Είναι η ώρα να ακουστεί η αλήθεια. Εγώ ευθύνομαι για το σκάνδαλο SIEMENS. Όλες οι μίζες πέρασαν από τον λογαριασμό μου. Κι όλα τα ηλεκτρικά είδη, επίσης. Και όχι μόνο. Χειραγώγησα τις μετοχές στο Χρηματιστήριο. Απήγαγα Πακιστανούς για χάρη Αμερικανών πρακτόρων. Μετέφερα σε δικούς μου ανθρώπους, οικόπεδα στη Γλυφάδα. Οργάνωσα και χρησιμοποίησα το παραδικαστικό – όχι αυτό που άγγιξαν, αλλά κι αυτό που δεν τολμούν να πειράξουν. Έκαιγα, καίω και θα καίω δασικές εκτάσεις, γιατί είμαι οικοπεδοφάγος. Ρύθμισα τις λεπτομέρειες στη συναλλαγή ΟΤΕ – Γερμανός. Κι έπεισα τον Ζαχόπουλο να πέσει από τον 5ο όροφο, γιατί όπως καλά υπολόγισα, λόγω πάχους ο 4ος όροφος δεν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Δεν σας γεμίζω το μάτι; Εδώ ποντικομικρούληδες γράφουν ιστορία, αρχαιοκάπηλοι γίνονται πρωθυπουργοί, πιστολέρο γίνονται βουλευτές, ξαδέρφια γίνονται υπουργοί και διαχειρίζονται «αμαρτωλά» ταμεία… Κάθε καρυδιάς καρύδι ασκεί εξουσία στο δημόσιο βίο. Αν ήξερα ότι τα τόσα «δεν ξέρω», «δεν απαντώ» που έλεγα στο σχολείο, θα με βοηθούσαν να γίνω κυβερνητικός εκπρόσωπος, θα το προσπαθούσα περισσότερο.
Πως κατάντησε έτσι αυτή η χώρα; Ο ξεπεσμός της δημόσιας ζωής συνθλίβει όλο τον κοινωνικό ιστό. Όταν βρωμάει το κεφάλι, άντε να βρεις τρόπο να μην μυρίζουν τα πόδια. Φτάσαμε στο σημείο ένας «Κουκοδήμος» να είναι απαραίτητος για να φέρει την Άνοιξη, σε μια κυβέρνηση, όπως τόσες, αναξιόπιστη. Τριάντα χρόνια μετά, είναι επίκαιροι οι στίχοι του Τζίμη Πανούση στις «Μουσικές Ταξιαρχίες»: Στης Βουλής τα έδρανα, αχ! κι εγώ να έκλανα…
Τους βλέπεις στα παράθυρα κι αηδιάζεις. Κλέβουν και γελάνε. Γελάνε και κλέβουν. Ένας πολιτικός αχταρμάς, πολιτικάντηδες του κώλου και της μίζας που αλληλομαχαιρώνονται, γόνοι πολιτικών οικογενειών που ψάχνουν απεγνωσμένα τιμολόγια και αποδείξεις σαν μικροπωλητές, ηθικολογίες από ανήθικους. Μια χώρα που ταλανίζεται από μιζαδόρους και μια πολιτεία ανήμπορη να ξεπερνά κάθε φορά τις ατασθαλίες των «παιδιών του έθνους» της. Κατάντησαν τη Βουλή της Αθήνας, ηλεκτραγορά ΑΘΗΝΩΝ.
Εκατομμύρια ευρώ που συνωστίζονται με τοστιέρες, κλιματιστικά, ψυγεία και ηλεκτρικές κουζίνες. Δηλαδή μίζες και σε είδος. Για φαντάσου, λέει, αντί για SIEMENS, το σκάνδαλο να ήταν DUREX. Θα γέμιζε ο κόσμος προφυλακτικά, δονητές, σεξουαλικά εξαρτήματα. Μίζες με προφυλακτικά και δονητές. Κάσες στα υπουργεία τους, στα σπίτια τους, στα εκλογικά τους κέντρα. Θα έπαιρναν προφυλακτικά για 1.000 χρόνια, από απληστία, κι ας είχαν ημερομηνία λήξης. Κι ας ήταν, οι ίδιοι τους, ευνουχισμένοι.
Κι ό,τι ακούς είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που μπορεί στα αλήθεια να σκίσει τα στεγανά του «Τιτανικού» της δημόσιας ζωής και να μας βυθίσει.
Όμως έτσι μάθαμε να ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο κι έτσι θα πορευτούμε. Θα ζούμε στις παρυφές της παρανομίας και θα την σκαπουλάρουμε. Κι η «ρομφαία του δικαίου» θα ταλαιπωρείται στα χέρια τριακοσίων που αμφιβάλω ποιος από αυτούς ξέρει ή είναι άμεμπτος να την χρησιμοποιήσει.
Άλλο, όμως με προβληματίζει. Οι πολιτικοί αντικατοπτρίζουν τους πολίτες. Εμείς τους ψηφίζουμε να ορίζουν τις τύχες μας. Κατά βάθος τους ζηλεύουμε που κάνουν αθόρυβα «τις δουλειές τους», που κρύβουν καλά τα ένοχα μυστικά τους. Που τρώνε και δεν πιάνονται. Εμείς τους μάθαμε να λαδώνονται. Λαδώνουμε τους πάντες και τα πάντα. Τους λαδώνουμε για να μας βολέψουν στο δημόσιο, για να μας βγάλουν παράνομη άδεια στην πολεοδομία, για να βάλουν καλύτερο βαθμό στα παιδιά μας, για να φέρουν στην Αθήνα τον στρατεύσιμο γιο μας, για να μας δώσουν πτυχίο, κ.τ.λ. Τους χειροκροτούμε, άρα επιβραβεύουμε τη στάση τους. Κι έτσι το εκλαμβάνουν αυτοί, ως επιβράβευση. Εμείς τους μάθαμε να παίρνουν μίζες. Πάμε στις δημόσιες υπηρεσίες με το φακελάκι έτοιμο. Εμείς δε μπορούμε χωρίς τον νταβατζή μας. Κι έτσι επιβιώνουν. Για δοκίμασε να πέσεις απ΄τον 4ο όροφο, να δούμε τι θα μείνει; Αυτοί, όμως, επιζούν για να συνεχίσουν.
Πόσο ασφαλής αισθάνομαι στη φυλακή μου! Κι εσείς πρέπει να αισθάνεστε ασφαλείς που άνθρωποι επικίνδυνοι όπως εγώ, είμαστε φυλακή. Εφόσον οι κακοί είμαστε «μέσα», μη μπαίνετε στον κόπο να τους ψάξετε «έξω». Ούτε για τις φυλακές δεν κάνουν. Θα μας τις βρωμίσουν περισσότερο.
Και μη μου λέτε ότι εγώ τα ισοπεδώνω όλα, γιατί αυτοί οδηγούν τις μπουλντόζες.
