Η ινομυαλγία είναι μια κατάσταση με την οποία ζουν η τραγουδίστρια Lady Gaga και ο ηθοποιός Morgan Freeman.
Οι άνθρωποι με ινομυαλγία έχουν χρόνιο πόνο – συμπεριλαμβανομένων των μυοσκελετικών πόνων, του πόνου λόγω δυσκαμψίας και της ευαισθησίας των μαλακών μορίων – σε πολλές περιοχές του σώματος. Αυτό επηρεάζει άλλα συστήματα όπως ο εγκέφαλος, μειώνοντας την ικανότητα ενός ατόμου να συγκεντρώνεται και να θυμάται πράγματα.
Τι προκαλεί την ινομυαλγία;
Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τι προκαλεί την ινομυαλγία, αλλά πιστεύεται ότι παράγοντες της γενετικής, του περιβάλλοντος, του ορμονικού και του νευρικού συστήματος (του εγκεφάλου και του κεντρικού νευρικού συστήματος) παίζουν ρόλο. Η έρευνα δείχνει ότι τα γονίδια μπορεί να ευθύνονται έως το 50% της ευαισθησίας για αυτή την πάθηση. Η τελευταία έρευνα δείχνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος εμπλέκεται επίσης.
Μια online έρευνα σε 596 άτομα με ινομυαλγία βρήκε μερικά κοινά αίτια που αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες. Περίπου τα δύο τρίτα των ανθρώπων ανέφεραν την έναρξη των συμπτωμάτων τους από ένα συγκεκριμένο περιστατικό ή συμβάν, όπως ένας σωματικός τραυματισμός, μια ασθένεια για την οποία υπήρξε χειρουργική επέμβαση ή ένα αγχωτικό γεγονός της ζωής.
Ποιος επηρεάζεται;
Η ινομυαλγία επηρεάζει περίπου το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μια πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση έδειξε ότι η συχνότητα της νόσου στον γενικό πληθυσμό ήταν μεταξύ 0,2 και 6,6%. Συχνά αναφέρεται ως υψηλότερη στις γυναίκες, σε αναλογία τρία προς ένα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνώρισε την ινομυαλγία ως ασθένεια το 1994. Από τότε οι γιατροί έχουν συζητήσει πώς θα πρέπει να διαγνωστεί. Η τελευταία έκδοση της Διεθνούς Ταξινόμησης των Νοσημάτων αναφέρει ότι για να διαγνωστεί κάποιος με ινομυαλγία, πρέπει να υπάρχει πόνος σε “τουλάχιστον 4 από τις 5 περιοχές του σώματος και αυτό να συνδέεται με σημαντική συναισθηματική δυσφορία”.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Κάθε ασθενής αντιμετωπίζει τις θεραπείες διαφορετικά και αυτό που δουλεύει για ένα άτομο μπορεί να μην λειτουργεί για άλλο.
Τα φάρμακα πρεγκαμπαλίνη και ντουλοξετίνη λειτουργούν μεταβάλλοντας τους νευροδιαβιβαστές στον εγκέφαλο (γάμμα αμινο βουτυρικό οξύ και σεροτονίνη) και είναι αποτελεσματικά για πολλούς ασθενείς.
Υπάρχουν αρκετές άλλες επιλογές, όπως φάρμακα ειδικά για τον πόνο (αναλγητικά), μυοχαλαρωτικά (βενζοδιαζεπίνες) ή θεραπείες για την αντιμετώπιση του νευρικού ή σπονδυλικού πόνου (νευροπαθητικές θεραπείες).
Πολλά από αυτά τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες, όπως δυσκοιλιότητα ή αλλεργικές αντιδράσεις, πεπτικές διαταραχές ή φλεγμονή. Μπορούν επίσης να είναι εθιστικά.
Μια άλλη κοινή θεραπεία είναι η χρήση μηχανής TENS (transcutaneous electrical nerve stimulation: διαδερμική διέγερση ηλεκτρικού νεύρου). Αυτή περιλαμβάνει την εφαρμογή pads γύρω από την περιοχή του πόνου ή τα νεύρα που μπορεί να στέλνουν μήνυμα πόνου και να παρεμβαίνουν χρησιμοποιώντας μικρούς ηλεκτρικούς παλμούς.
