Μαύρη η κατάσταση γύρω μας, πιο μαύρη στη ναυτιλία! Ή μάλλον “πίκρα” για να γίνω και επίκαιρος. Έχει ανοίξει ο καιρός, το λιμάνι θα έπρεπε να γνωρίζει μεγάλες στιγμές, τα πρακτορεία να έχουν προσλάβει υπαλλήλους για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο που θα έψαχνε ένα εισιτήριο για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, για τους τουρίστες που θα ήθελαν να εξερευνήσουν τα ελληνικά νησιά και τους ταξιδιώτες που θα προγραμμάτιζαν το φετινό τους καλοκαίρι.
Όλα αυτά όμως, μας θυμίζουν άλλες εποχές, μακρινές ίσως τότε που ο κόσμος είχε την ψευδαίσθηση ότι ευημερούσε.
Οι εφοπλιστές ακούν τις εξαγγελίες της προεκλογικής περιόδου και αναρωτιούνται αν πρέπει να αλλάξουν σε ξένες τις λίγες ελληνικές σημαίες που έχουν τα βαπόρια τους.
Οι ακτοπλόοι από την άλλη, ψάχνουν κάποιον υπεύθυνο (υπουργείο δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς και ο γ.γ λείπει στην Αμερική) για να μπει μια υπογραφή.
Κάποτε κυκλοφορούσες στο λιμάνι κι έβλεπες χαρούμενους “ροδοκόκκινους” τουρίστες με τον χάρτη στα χέρια να ψάχνουν που είναι ο ηλεκτρικός για να πάνε στο Μοναστηράκι και το Θησείο.
Τώρα, λες και τους έχουν σε “καραντίνα” κατεβαίνουν από τα κρουαζιερόπλοια και ένας Θεός ξέρει που τους πάνε!
Τα πακέτα που ακυρώνονται, έχουν λόγο. Η ζωή σήμερα είναι διαφορετική και οι πληροφορίες φτάνουν από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, με ταχύτητα φωτός. Ο φόβος να επαναληφθούν οι κινητοποιήσεις του περσινού καλοκαιριού με τους οδηγούς ταξί και την εικόνα με τους τουρίστες να “φορτώνονται” τις βαλίτσες και να περπατάνε στους δρόμους σαν χαμένοι, είναι υπαρκτός για τους ξένους.
Κι εμείς, ως πολιτεία, φροντίζουμε να στέλνουμε τους τουρίστες με τα…καπρίτσια μας και τη μη πολιτική, στη γειτονική Τουρκία, στην Ισπανία, στο Μαρόκο και αλλού.
Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις με τους πολιτικούς αρχηγούς να μην μπορούν να συμφωνήσουν στο αυτονόητο, στη δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, δείχνει την ανυπαρξία ηγετών.
Η καρέκλα τελικά, βρίσκεται πάνω από το εθνικό συμφέρον. Κι ενώ όλοι συμφωνούν ότι θα έπρεπε να υπάρχει κοινή στρατηγική σε θέματα εθνικής σημασίας, υγεία, παιδεία, άμυνα, τουρισμός-ναυτιλία, στην πράξη αποδεικνύεται το αντίθετο.
Κι εκεί δυστυχώς γι αυτούς, κρίνονται όλοι. Στις πράξεις.
Για να δούμε ο λαός και αυτή τη φορά, θα τους το ξαναπεί κατάμουτρα να συνέλθουν; Κι αυτοί, αυτή τη φορά, θ ανοίξουν τ αυτιά;
