποτέλεσμα θα είναι ότι και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Οι καλύτερες μέρες που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν έρθουν άμεσα, θα φέρουν πάλι αγανακτισμένους στις πλατείες.
Οι πολιτικοί προεκλογικά, υπόσχονται όχι άλλους φόρους, αλλά οι ταχυδρόμοι κάθε μέρα, αφήνουν στις πόρτες “λυπητερές”.
Πόσο αλήθεια πιστεύουν όλοι τους, ότι έχει ακόμη αντοχές ο λαός;
Το πολιτικό σύστημα, συμφωνούν όλοι ότι πρέπει ν αλλάξει. Πώς αντιλαμβάνονται όμως την αλλαγή αυτή, οι ίδιοι οι πολιτικοί;
Με αφορμή την αναταραχή των τελευταίων ημερών, όταν άνθρωποι με σοβαρές ασθένειες ξέμειναν από φάρμακα, επειδή το κράτος χρωστά στους φαρμακοποιούς και στις εταιρίες, καταλαβαίνει κανείς, πως ακόμη και ένα θέμα που αφορά ανθρώπινη ζωή, γίνεται πολιτική εκμετάλλευση.
Κι όμως, τη λύση στο θέμα έδωσε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση επειδή οι άνθρωποί της δεν έχουν τη φιλοδοξία της καρέκλας.
Οι εποχές άλλαξαν. Η Ευρώπη άλλαξε. Η Ελλάδα άλλαξε. Η πολιτική όμως μένει ίδια.
Ας το καταλάβουν οι δικοί μας κάποια στιγμή, μπας και γυρίσουμε σελίδα σ αυτό το βιβλίο της ιστορίας.
