Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η θεωρητική προσέγγιση των πάντων από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Δυστυχώς όλες, μα όλες οι κυβερνήσεις ποτέ, μα ποτέ δεν μπήκαν με σθένος στο πρόβλημα για να το αντιμετωπίσουν με όποιο κόστος. Αυτό το λεγόμενο πολιτικό κόστος, μας κρατά πίσω στην ανάπτυξη δεκαετίες τώρα.
Αν για παράδειγμα και η Θάτσερ στην Βρετανία, υπολόγιζε τις πολιτικές συνέπειες στη διαμάχη της με τα συνδικάτα, ίσως σήμερα να μιλούσαν οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών για κοινή έξοδο από το ευρώ αφού θα είχαν τα ίδια θέματα.
Τα προβλήματα στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζονται. Τελεία και παύλα! Κανείς πολιτικός δεν θα καταφέρει ακόμη κι αν το θέλει πολύ, να αντιμετωπίσει τον εσωκομματικό συνδικαλισμό, αφού οι ίδιοι οι πολιτευτές, έχουν το λεγόμενο αλισβερίσι με τους ψηφοφόρους.
Ο πρόλογος που αφορά την γενική κατάσταση της χώρας, δεν θα μπορούσε να μην αφορά και την ναυτιλία. Της οποίας τα προβλήματα γνωρίζουμε εδώ και χρόνια.
Συνέδρια, συμπόσια, φόρουμ και τα φλας αστράφτουν. Και να οι πηχυαίοι τίτλοι για το «όραμα της ναυτιλίας» ή «έτσι θα αναπτυχθεί η κρουαζιέρα» ή « προς θετική κατεύθυνση το θέμα της ακτοπλοΐας»!
Μόνο που το πρόβλημα συνολικά της ναυτιλίας, συνεχώς … κατευθύνεται. Δεν βρίσκει ποτέ λιμάνι για να λυθεί!
Από διαπιστώσεις πάμε καλά. Και οι μεν και οι δε, καταγράφουν, παρουσιάζουν και δέχονται τα προβλήματα. Λύσεις ποιος θα δώσει;;;
Μάλλον και πάλι θα φταίει ο Χατζηπετρής!
Κι αν τα πάρουμε ένα ένα, το πιθανότερο είναι να μπουν στο κάδρο όλοι εμπλεκόμενοι. Γιατί όταν φτάνει η ώρα των ερωτημάτων, οι πάντες έχουν τον μαγικό τρόπο να πετούν το μπαλάκι εδώ κι εκεί.
Λέμε για παράδειγμα ότι η κρουαζιέρα και ο τουρισμός μας είναι τα μεγαλύτερα εξαγώγιμα προϊόντα! Ε και;;;
Πώς αντιμετωπίζεις τον τουρισμό; Διπλασιάζοντας τον ΦΠΑ;
Στην κρουαζιέρα, πού είναι οι ελληνικές εταιρείες κρουαζιέρας; Μπορεί κάποιος να μου δείξει ένα πλοίο με ελληνική σημαία, εκτός από εκείνο του Κύπριου εφοπλιστή κι επιχειρηματία Κωστάκη Λοΐζου;
Πότε το κράτος βοήθησε έναν επιχειρηματία να φτιάξει ελληνική κρουαζιέρα; Πότε επιτέλους θα φτιάξει αυτά τα έρμα τα λιμάνια των νησιών μας για να μπορούν να υποδεχτούν τουλάχιστον ξένα κρουαζιερόπλοια;
Προχθές έφτασε στον Πειραιά το τρίτο μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο του κόσμου και το κοιτάγαμε λες και κατεβήκαμε από τα βουνά. Δεν έπρεπε η χώρα μας να έχει δει τέτοια κρουαζιερόπλοια αρκετά χρόνια πριν;
Είναι δυνατόν να “πουλάμε” την Σαντορίνη, αλλά να μην έχουμε τρόπο να πάμε εκεί τους τουρίστες; Ρητορικό είναι το ερώτημα φυσικά, που αφορά τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου από τα οποία θα έπρεπε να περνούν τα κρουαζιερόπλοια.
Στην ακτοπλοΐα. Επιτρέπεται να μην είναι ξεκάθαρο το τοπίο εν έτη 2015 στις γραμμές; Να έρχεται ο καιρός για τη θερινή σαιζόν και να μην γνωρίζει κανείς τα πλοία σε συγκεκριμένες γραμμές;
Επιτρέπεται εν έτη 2015 να βρίσκονται ναυτικοί όμηροι σε ένα πλοίο της ακτοπλοΐας και να μην έχει δοθεί λύση;
Επιτέλους σε τριτοκοσμική χώρα είμαστε; Πώς αντιμετωπίζονται έτσι οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι;
Που υπάρχουν εταιρείες της ακτοπλοΐας που χρωστούν ακόμη στους στεριανούς υπαλλήλους τους;
Κι όμως, εμείς διοργανώνουμε συνέδρια και ημερίδες γιατί πρέπει να φωτογραφηθούμε για να δείξουμε ότι υπάρχουμε!
Κάποια στιγμή όμως, θα πρέπει να υπάρξει ένας και μόνο σωστός νόμος: Να λογοδοτούν στην δικαιοσύνη όσοι υποψήφιοι πρόεδροι κομμάτων και βουλευτές, προεκλογικά υποσχέθηκαν αλλά δεν τήρησαν.
Μόνο τότε το … επάγγελμα του πολιτικού, θα γίνει ισότιμο με των υπολοίπων. Αν κι ο ίδιος ο πολιτικός αναγκαστεί να ζήσει στον ίδιο κόσμο με τους υπόλοιπους «ενοίκους» αυτής της χώρας και αντιλαμβάνεται τα προβλήματα!
Αλλά επειδή δεν πρόκειται ποτέ ο «κόρακας να βγάλει το μάτι του», το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε πως κάποια στιγμή, αυτή η χώρα θα ορθοποδήσει χάρη στις προσπάθειες όλων εκείνων που την πονάνε!
Ζ.Σ.
