Ζήσης Ψάλλας
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) επηρεάζει περίπου το 6-10% των παιδιών και είναι η πιο κοινή νευροαναπτυξιακή πάθηση στην παιδική ηλικία. Ωστόσο, πολλά άτομα με ΔΕΠΥ δεν λαμβάνουν διάγνωση στην παιδική ηλικία, για διάφορους λόγους. Μερικοί μπορεί να έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που τους ταιριάζει, επομένως τα συμπτώματα δεν ήταν εμφανή. Για παράδειγμα, μπορεί να είχαν συμπτώματα ΔΕΠΥ που δεν τα προσέχει κανείς εύκολα, όπως αφηρημάδα ή ένα πρόβλημα στην ολοκλήρωση εργασιών -αυτά είναι λιγότερο αισθητά από τα υπερκινητικά συμπτώματα.
Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολίες εστίασης της προσοχής. Μπορεί το παιδί να μην θυμάται τις οδηγίες του δασκάλου, να ξεχνάτε τις εργασίες για το σπίτι ή να χάνει πράγματα στο σχολείο και να είναι αποδιοργανωμένο με ένα ακατάστατο υπνοδωμάτιο ή γραφείο.
Μέχρι την ενηλικίωση, τα συμπτώματα μπορεί να εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά μπορεί να είναι πιο εσωτερικά και λιγότερο εμφανή. Ακολουθούν μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα ΔΕΠΥ σε ενήλικες που διαφέρουν κάπως από αυτά της παιδικής ηλικίας.
1. Δεν υπάρχει χρόνος για διακοπή. Αντί να σκαρφαλώνουν από εδώ και από εκεί και να είναι προφανώς υπερκινητικοί, οι ενήλικες μπορεί να έχουν μια εσωτερική αίσθηση ανησυχίας. Μπορεί να δυσκολεύονται να χαλαρώσουν και να έχουν διαρκώς απασχολημένο μυαλό.
2. Οργανωμένος, μετά καταπονημένος για λίγο. Αντί να είναι πάντα αποδιοργανωμένοι, οι ενήλικες μπορεί να βιώσουν περιόδους υψηλής οργάνωσης για να αντισταθμίσουν τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, ακολουθούμενες από περιόδους υπερέντασης και αδυναμίας να ολοκληρώσουν τα πράγματα.
3. Σοβαρή αναβλητικότητα. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αποτυχία σε πανεπιστημιακά θέματα και τη δυσκολία ολοκλήρωσης των εργασιακών καθηκόντων. Η αναβλητικότητα μπορεί να επηρεάσει την ολοκλήρωση των δουλειών στο σπίτι και να καθυστερήσει σοβαρά τη γενική διαχείριση της ζωής, όπως είναι η πληρωμή λογαριασμών.
4. Κακή αίσθηση του χρόνου. Στους ενήλικες, η ΔΕΠΥ μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη διαρκή υποτίμηση του χρόνου που θα διαρκέσουν τα πράγματα, προκαλώντας έτσι καθυστέρηση.
