Θάνος Ξυδόπουλος
Αν και το ανοσοποιητικό σύστημα έχει εξελιχθεί για να αντιμετωπίζει μια τεράστια ποικιλία παθογόνων, τα μικρόβια έχουν επίσης εξελιχθεί για να κρύβονται από το ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο η ελονοσία ή ο ιός HIV να αντιμετωπιστούν. Λοιμώξεις που έχουν διαρρεύσει από ζώα – ζωονοτικής προέλευσης– είναι επίσης μια πρόκληση για το ανοσοποιητικό σύστημα επειδή μπορεί να είναι εντελώς νέες. Ο ιός που προκαλεί την COVID-19 είναι μια τέτοια νόσος που προέρχεται από τις νυχτερίδες.
Μέχρι σήμερα, έχουν δημοσιευτεί έξι περιπτώσεις επαναμόλυνσης με COVID-19. Πρέπει να ανησυχούμε;
Τα δεδομένα μέχρι σήμερα για τη COVID-19 δείχνουν ότι τα αντισώματα μπορούν να ανιχνευθούν συνήθως 3-4 μήνες μετά τη μόλυνση -φτάνοντας μέχρι και 7 μήνες. Αυτό συμβαίνει διότι, όπως και με τις ασθένειες Sars και Mers, τα αντισώματα μειώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Φυσικά, τα επίπεδα των αντισωμάτων δεν είναι η μόνη ένδειξη ανοσίας και δεν λένε τίποτα για τα Τ λεμφοκύτταρα ή τα κύτταρα μνήμης. Πόσο λοιπόν πρέπει να ανησυχούμε για τις αναφορές επαναμόλυνσης με COVID-19;
Μια χούφτα αναφορές περιπτώσεων σχετικά με την εκ νέου μόλυνση με COVID-19 δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν υπάρχει ανοσία. Η επαναμόλυνση, ακόμη και με ανοσία, μπορεί να συμβεί αλλά συνήθως αυτό προκαλεί πιο ήπια ή καθόλου συμπτώματα. Ωστόσο, μία από τις επαληθευμένες περιπτώσεις επαναμόλυνσης -που συνέβη 48 ημέρες μετά την αρχική λοίμωξη -προκάλεσε πιο σοβαρά συμπτώματα. Γιατί;
Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι η αρχική του λοίμωξη προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό την έμφυτη ανοσοαπόκριση (την πρώτη γραμμή άμυνας) η οποία ήταν αποτελεσματική. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι διαφορετικά ιικά στελέχη προκάλεσαν τις δύο λοιμώξεις.
Μια μελέτη, που δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ειδικούς, διαπίστωσε ότι η προστασία έναντι των κορωναϊών που προκαλούν κρυολόγημα δεν προστατεύει από τη νόσο COVID-19. Στην πραγματικότητα, τα αντισώματα που αναγνωρίζουν παρόμοιους ιούς μπορεί να είναι επικίνδυνα. Αυτό εξηγεί το φαινόμενο της εξαρτώμενης από αντισώματα ενίσχυσης της νόσου. Το φαινόμενο συμβαίνει όταν τα αντισώματα ενισχύουν την ιογενή λοίμωξη με αποτέλεσμα δυνητικά απειλητικές για τη ζωή συνέπειες, ωστόσο είναι σπάνιο.
