Ζήσης Ψάλλας
Ερευνητές δημοσίευσαν στο περιοδικό Cell Metabolism μια μελέτη που δείχνει ότι τα πεινασμένα ποντίκια δίνουν προτεραιότητα στην αλληλεπίδραση με μέλη του αντίθετου φύλου παρά στο φαγητό, όταν ο εγκέφαλός τους διεγείρεται με λεπτίνη, μια ορμόνη που καταστέλλει την όρεξη.
«Μπορούμε να ακολουθήσουμε μόνο μία συμπεριφορά τη φορά, οπότε ο εγκέφαλός μας πρέπει να υπολογίσει με κάποιο τρόπο ποια θα είναι η πιο ικανοποιητική συμπεριφορά ή ποια είναι η πιο επείγουσα ανάγκη μας», λέει η ανώτερη συγγραφέας Tatiana Korotkova, νευροεπιστήμονας στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Κολωνίας στη Γερμανία.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν πολύ μικρά μικροσκόπια για να απεικονίσουν τη δραστηριότητα μεμονωμένων εγκεφαλικών νευρώνων, ενώ τα ποντίκια εξερευνούσαν και εμπλέκονταν σε διάφορες συμπεριφορές. «Ήταν τεράστιο πλεονέκτημα ότι μπορούσαμε να καταγράψουμε τη δραστηριότητα των νευρώνων σε ένα ζώο που συμπεριφέρεται ελεύθερα», είπε η Korotkova.
Για να δουν πώς άλλαξαν οι προτεραιότητες των ποντικών ανάλογα με το επίπεδο πείνας τους, οι ερευνητές συνέκριναν τη συμπεριφορά των ποντικών που είχαν απεριόριστη πρόσβαση σε τροφή με αυτούς που πεινούσαν έντονα (των οποίων η τροφή είχε περιοριστεί κατά τη διάρκεια της νύχτας) και με αυτούς που ήταν «σε χρόνια πείνα» (των οποίων η τροφή είχε περιοριστεί για πέντε ημέρες). Οι ερευνητές είπαν ότι αυτή η «χρόνια πείνα» μπορεί να εμφανιστεί και στη φύση, όπου το φαγητό δεν είναι διαρκώς διαθέσιμο.
Βρήκαν ότι οι νευρώνες του υποδοχέα της λεπτίνης αναστέλλονταν όταν τα ποντίκια έτρωγαν και ενεργοποιούνταν όταν αλληλεπιδρούσαν με ποντίκια του αντίθετου φύλου -πιθανούς συντρόφους- αλλά όχι όταν αλληλεπιδρούσαν με ποντίκια του ίδιου φύλου.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν φωτεινά και χημικά σήματα για να διεγείρουν επιλεκτικά τους νευρώνες, κάτι που τους επέτρεψε να παρατηρήσουν εάν και πώς αυτή η ενεργοποίηση άλλαξε τη συμπεριφορά των ποντικών.
Η διέγερση με λεπτίνη είχε μικρή επίδραση στη συμπεριφορά των ποντικών που είχαν φάει, και γενικά ενδιαφερόντουσαν περισσότερο για την κοινωνικοποίηση παρά για το φαγητό, αλλά όταν οι ερευνητές ενεργοποίησαν τους νευρώνες του υποδοχέα της λεπτίνης σε ποντίκια που πεινούσαν έντονα, οι προτεραιότητές τους άλλαξαν: άργησαν να πλησιάσουν το φαγητό, έτρωγαν λιγότερο και πέρασαν περισσότερο χρόνο κοινωνικοποιούμενα με πιθανούς συντρόφους. Ωστόσο, η διέγερση με λεπτίνη δεν μπόρεσε να παρακάμψει την ισχυρότερη πείνα των ποντικών με χρόνια περιορισμένη τροφή, των οποίων η όρεξη δεν είχε μειωθεί.
