Επιμέλεια Θάνος Ξυδόπουλος
Πόσες φορές θα χρειαστούμε ενισχυτικές δόσεις; Και είναι αυτό μια βιώσιμη μακροπρόθεσμη στρατηγική που μπορούμε να ακολουθήσουμε; Πριν από ένα χρόνο, δύο δόσεις ενός εμβολίου Covid-19 -ή ακόμα και μία, στην περίπτωση του σκευάσματος της Johnson & Johnson- είχαν θεωρηθεί ότι προσφέρουν επαρκή προστασία έναντι του κορωνοϊού.
Τώρα, είμαστε αντιμέτωποι με την εξαιρετικά μεταδοτική παραλλαγή Omicron ενώ το Ισραήλ ξεκίνησε προσφέροντας τέταρτη δόση σε ορισμένες ομάδες υψηλού κινδύνου. Την περασμένη Τετάρτη, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων στις ΗΠΑ διεύρυναν την καταλληλότητα για την αναμνηστική δόση σε εφήβους και απέφυγαν να χαρακτηρίσουν οποιονδήποτε ως «πλήρως εμβολιασμένο» επειδή οι δύο δόσεις δεν φαίνονται πλέον επαρκείς. Η κατάσταση εμβολιασμού κάποιου θα πρέπει τώρα να είναι «ενημερωμένη».
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί αναρωτιούνται: πού καταλήγει αυτό; Πρέπει να σηκώνουμε κάθε λίγους μήνες τα μανίκια μας για ενισχυτικές δόσεις; Διαψευσμένοι από έναν ιό που έχει αψηφήσει τις προβλέψεις, ορισμένοι ειδικοί είναι τώρα απρόθυμοι να προβλέψουν το μέλλον. Και την περασμένη εβδομάδα στις ΗΠΑ αρκετοί είπαν πως ό,τι κι αν συμβεί, δεν είναι ρεαλιστικό να προσπαθεί κανείς να τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ολόκληρου πληθυσμό κάθε λίγους μήνες. Ούτε έχει πολύ επιστημονικό νόημα.
«Δεν είναι πρωτόγνωρο να δίνουμε εμβόλια περιοδικά, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι από το να κάνουμε αναμνηστικές δόσεις κάθε έξι μήνες», δήλωσε ο Akiko Iwasaki, ανοσολόγος στο Πανεπιστήμιο Yale. Άλλες στρατηγικές, είπε, θα μπορούσαν να «μας βγάλουν από αυτήν την κατάσταση της δια παντός ενίσχυσης». Η προσπάθεια να πεισθεί μια ολόκληρη κοινωνία να κάνει ουρά για ενισχυτικές δόσεις κάθε λίγους μήνες είναι πιθανώς μια χαμένη πρόταση. «Σίγουρα, αυτό δεν φαίνεται να είναι μια βιώσιμη μακροπρόθεσμη στρατηγική», δήλωσε η Deepta Bhattacharya, ανοσολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Εξίσου σημαντικό, δεν υπάρχουν δεδομένα που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα μιας τέταρτης δόσης των σημερινών εμβολίων -αν και αυτό είναι διαφορετικό για τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, τα οποία μπορεί κάλλιστα να ωφεληθούν από μια τέταρτη δόση. Οι ενισχυτικές δόσεις αναμφίβολα αυξάνουν τα επίπεδα αντισωμάτων και βοηθούν στην πρόληψη της μόλυνσης και, ως εκ τούτου, μπορούν να ανακουφίσουν την πίεση στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης επιβραδύνοντας προσωρινά την εξάπλωση του ιού. Οι ειδικοί λένε ότι δεδομένης της αύξησης της Omicron, οι άνθρωποι θα πρέπει να λάβουν μια τρίτη δόση το συντομότερο δυνατό αλλά η ενίσχυση της ανοσίας είναι παροδική. Ήδη προκαταρκτικές μελέτες δείχνουν μείωση των επιπέδων αντισωμάτων λίγες εβδομάδες μετά την τρίτη δόση. Ακόμη και σε κορυφαία επίπεδα αντισωμάτων, η ενίσχυση δεν αποτρέπει τη μόλυνση με την Omicron.
«Ακόμη και με αυτή την ποσότητα αντισωμάτων, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει ο ιός για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα», δήλωσε ο Shane Crotty, ιολόγος στο Ινστιτούτο Ανοσολογίας La Jolla στην Καλιφόρνια. «Είναι πολύ υψηλότερος ο πήχης τώρα από πριν και ίσως ένα εμβόλιο ειδικό για την Omicron θα έκανε καλύτερη δουλειά».
H Omicron αλλάζει το παιγνίδι
Η Pfizer-BioNTech, η Moderna και η Johnson & Johnson είπαν ότι δοκιμάζουν εμβόλια που στοχεύουν την Omicron και μπορεί να είναι διαθέσιμα σε λίγους μήνες. «Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να ενισχύουμε ένα στέλεχος που φαίνεται να φεύγει», είπε ο Ali Ellebedy, ανοσολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις. «Αν πρόκειται να προσθέσετε μία ακόμη δόση μετά από τρεις, σίγουρα θα περίμενα μια με βάση το Omicron».
Εάν ο στόχος είναι να ενισχυθεί η ανοσία έναντι της παραλλαγής Omicron ή μελλοντικών παραλλαγών, άλλες τακτικές θα ήταν καλύτερες από τις συνεχείς ενισχύσεις ενός εμβολίου σχεδιασμένου να αναγνωρίζει τον αρχικό ιό, είπαν οι ειδικοί. Ορισμένες ερευνητικές ομάδες που αναπτύσσουν εμβόλιο για τον κορωνοϊό έχουν σχεδιαστεί για να στοχεύουν μέρη του ιού που αλλάζουν πολύ αργά ή καθόλου. Τα τρέχοντα εμβόλια θα μπορούσαν να συνδυαστούν με ενισχυτικά ρινικών ή από του στόματος εμβολίων, τα οποία είναι καλύτερα στην πρόληψη της μόλυνσης επειδή επικαλύπτουν τη μύτη και άλλες επιφάνειες του βλεννογόνου -τα σημεία εισόδου για τον ιό- με αντισώματα. Και το να αφήσουμε απλώς περισσότερο χρόνο μεταξύ των δόσεων των εμβολίων μπορεί επίσης να ενισχύσει την ανοσία, ένα μάθημα που πήραν οι επιστήμονες σε μάχες εναντίον άλλων παθογόνων.
Πολλοί ειδικοί ήταν αρχικά αντίθετοι στην ιδέα μιας ενισχυτικής δόσης. Μερικοί πίστευαν ότι τα αρχικά σχήματα εμβολίων ήταν αρκετά για να κρατήσουν τους περισσότερους ανθρώπους έξω από το νοσοκομείο και ότι αυτό θα έπρεπε να είναι το πραγματικό μέτρο της επιτυχίας ενός εμβολίου. Άλλοι θεώρησαν ότι ήταν άδικο για τις πλούσιες χώρες να συσσωρεύουν το εμβόλιο για αναμνηστικά εμβόλια όταν εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο δεν είχαν λάβει ακόμη την πρώτη δόση. Αλλά η προοπτική άλλαξε όταν οι επιστήμονες είδαν την ταχεία και αδιάκοπη πορεία της Omicron σε όλο τον κόσμο. «Η Omicron πραγματικά άλλαξε τη σκέψη μου για αυτό», είπε ο Scott Hensley, ανοσολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
«Τα άτομα που είναι εμβολιασμένα τα πάνε πολύ καλά όσον αφορά τη νοσηλεία», δήλωσε ο Michel Nussenzweig, ανοσολόγος στο Πανεπιστήμιο Rockefeller στη Νέα Υόρκη. Η Omicron έχει καταστήσει σαφές ότι η πρόληψη όλων των λοιμώξεων είναι μια χαμένη υπόθεση, πρόσθεσε. Εάν τα εμβόλια εμπόδισαν τη μόλυνση και την εξάπλωση του ιού, τακτικά ενισχυτικά μπορεί να έχουν νόημα. «Αλλά με την Omicron, ποιο είναι το νόημα;» είπε ο Nussenzweig.
Ορισμένοι ειδικοί έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι η λήψη ενισχυτών πολύ συχνά -όπως κάνουν μερικοί άνθρωποι μόνοι τους- μπορεί να είναι ακόμη και επιβλαβής. Θεωρητικά, υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να αποτύχει. Οι περισσότεροι ανοσολόγοι απορρίπτουν ως απίθανη την πρώτη πιθανότητα, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα εξαντλείται από επαναλαμβανόμενη διέγερση και σταματά να ανταποκρίνεται στα εμβόλια κατά του κορωνοϊού. Η δεύτερη ανησυχία, που ονομάζεται «αρχικό αντιγονικό αμάρτημα», φαίνεται πιο εύλογη. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, η απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι προσαρμοσμένη στην πρώτη έκδοση του ιού και οι αποκρίσεις του στις επόμενες παραλλαγές είναι πολύ λιγότερο ισχυρές.
Πηγή: New York Times
