Ζήσης Ψάλλας
Οι ψυχολόγοι υγείας, Alisa Auer και Petra Wirtz από τη Γερμανία, μαζί με συναδέλφους τους, ήθελαν να κατανοήσουν καλύτερα τους ψυχοβιοκοινωνικούς μηχανισμούς της υπέρτασης.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Annals of Behavioral Medicine, οι ερευνητές βρήκαν ότι σε σύγκριση με μια υγιή ομάδα ελέγχου, οι άνδρες με ιδιοπαθή υπέρταση αναγνώριζαν συχνότερα εκφράσεις θυμού όταν κοίταζαν τα πρόσωπα των άλλων. Αυτή η προκατάληψη αναγνώρισης θυμού φαίνεται να συμβάλλει στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης με την πάροδο του χρόνου, εάν κάποιος τείνει να βιώνει συχνά και έντονα θυμό. Η τάση ονομάζεται «χαρακτηριστικό θυμού».
Στη μελέτη, που περιέλαβε 145 υπερτασικούς και νορμοτασικούς άνδρες, οι ερευνητές παρουσίασαν διαφορετικές εικόνες ανθρώπων που ήταν θυμωμένοι. Ωστόσο, οι εικόνες δεν εμφάνιζαν μόνο θυμό, αλλά συνδύαζαν το θυμό με ένα από τα τρία άλλα συναισθήματα: φόβο, ευτυχία και λύπη. Το υπόβαθρο αυτής της προσέγγισης είναι ότι στην καθημερινή ζωή τα πρόσωπα των ανθρώπων σπάνια δείχνουν μόνο ένα συναίσθημα. Τα ανάμεικτα συναισθήματα είναι πιο διαδεδομένα. Κάθε μία από τις εικόνες που διαμορφώθηκαν σε υπολογιστή έδειχνε δύο συναισθήματα με ποικίλες εντάσεις. Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν ποιο συναίσθημα είδαν στις εικόνες.
«Οι υπερτασικοί άνδρες αναγνώρισαν το θυμό πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα», είπε η Auer. «Υπερεκτιμούσαν το θυμό που εμφανίζεται στα πρόσωπα των άλλων ανθρώπων σε σύγκριση με την υγιή ομάδα ελέγχου». Η Wirtz πρόσθεσε: «Η υπερεκτίμηση του θυμού που επιδεικνύεται φαίνεται να επηρεάζεται από το υψηλό “χαρακτηριστικό θυμού” και συμβάλλει στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης με την πάροδο του χρόνου. Ως εκ τούτου, οι διαπροσωπικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν ρόλο στην ιδιοπαθή υπέρταση».
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα αποτελέσματά τους θα εξεταστούν και θα επιβεβαιωθούν από άλλους ερευνητές. «Ένα επόμενο βήμα θα ήταν να προσφέρουμε στα άτομα με ιδιοπαθή υπέρταση μια πιο στοχευμένη υποστήριξη», είπε η Auer.
Τέτοιες θεραπευτικές παρεμβάσεις θα ήταν σημαντικές, επειδή τα φάρμακα για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης αντιμετωπίζουν μόνο τις συνέπειες της υπέρτασης, δεν αντιμετωπίζουν τις πιθανές αιτίες.
