Τo Σεπτέμβριο θα είναι έτοιμο το νομοσχέδιο του θαλάσσιου τουρισμού, μετά την παρέμβαση της υπουργού Τουρισμού Όλγας Κεφαλογιάννη, τονίζει σε συνέντευξή του στην ΕΞΠΡΕΣ ο πρόεδρος της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (ΕΠΕΣΤ) Αντώνης Στελλιάτος, με στόχο το γιότινγκ να τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά και να αποφέρει τα προσδοκώμενα οφέλη στην εθνική οικονομία – το 2008 αποτελούσε το 4% από το 18% που συνεισέφερε ο τουρισμός στο ΑΕΠ. Ακόμα, ο κ. Στελλιάτος εκφράζει την ανάγκη να προσελκύσουμε ιδιωτικά σκάφη στην ελληνική σημαία. «Μπορούμε να φτιάξουμε έναν νόμο τόσο ελκυστικό, ώστε ξένοι να υψώσουν ελληνική σημαία στα πλοία τους;», διερωτάται χαρακτηριστικά. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι σε συνεννόηση με το υπουργείο Τουρισμού εξετάζεται πρόγραμμα προβολής του ελληνικού γιότινγκ σε νέες αγορές (Ινδία, Βραζιλία, Χιλή, Αργεντινή), ενώ επισημαίνει ότι πρέπει να περιοριστούν άμεσα οι διαρροές σε ανταγωνιστικούς προορισμούς. «Το 30% των ελλιμενιζόμενων σκαφών σε ελληνικές μαρίνες, επαγγελματικών και ιδιωτικών, έχουν διαφύγει στις όμορες χώρες», δηλώνει ο κ. Στελλιάτος.
Πώς κρίνετε την επανίδρυση του υπουργείου Ναυτιλίας και τη δημιουργία αυτόνομου υπουργείου Τουρισμού;
«Είναι ακριβώς αυτό που ζητούσαμε. Το Λιμενικό με το υπουργείο Ναυτιλίας είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το δε υπουργείο Τουρισμού χρειάζεται ώστε όλοι οι φορείς του τουρισμού να έχουν μια στέγη. Παράλληλα, απαραίτητο είναι τα θέματα τουρισμού να απαγκιστρωθούν από τις συναρμοδιότητες». Σε τι κατάσταση είμαστε σήμερα όσον αφορά το γιότινγκ και την ενοικίαση ιστιοπλοϊκών; «Σε κατάσταση κατά την οποία αρκετά επαγγελματικά τουριστικά πλοία έχουν παροπλιστεί, λόγω του ότι δεν υπάρχουν ναυλώσεις. Αυτά ανέρχονται στα 20. Στα ιστιοπλοϊκά, που ήταν πιο προσιτά για όλους, υπάρχει μια πτώση 40%. Στον κλάδο απασχολούνται περίπου 3.200 ναυτικοί, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί. Αυτή τη στιγμή η ανεργία στον κλάδο, σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης, έχει φτάσει το 40%». Την Τετάρτη είχατε συνάντηση με την υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη. Ποια ζητήματα τέθηκαν επί τάπητος; «Κατά τη συνάντηση με την υπουργό, παρουσία του γενικού γραμματέα Τάσου Λιάσκου και του γενικού γραμματέα της ΕΠΕΣΤ Νίκου Δεμέστιχα, είχαμε μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση. Εγώ τουλάχιστον είμαι πεπεισμένος ότι η υπουργός θα πρωτοστατήσει ώστε να γίνει ένα σχέδιο νόμου το οποίο θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του ελληνικού γιότινγκ, που βρίσκεται σε χείριστη κατάσταση».
Αναφέρεστε στο νομοσχέδιο για τον θαλάσσιο τουρισμό που εκκρεμεί μετά από τόσες αλλαγές υπουργών… «Μετά από 6 αλλαγές υπουργών και 6 διαφορετικές διαπραγματεύσεις με τους εκάστοτε υπουργούς, κάποια στιγμή το εν λόγω νομοσχέδιο βρέθηκε να έχει κατατεθεί για δεύτερη φορά στη Βουλή. Όταν έκλεισε η Βουλή για τις πρώτες εκλογές επρόκειτο να περάσει από το υπουργικό συμβούλιο! Πιστεύω και ελπίζω ότι η κ. Κεφαλογιάννη θα αναλάβει πρωτοβουλίες για να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού». Το νομοσχέδιο αυτό θα κατατεθεί εκ νέου στη Βουλή με τις αλλαγές που είχαν γίνει από την τελευταία αρμόδια πολιτική ηγεσία; «Έχουμε συμφωνήσει ότι θα ξεκινήσουμε πάλι από το μηδέν. Βασιζόμενοι στον υπάρχοντα νόμο, τον 2743, θα επανεξετάσουμε κάθε άρθρο ώστε να δώσουμε μια διαφορετική χροιά. Είχε ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία, αλλά το τελευταίο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή δεν το γνωρίζουμε. Πρέπει να καταλήξουμε σε έναν νόμο που δεν θα είναι ούτε “αστυνομικός”, ούτε φοροεισπρακτικός, αλλά αναπτυξιακός. Έχουμε καταντήσει να θεωρείται ποινικό αδίκημα κάποιος να διαθέτει ή να ναυλώνει επαγγελματικό τουριστικό πλοίο!». Πόσο κρίνετε ότι θα χρειαστεί για αυτή τη διαδικασία; «Περίπου ένας μήνας απαιτείται για να ξεκινήσουμε από το μηδέν με μια επιτροπή η οποία θα οριστεί. Πιστεύω ότι μέχρι το Σεπτέμβριο θα είναι έτοιμο να κατατεθεί το νομοσχέδιο». Υπάρχουν κίνητρα για την ελληνική σημαία; «Αυτό είναι ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα: να προσελκύσουμε σκάφη στην ελληνική σημαία. Αντί να έχουμε ξένες σημαίες offshore εταιριών, πρέπει να έχουμε μια ελκυστική ελληνική σημαία, ώστε εκτός από τα επαγγελματικά σκάφη που είναι διά νόμου υποχρεωμένα να έχουν ελληνική σημαία, να έχουν και περισσότερα ιδιωτικά. Είναι ένας τρόπος να εισπράξει το κράτος. Ένα είναι το ερώτημα: μπορούμε να φτιάξουμε έναν νόμο τόσο ελκυστικό, ώστε ξένοι να υψώσουν ελληνική σημαία στα πλοία τους;». Σε επίπεδο προβολής τι σχεδιάζεται; «Ήταν κι αυτό ένα από τα ζητήματα που συζητήσαμε με την υπουργό. Συγκεκριμένα, για το μάρκετινγκ και την προβολή του ελληνικού γιότινγκ, αναζητώντας καινούργιες αγορές». Όταν λέτε καινούργιες αγορές, ποιες εννοείτε; «Εννοώ ότι μέχρι τώρα ο θαλάσσιος τουρισμός είχε δύο μεγάλες αγορές, την Αμερική και τη Ρωσία, έπειτα τη Σκανδιναβία για τα ιστιοπλοϊκά και τη Γερμανία.
Όμως υπάρχουν χώρες όπως οι Ινδία, Βραζιλία, Χιλή, Αργεντινή, οι οποίες δεν γνωρίζουν τη μυθική ομορφιά των ελληνικών νησιών και επομένως δεν γνωρίζουν τι θα πει ελληνικό γιότινγκ. Σε αυτές τις αγορές έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία». Ποια συγκριτικά πλεονεκτήματα πρέπει να αναδείξουμε για να ενισχυθεί ο θαλάσσιος τουρισμός; «Πρώτον, την πολυνησία που έχουμε. Έχουμε 5.000 νησιά και βραχονησίδες και 16.000 ακτογραμμής. Από άκρη σε άκρη η χώρα “μυρίζει” μυθολογία και πολιτισμό. Ακόμα, την ελληνική φιλοξενία. Τέλος, το μοναδικό κλίμα, τον ήλιο και τη θάλασσα, που πάντα υπήρχαν, αλλά καλό είναι να τα υπενθυμίζουμε. Με αυτά τα προνόμια που έχει η χώρα μας μπορεί να γίνει το κέντρο του γιότινγκ παγκοσμίως, όχι απλά στη Μεσόγειο». Η προβολή θα αφορά και την Ελλάδα, ώστε να γνωρίζει ο κόσμος ότι η ενοικίαση ενός ιστιοπλοϊκού είναι ένας εναλλακτικός και σχετικά οικονομικός τρόπος διακοπών; «Έχουμε ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια και θα το θέσουμε και στην υπουργό. Αν και η οικονομική μας κατάσταση είναι τραγική, θα βοηθούσε η διαφήμιση στα ιστιοπλοϊκά, καθώς 10 άτομα μπορούν να κάνουν με 200 ευρώ διακοπές μία εβδομάδα». Σε επίπεδο μαρινών υπάρχει κάποιο πλάνο; «Χρειάζεται βελτίωση των υποδομών. Ειδικά, όσο η Κροατία, το Μαυροβούνιο και η Τουρκία έχουν οργασμό έργων υποδομής. Αλλά πρώτη προτεραιότητα είναι να υπάρχει ένας σταθερός φορολογικός νόμος, ώστε να γνωρίζει ο κάθε ιδιοκτήτης ιδιωτικού ή επαγγελματικού σκάφους τι πληρώνει. Δεν γίνεται να μη γνωρίζουν τι θα πληρώσουν: έκτακτη εισφορά, ειδικό φόρο; Και σε ποιον θα πληρώσουν; Σε ποια υπηρεσία; Επίσης, πόσο καιρό έχουν δικαίωμα να μείνουν στην Ελλάδα; Αλλιώς οι μαρίνες θα αδειάσουν. Τα σκάφη ήδη έχουν φύγει και έχουν πάει Τουρκία, Μαυροβούνιο κ.λπ.». Τι επιδόσεις σημειώνουν οι ανταγωνιστές μας; Πόσες διαρροές σκαφών προς ανταγωνιστικές χώρες έχουν σημειωθεί; «Σύμφωνα με την Ένωση Μαρίνων, 30% από τα ελλιμενιζόμενα σκάφη σε ελληνικές μαρίνες, είτε επαγγελματικά είτε ιδιωτικά, έχουν διαφύγει στις όμορες χώρες τον τελευταίο χρόνο. Και οι διαρροές συνεχίζονται. Η Κροατία, βέβαια, με το 1/3 ακτογραμμής έχει 107 μαρίνες, όταν εμείς έχουμε 19». Στην ελληνική επικράτεια ποιες μαρίνες λειτουργούν σε υψηλό επίπεδο και θα έπρεπε να αποτελέσουν πρότυπα για τη δημιουργία νέων; Αντίθετα, ποιες είναι παραδείγματα προς αποφυγή; «Οι μαρίνες οι οποίες δόθηκαν σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση, και συγκεκριμένα η μαρίνα Φλοίσβου και η μαρίνα Ζέας, είναι καλά μοντέλα. Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι ανταγωνίστριες χώρες δημιουργούν πολύ πιο σύγχρονες μαρίνες. Στη χώρα μας ακόμα για να δημιουργηθεί μια μαρίνα χρειάζεται να εμπλακούν 3-4 υπουργεία και άλλες τόσες αυτοδιοικήσεις. Όπως και να έχει, αυτή τη στιγμή σε ελάχιστα νησιά υπάρχουν κατάλληλα σχεδιασμένες μαρίνες. Σε κάποιες δεν υπάρχει νερό, σε κάποιες δεν υπάρχουν δέστρες… Κανονικά θα έπρεπε κάθε νησί να έχει μια μικρή μαρίνα. Τι γίνεται ας πούμε με τη Σαντορίνη; Είναι ο Νο 1 προορισμός. Η Μύκονος; Υπάρχει μαρίνα αλλά δεν μπορείς να δέσεις γιατί οι θέσεις έχουν κλείσει από τους επισκέπτες του Σαββατοκύριακου»! Είναι κατάλληλη εποχή να επενδύσει το υπουργείο στις μαρίνες; Κάποιος θα έλεγε ότι όταν υπάρχουν αντικειμενικές ανάγκες και περικοπές είναι πολυτέλεια να δοθεί προτεραιότητα εκεί… «Είναι λογικό να σκέφτεται κάποιος έτσι στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που όλοι βιώνουμε. Ο κόσμος θεωρεί ότι είμαστε οι “σκαφάτοι”, οι πλούσιοι που κάνουμε διακοπές στη Μύκονο. Δεν είμαστε αυτοί. Πλέον όλοι κυνηγάμε την επιβίωση. Ας μην ξεχνάμε το όφελος που μπορεί να έχει ο θαλάσσιος τουρισμός στα έσοδα της χώρας. Το 2008 συνεισέφερε το 4% από το 18% που συνεισέφερε ο τουρισμός στο ΑΕΠ».
Στη συνείδηση του κόσμου έχει παγιωθεί η εικόνα των ιδιοκτητών σκαφών ως ανθρώπων υπεράνω του νόμου. Ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; «Από το 2009 έχουν γίνει χιλιάδες έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες και έχουν δεσμευθεί περίπου 500 επαγγελματικά τουριστικά πλοία. Εμείς ως Ένωση δεν είμαστε αντίθετοι σε αυτούς τους ελέγχους. Η πάγιά μας θέση είναι αν υπάρχει καταστρατήγηση του υπάρχοντος νόμου ας επιβληθούν κυρώσεις, ώστε εμείς να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, να προβάλλουμε τη χώρα όπως της αξίζει. Αυτά που γράφονται κατά καιρούς οι “σκάφατοι στα δίχτυα της ΣΔΟΕ”, “οι σκαφάτοι φοροδιαφεύγουν”, μεταφέρονται στο εξωτερικό. Φαίνεται ότι το ελληνικό σκάφος είναι υπό διωγμό. Επομένως, οι ξένοι είναι διστακτικοί να έρθουν». Σε ποια αγορά τουριστών απευθύνεται το ελληνικό γιότινγκ; «Σίγουρα στους τουρίστες υψηλής εισοδηματικής στάθμης. Αυτοί ενδιαφέρονται να επισκεφτούν μέρη στα οποία δεν προσεγγίζει το πλοίο της γραμμής: το Καστελόριζο, το Αγαθονήσι… Παράλληλα, εμείς ωθούμε τους ναυλωτές, τη VIP πελατεία, να πάει σε αυτούς τους προορισμούς για να γνωρίσει την πραγματική Ελλάδα. Δεν υπάρχει μόνο η Μύκονος και η Σαντορίνη. Ένα κρουαζιερόπλοιο με 1.500 άτομα δεν αφήνει τίποτα στην τοπική οικονομία. Οι πελάτες των επαγγελματικών τουριστικών σκαφών, αντίθετα, δένουν σε μικρούς κολπίσκους με παραδοσιακές ταβέρνες και ενισχύουν την τοπική κοινωνία».
πηγή: Express
