Γράφει Αμερικανίδα γιατρός Lucy McBride – Πηγή: The Conversation
Σύμφωνα με την National Health Interview Survey (NHIS), του 2012 η οποία περιελάμβανε μια ολοκληρωμένη δημοσκόπηση σχετικά με τη χρήση των συμπληρωματικών προσεγγίσεων, το 17,7% των Αμερικανών ενηλίκων είχε χρησιμοποιήσει ένα συμπλήρωμα διατροφής εκτός από βιταμίνες και ανόργανα συστατικά στο παρελθόν έτος.
Οι ασθενείς μου συχνά θεωρούν ότι τα φυτικά φάρμακα είναι απαλλαγμένα από παρενέργειες, αλλά πολλά “φυσικά” προϊόντα μπορούν να οδηγήσουν σε τοξικότητα και μπορούν να αλληλεπιδρούν επικίνδυνα με συνταγογραφούμενα φάρμακα. Το πρόβλημα είναι ότι τα συμπληρώματα βοτάνων και διατροφής δεν υπόκεινται στα ίδια αυστηρά ρυθμιστικά πρότυπα όπως τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Στην ιστοσελίδα για τα Dietary Supplements, τα NIH λένε ότι τα προϊόντα «δεν απαιτείται να ελέγχονται από τον FDA για την ασφάλειά τους προτού διατεθούν στο εμπόριο επειδή θεωρούνται ασφαλή με βάση το ιστορικό χρήσης τους από τον άνθρωπο».
Πέρυσι, μια ασθενής ήρθε με συμπτώματα κόπωσης, πόνους στις αρθρώσεις και κοιλιακό φούσκωμα. Είχε δει έναν φυσικοπαθολόγο (naturopath) για αυτά τα συμπτώματα, που της είπε ότι είχε “χρόνια ασθένεια Lyme” και της έδωσε πολλαπλούς κύκλους αντιβιοτικών και μια τσάντα γεμάτη συμπληρώματα βοτάνων. Η γυναίκα δεν αισθάνθηκε καθόλου καλύτερα. Όταν με επισκέφθηκε, μου είπε πως ήταν σίγουρη ότι είχε ασθένεια Lyme που δεν είχε αντιμετωπιστεί επαρκώς. Στην πραγματικότητα, τα αντιβιοτικά που της είχαν δοθεί είχαν επιδείνωσαν την κατάστασή της και μια εντερική λοίμωξη της προκάλεσε έντονη διάρροια.
Μετά από 10 ημέρες κατάλληλης θεραπείας με αντιβιοτικά, η διάρροια της είχε φύγει, αλλά επέστρεψε στο κουρασμένο και πονεμένο εαυτό της. Κατά τη σύστασή μου, σταμάτησε τα συμπληρώματα, και η κόπωσή της υποχώρησε κάπως. Όταν συζητήσαμε για την κατάστασή της, αποκάλυψε ότι υπέφερε από μια σχέση αγάπης-μίσους με τη ζάχαρη.
Όπως και πολλοί από τους ασθενείς μου, έτρωγε πολλή ζάχαρη. Για τους περισσότερους ανθρώπους, η κατανάλωση ζάχαρης δίνει μια γρήγορη ώθηση ντοπαμίνης, της ορμόνης της απόλαυσης, και για μερικούς ανθρώπους αυτό μπορεί να γίνει εθιστικό. Το πρόβλημα είναι ότι ένα υψηλό φορτίο ζάχαρης προκαλεί αύξηση στην ορμόνη ινσουλίνη, η οποία στη συνέχεια οδηγεί σε απότομη πτώση του σακχάρου στο αίμα, και αυτό μπορεί να προάγει την κόπωση, την αδυναμία και την ευερεθιστότητα, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων. Με την πάροδο του χρόνου, μια τέτοια διατροφική συνήθεια μπορεί να προκαλέσει κοιλιακή δυσφορία, φούσκωμα και πρόβλημα στις αρθρώσεις.
