Ζήσης Ψάλλας
Ένα άτομο με διαβήτη τύπου 2 έχει τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να σπάσει ένα οστό από ένα μη διαβητικό άτομο. Αλλά συνήθως η κακή οστική πυκνότητα είναι ο ένοχος πίσω από τα εύθραυστα οστά, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με τους διαβητικούς τύπου 2, οι οποίοι τείνουν να έχουν κανονική έως υψηλή οστική πυκνότητα. Ωστόσο, εξακολουθούν να υποφέρουν από κατάγματα με ανησυχητικό ρυθμό.
Εάν τραυματιστούν, τα οστά μπορούν να επισκευαστούν μόνα τους όπως μπορεί να επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε έχει σπάσει ποτέ ένα κόκκαλο. Βρίσκονται σε συνεχή κατάσταση επισκευής μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται αναδιαμόρφωση. Καθημερινά, η σωματική δραστηριότητα προκαλεί φθορά στα οστά με τη μορφή μικροκαταγμάτων που το σώμα επιδιορθώνει συνεχώς.
Η διαδικασία επούλωσής τους περιλαμβάνει τη διάσπαση των μετάλλων και των πρωτεϊνών στις φθαρμένες περιοχές τους και την αντικατάστασή τους με υγιείς νέες πρωτεΐνες. Οι πρωτεΐνες αποτελούνται από αμινοξέα, τα οποία αντιδρούν χημικά με τα σάκχαρα στο σώμα. Σκεφτείτε πώς ένα μήλο σε φέτες ροδίζει σταδιακά όταν εκτίθεται στον αέρα.
Η χημική αντίδραση μεταξύ αμινοξέων και ζάχαρης μέσα στο σώμα είναι παρόμοια. Αυτή η διαδικασία που ονομάζεται γλυκοζυλίωση, εμφανίζεται σε ιστούς σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένων των οστών.
Ακριβώς όπως ένα μήλο θα γίνει καφέ, η γλυκοζυλίωση έχει μια επίδραση καφέ χρώματος στις πρωτεΐνες, δημιουργώντας μικροσκοπικές χημικές γέφυρες που ονομάζονται σταυροδεσμοί που σκληραίνουν τις πρωτεΐνες, εμποδίζοντάς τες να κάμπτονται. Οι σταυροδεσμοί αποδυναμώνουν τα οστά και τα κάνουν πιο εύθραυστα.
Συνήθως, το σώμα απαλλάσσεται από αυτούς διαλύοντάς τους. Αλλά στα οστά των διαβητικών τύπου 2, είναι μια διαφορετική ιστορία. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν υψηλά επίπεδα σακχάρου και άρα έχουν περισσότερους σταυροδεσμούς μέσα στα οστά τους. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν χαμηλό επίπεδο αναδιαμόρφωσης των οστών, που σημαίνει ότι μειώνεται η ικανότητά τους να εκκαθαρίζουν τους σταυροειδείς δεσμούς. Τελικά, η συσσώρευση των σταυροδεσμών φαίνεται να είναι ο λόγος που οι διαβητικοί έχουν πιο εύθραυστα οστά.
