Ενδοκρινολόγος-Διαβητολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ντίσελντορφ
Τον τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για ενέσιμες αγωγές που έχουν θέση στη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και χρησιμοποιούνται από πολλούς ανθρώπους με στόχο να χάσουν βάρος. Οι αγωγές αυτές είναι γνωστές ως ανάλογα GLP-1, δηλαδή ουσίες που μιμούνται τις ινκρετίνες, πεπτίδια που παράγονται στον οργανισμό μας σαν απάντηση στα γεύματα και βοηθούν στην ρύθμιση του σακχάρου του αίματος και στην επίτευξη αισθήματος κορεσμού.
Τα εν λόγω σκευάσματα διατίθενται σε ενέσιμη μορφή για καθημερινή ή και εβδομαδιαία χρήση και έχουν πάρει έγκριση για τη θεραπεία ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 καθώς ρυθμίζουν καλά τη μεταγευματική γλυκόζη αλλά και έχει βρεθεί σε μελέτες πως μειώνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο δηλαδή την πιθανότητα να νοσήσει κάποιος από καρδιαγγειακό νόσημα όπως οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ένα άλλο θετικό αποτέλεσμα της χρήσης αυτών των φαρμάκων είναι μία σημαντική απώλεια βάρους. Ας τονιστεί εδώ πως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 σχετίζεται σε μεγάλο ποσοστό με το υπέρβαρο και ειδικά με την παχυσαρκία, η οποία οφείλεται στην στην υιοθέτηση ενός διαιτολογίου πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά και επεξεργασμένους υδατάνθρακες. Η μείωση του σωματικού βάρους με αυτές τις αγωγές μπορεί να κυμαίνεται από 10 έως και 20% με τα νεότερα σκευάσματα.
Έτσι τίθεται το ερώτημα, εάν η αγωγή αυτή ενδείκνυται και για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας χωρίς την παρουσία διαβήτη. Εξάλλου η παχυσαρκία συνδέεται όχι μόνο με το διαβήτη και το μεταβολικό σύνδρομο αλλά και με σειρά νοσημάτων από όλα τα συστήματα του οργανισμού και τελικά με μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης.
Με αυτή την έννοια πρόκειται για μία πολύ σοβαρή νόσο χωρίς πολλές εναλλακτικές για φαρμακευτική αγωγή καθώς σε πολλούς ασθενείς η αλλαγή τρόπου ζωής δεν έχει επιτυχία ή δεν αρκεί. Κάποια από αυτά τα σκευάσματα έχουν πάρει λοιπόν έγκριση και για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Στις ανεπιθύμητες ενέργειες αυτών των φαρμάκων συμπεριλαμβάνονται συμπτώματα κυρίως από το γαστρεντερικό σύστημα όπως γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ναυτία διάρροιες, οι οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν με σταδιακή αύξηση της δόσης.
Στις πιο σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες συμπεριλαμβάνεται η παγκρεατίτιδα καθώς και η χολολιθίαση σε απότομη απώλεια βάρους. Ας σημειωθεί ότι η απώλεια βάρους όταν δε συνοδεύεται από επαρκή πρόσληψη πρωτεΐνης από τη διατροφή μας καθώς και άσκηση οδηγεί σε απώλεια μυϊκού ιστού, ο οποίος είναι πολύ σημαντικός για το μεταβολισμό μας. Παράλληλα με την αγωγή αυτή λοιπόν, είναι απαραίτητη και η αλλαγή τρόπου ζωής με την υιοθέτηση της μεσογειακής διατροφής, η σωματική άσκηση καθώς και η επαγρύπνηση για πιθανές παρενέργειες ή για ανάγκη αναπροσαρμογή της δοσολογίας.
Συνολικά λοιπόν η χρήση αυτής της αγωγής στην παχυσαρκία είναι μεν ενδεδειγμένη αλλά δε θα έπρεπε να είναι αλόγιστη και χωρίς την επίβλεψη από ειδικό ενδοκρινολόγο-διαβητολόγο.
