Ζήσης Ψάλλας
Σε μια κλινική δοκιμή που ονομάζεται Πρόγραμμα Πρόληψης του Διαβήτη (DPP: Diabetes Prevention Program) και στην μακροπρόθεσμη παρακολούθηση που κράτησε 15 χρόνια, η διατήρηση της απώλειας βάρους ήταν πιο πιθανή εάν είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με μετφορμίνη.
Η απώλεια βάρους διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις προσπάθειες πρόληψης ή καθυστέρησης του διαβήτη τύπου 2. Ως εκ τούτου, ο προσδιορισμός των καλών προγνωστικών δεικτών μιας μακροχρόνιας απώλειας βάρους θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιωμένη διαχείριση τους βάρους.
Η DPP ήταν μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που συνέκρινε την απώλεια βάρους και την πρόληψη του διαβήτη, χρησιμοποιώντας είτε μετφορμίνη, είτε εντατική επέμβαση στον τρόπο ζωής είτε ένα εικονικό φάρμακο σε περισσότερους από 3.000 συμμετέχοντες με προ-διαβήτη. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει για το ρόλο της μετφορμίνης στην πρόληψη του διαβήτη.
Μετά το πρώτο έτος, διπλάσιοι συμμετέχοντες στην ομάδα αλλαγών του τρόπου ζωής έναντι της ομάδας μετφορμίνης έχασαν τουλάχιστον το 5% του σωματικού τους βάρους. Ωστόσο, εκείνοι που ήταν στην ομάδα της μετφορμίνης είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στη διατήρηση της απώλειας βάρους τους μεταξύ των ετών 6-15.
.jpg)
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η μεγαλύτερη απώλεια βάρους τον πρώτο χρόνο προέβλεπε την μακροπρόθεσμη απώλεια βάρους σε όλες τις ομάδες.
Η απώλεια βάρους τον πρώτο χρόνο ήταν επίσης σημαντική σε σχέση με τη συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα σωρευτικά ποσοστά εμφάνισης διαβήτη σε διάστημα 15 ετών ήταν χαμηλότερα μεταξύ εκείνων που έχασαν τουλάχιστον το 5% του βάρους τους το πρώτο έτος.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η μελλοντική έρευνα πρέπει να επικεντρωθεί στο κατά πόσον η μετφορμίνη θα μπορούσε να αποτελέσει μια χρήσιμη παρέμβαση για τη συντήρηση του μειωμένου βάρους.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Annals of Internal Medicine.
