Ζήσης Ψάλλας
Η διατήρηση του σακχάρου του αίματος (γλυκόζη) σε ασφαλές επίπεδο είναι μια βασική στρατηγική για τη διαχείριση του διαβήτη και την πρόληψη της εξέλιξης της νόσου.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η χρήση συσκευών που μπορούν να παρακολουθούν συνεχώς τα επίπεδα γλυκόζης θα μπορούσε να είναι μια απάντηση. Αυτά τα συστήματα συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης λαμβάνουν επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, συνήθως κάθε πέντε λεπτά, του σακχάρου στο αίμα και του βιολογικού υγρού που περιβάλλει τα κύτταρα. Όσοι πάσχουν από διαβήτη μπορούν να φορούν μία από αυτές τις οθόνες σε διάφορες περιοχές του σώματός τους, όπως γύρω από το στομάχι και το πίσω μέρος των χεριών ή των ποδιών.
Μία από τις λύσεις θα μπορούσε να είναι πλήρως αυτοτροφοδοτούμενες εμφυτεύσιμες συσκευές χωρίς εξαρτήματα που προσκολλώνται στο δέρμα που είναι λιγότερο ενοχλητικές και που διευκολύνουν το χρήστη. Αυτά τα αυτοτροφοδοτούμενα συστήματα συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης είναι η επόμενη γενιά συσκευών παρακολούθησης και μπορεί να μειώνουν τα εμπόδια στη συνεχή χρήση και προσκόλληση του μετρητή γλυκόζης. Παρακολουθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και παρέχουν ινσουλίνη εάν ένα άτομο τη χρειάζεται.
Μια αυτοτροφοδοτούμενη, εμφυτεύσιμη συσκευή μπορεί να είναι 4Χ4 χιλιοστά. Παράγει ηλεκτρική ενέργεια μετατρέποντας τη χημική ενέργεια που αποθηκεύεται στο σάκχαρο του αίματος και λειτουργεί παρόμοια με μια μπαταρία. Χρησιμοποιεί πρωτεΐνες που καταναλώνουν επιλεκτικά γλυκόζη και οξυγόνο στο αίμα για να δημιουργήσουν ηλεκτρόνια που ρέουν και αυτή έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ρεύματος. Δημιουργείται ηλεκτρική ισχύς είναι ανάλογη με τη συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα και ως εκ τούτου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ταχεία ανίχνευση του σακχάρου στο αίμα. Το σημαντικό πράγμα είναι ότι δεν απαιτεί μπαταρίες. Η παραγόμενη ηλεκτρική ισχύς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία μιας εμφυτεύσιμης αντλίας ινσουλίνης, επιτρέποντας έτσι να παράγεται ταυτόχρονα ισχύ για την παρακολούθηση της γλυκόζης και την παροχή ινσουλίνης σε σημεία-στόχους στο σώμα.
Το ερώτημα είναι εάν αυτή η ιδέα αυτού του «τεχνητού παγκρέατος κλειστού βρόχου» μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικότητα. Υπάρχει αισιοδοξία ότι μπορεί να έρθει μια μέρα που μια τέτοια συσκευή μπορεί να αυτοματοποιήσει πλήρως τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα, να παρέχει συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης και παράδοση ινσουλίνης χωρίς παρέμβαση από τον ασθενή.
