Ζήσης Ψάλλας
Η άσκηση σε χαμηλότερες εντάσεις -όπως το περπάτημα ή το ελαφρύ τζόκινγκ- δεν απαιτεί τόσο μεγάλη προσπάθεια από τους μυς όσο το σπριντ, για παράδειγμα. Αυτό σημαίνει ότι η ποσότητα ενέργειας που απαιτείται από το σώμα είναι χαμηλότερη, έτσι ο ενεργειακός εφοδιασμός προέρχεται κυρίως από τα λίπη τα οποία το σώμα χρησιμοποιεί πιο εύκολα στις χαμηλές εντάσεις.
Καθώς αυξάνεται η ένταση της άσκησης, το λίπος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αρκετά γρήγορα για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση ενέργειας. Έτσι, το σώμα χρησιμοποιεί υδατάνθρακες οι οποίοι μπορούν να μεταβολιστούν πιο γρήγορα.
Στο κάτω άκρο αυτού του φάσματος βρίσκεται η κατάσταση ηρεμίας. Εδώ, ο αριθμός των θερμίδων που χρειάζεται το σώμα μας για να λειτουργήσει είναι χαμηλός και ο οργανισμός μεταβολίζει κυρίως το λίπος για ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι η πιθανή «ζώνη» για το μεταβολισμό του λίπους είναι μεταξύ της κατάστασης ηρεμίας και του επιπέδου έντασης άσκησης όπου οι υδατάνθρακες γίνονται η κυρίαρχη πηγή ενέργειας.
Αλλά αυτό είναι ένα ευρύ φάσμα, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ 70 παλμών ανά λεπτό έως περίπου 160 παλμών ανά λεπτό κατά τη διάρκεια μιας μέτριας προσπάθειας (όπως η ποδηλασία σε ταχύτητα όπου η συνομιλία γίνεται δύσκολη). Το πρόβλημα με μια τόσο ευρεία ζώνη είναι ότι το άτομο που ασκείται δεν βελτιστοποιεί απαραίτητα την ικανότητά του να μεταβολίζει το λίπος -καθώς αυξάνεται η ένταση της άσκησης υπάρχει μια σταδιακή αλλαγή στην ισορροπία λίπους και υδατανθράκων που χρησιμοποιεί το σώμα σας για ενέργεια.
Μελέτες έχουν δείξει ότι καθώς η ένταση αυξάνεται από το 40-70% του VO2max ενός ατόμου -που είναι η μέγιστη ποσότητα οξυγόνου που μπορεί να χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της άσκησης- υπάρχει αύξηση χρήσης τόσο των υδατανθράκων όσο και των λιπών. Η λεγόμενη «ζώνη καύσης λίπους» έχει αποδειχθεί ότι εμφανίζεται μεταξύ 50-72% του VO2max ενός ατόμου.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι μετά από ορισμένες δίαιτες (όπως η διαλείπουσα νηστεία ή η κετογενής δίαιτα) και η μεγαλύτερη διάρκεια άσκησης μπορούν να αυξήσουν σταδιακά την ποσότητα λίπους που καίμε. Η τακτική σωματική δραστηριότητα με χαμηλή έως μέτρια αίσθηση προσπάθειας, για παράδειγμα στο 30-60% της μέγιστης προσπάθειάς, θα βελτιώσει την αποτελεσματικότητα του σώματος στη χρήση λίπους ως καύσιμο.
