Ζήσης Ψάλλας
Μπορεί η άσκηση να κάνει κάποιον νεότερο; Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Aging Cell, υποδηλώνει ότι αυτό ίσως να συμβαίνει.
Η μελέτη έγινε από ομάδα επτά ερευνητών από τρία ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του Kevin Murach, επίκουρου καθηγητή στο University of Arkansas. Το πείραμα ήταν σχετικά απλό. Τα εργαστηριακά ποντίκια που πλησίαζαν στο τέλος της ζωής, στους 22 μήνες, είχαν πρόσβαση σε έναν τροχό άσκησης που επιπλέον ενισχυθεί με βάρος. Ο ενισχυμένος τροχός εξασφάλιζε ότι χτίζουν μυς. Αν και δεν υπάρχει άμεσο ανάλογο με τις περισσότερες ανθρώπινες ρουτίνες άσκησης, ο Murach το παρομοίασε με «έναν στρατιώτη που κουβαλάει ένα βαρύ σακίδιο για πολλά χιλιόμετρα».
Όταν τα ποντίκια εξετάστηκαν μετά από δύο μήνες, διαπιστώθηκε ότι η επιγενετική ηλικία των ποντικών ήταν 8 εβδομάδες νεότερη από τα καθιστικά ποντίκια της ίδιας ηλικίας, των 24 μηνών.
Ο Murach σημείωσε ότι ενώ το συγκεκριμένο είδος ποντικών και οι συνθήκες στέγασής τους μπορεί να επηρεάσουν τη διάρκεια ζωής, “ιστορικά, αρχίζουν να πεθαίνουν μετά από 24 μήνες με σημαντικό ρυθμό”. Περιττό να πούμε πως όταν η διάρκεια ζωής μετριέται σε μήνες, οκτώ επιπλέον εβδομάδες -περίπου το 10% της διάρκειας ζωής- είναι ένα αξιοσημείωτο κέρδος.
Η επιστήμη πίσω από αυτό το πείραμα, αν και περίπλοκη, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από μια βιολογική διαδικασία γνωστή ως μεθυλίωση του DNA. Ένα πρόσφατο άρθρο στους New York Times που συζητούσε το έργο του Murach για τη μυϊκή μνήμη περιέγραψε τη μεθυλίωση ως μια διαδικασία κατά την οποία μόρια που ονομάζονται ομάδες μεθυλίου, προσκολλώνται στο εξωτερικό των γονιδίων σαν μικροσκοπικοί στρείδια, κάνοντας τα γονίδια περισσότερο ή λιγότερο πιθανό να ενεργοποιηθούν και να παράγουν συγκεκριμένες πρωτεΐνες.
Καθώς το σώμα γερνά, τείνει να υπάρχει αυξημένη μεθυλίωση του DNA, ή ακόμα και υπερμεθυλίωση, σε ορισμένες τοποθεσίες στα γονίδια στους μυς. «Οι αλλαγές στη μεθυλίωση του DNA στη διάρκεια της ζωής τείνουν να συμβαίνουν με κάπως συστηματικό τρόπο», εξήγησε ο Murach, «σε σημείο που μπορείτε να δείτε το DNA κάποιου από ένα δεδομένο δείγμα ιστού και με αρκετό βαθμό ακρίβειας να προβλέψετε τη χρονολογική του ηλικία». Λόγω αυτού, οι ερευνητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα από τα “ρολόγια μεθυλίωσης” για να προσδιορίσουν την ηλικία ενός δείγματος DNA.
