Ζήσης Ψάλλας
Έρευνα από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) βρήκε ότι τα άτομα με υψηλά επίπεδα ψυχοπαθητικών γνωρισμάτων δυσκολεύονται να καταλάβουν αν κάποιος πραγματικά φοβάται ή είναι αναστατωμένος, με βάση τις εκφράσεις του προσώπου του.
Η επικεφαλής της μελέτης Amy Dawel της Ερευνητικής Σχολής Ψυχολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας δήλωσε ότι τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα με υψηλά επίπεδα ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών δεν ανταποκρίνονται στα γνήσια συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Τα άτομα με υψηλά επίπεδα ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών δεν ανταποκρίνονται στα γνήσια συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι«Για τους περισσότερους ανθρώπους ισχύει ότι αν δουν κάποιον που είναι πραγματικά αναστατωμένος, αισθάνονται άσχημα γι ‘αυτούς και παρακινούνται να τους βοηθήσουν», δήλωσε η Dawel. «Οι άνθρωποι που βρίσκονται ψηλά στο φάσμα της ψυχοπαθολογίας δεν δείχνουν αυτή την αντίδραση».
«Βρήκαμε ότι τα άτομα με υψηλά επίπεδα ψυχοπαθητικών γνωρισμάτων δεν αισθάνονται χειρότερα για κάποιον που είναι πραγματικά αναστατωμένος σε σχέση με κάποιον που παριστάνει ότι είναι. Επίσης, φαίνεται να έχουν προβλήματα στο να πουν εάν μια αναστάτωση είναι πραγματική ή ψεύτικη, και δεν είναι τόσο πρόθυμοι να βοηθήσουν κάποιον που εκφράζει γνήσια στενοχώρια, όπως κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι».
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτά τα προβλήματα ανταπόκρισης στα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων φαίνεται να είναι μόνο για αυτούς που είναι λυπημένοι ή φοβισμένοι.
Η μελέτη περιελάμβανε συμμετέχοντες που έβλεπαν φωτογραφίες από πρόσωπα που εκφράζουν διαφορετικά συναισθήματα. Μερικά πρόσωπα έδειχναν πραγματικά συναισθήματα και άλλα υποκρίνονταν.
«Για άλλα συναισθήματα όπως ο θυμός, η αηδία και η ευτυχία τα άτομα με υψηλή ψυχοπάθεια δεν είχαν κανένα πρόβλημα να βρουν αν κάποιος προσποιείται ή όχι. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ συγκεκριμένα, για τις εκφράσεις της δυσφορίας».
Η Dawel ελπίζει ότι η έρευνα αυτή θα οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση και θεραπείες για την ψυχοπάθεια. «Φαίνεται ότι υπάρχει μια γενετική συμβολή σε αυτά τα χαρακτηριστικά και βλέπουμε την αρχή αρκετά νωρίς στην παιδική ηλικία», είπε.
Και συμπλήρωσε: «Η κατανόηση του τι ακριβώς συμβαίνει με τα συναισθήματα στην ψυχοπάθεια θα μας βοηθήσει να εντοπίσουμε τα προβλήματα αυτά νωρίς και ελπίζουμε να παρέμβουμε με τρόπους που προάγουν την ηθική ανάπτυξη».
