Αλλαγές στον τρόπο ζωής καθυστερούν τον διαβήτη τύπου 2

Ζησης Ψάλλας

Τόσο ένα πρόγραμμα παρέμβασης στον τρόπο ζωής με αυξημένη φυσική δραστηριότητα, υγιεινή διατροφή και στόχο απώλειας βάρους τουλάχιστον 7% όσο και η λήψη του φαρμάκου μετφορμίνης είχαν αποτέλεσμα στην καθυστέρηση ή την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 σε άτομα με προδιαβήτη. Καμία προσέγγιση, ωστόσο, δεν μείωσε τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου σ’ αυτή τη μελέτη διάρκειας 21 ετών που ονομάστηκε DPPOS (Diabetes Prevention Program Outcomes Study), που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Circulation.

Η DPPOS αξιολόγησε 21 χρόνια (μέχρι το 2019) 3.234 ενήλικες που συμμετείχαν στην αρχική, τριετή δοκιμή του Προγράμματος Πρόληψης Διαβήτη (DPP). Η ανάλυση DPPOS επικεντρώθηκε στον προσδιορισμό του εάν η φαρμακευτική αγωγή με μετφορμίνη ή η παρέμβαση στον τρόπο ζωής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου. «Ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου σε άτομα με προδιαβήτη αυξάνεται και περαιτέρω αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου μετά την εμφάνιση και την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2», δήλωσε ο Ronald B. Goldberg, επικεφαλής της μελέτης. 

Μια ομάδα 3.234 ενηλίκων μελετήθηκε στην αρχική DPP για σχεδόν τρία χρόνια. Οι συμμετέχοντες ήταν κατά μέσο όρο ηλικίας 51 ετών και σχεδόν το 70% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες. Τα άτομα στην ομάδα εντατικής παρέμβασης στον τρόπο ζωής (διατροφική βελτίωση και σωματική δραστηριότητα με στόχο την επίτευξη απώλειας βάρους 7%) μείωσαν τη συχνότητα εμφάνισης T2D κατά 58%, και οι συμμετέχοντες που έλαβαν δύο φορές την ημέρα δόσεις μετφορμίνης είχαν μειωμένη συχνότητα εμφάνισης κατά 31%, σε σύγκριση με τα άτομα στην ομάδα εικονικού φαρμάκου που έλαβαν τυπική φροντίδα.

Μετά 21 χρόνια παρακολούθησης, οι ερευνητές δεν βρήκαν σημαντικές διαφορές στη συχνότητα εμφάνισης καρδιακών προσβολών, εγκεφαλικού ή καρδιαγγειακού θανάτου μεταξύ των τριών ομάδων παρέμβασης. Συγκεκριμένα, η ανάλυση διαπίστωσε:

• Υπήρχε συνεχιζόμενη μείωση ή καθυστέρηση στην ανάπτυξη του T2D για έως και 15 χρόνια.
• Ο αριθμός των μη θανατηφόρων καρδιακών προσβολών σε κάθε ομάδα ήταν παρόμοιος: 35 εμφράγματα σημειώθηκαν στην ομάδα παρέμβασης στον τρόπο ζωής, 46 στην ομάδα της μετφορμίνης και 43 στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
• Στον αριθμό των μη θανατηφόρων εγκεφαλικών επεισοδίων: 39 περιστατικά εγκεφαλικού στην ομάδα παρέμβασης στον τρόπο ζωής, 16 στην ομάδα μετφορμίνης και 28 στην ομάδα εικονικού φαρμάκου.
• Ο αριθμός των θανάτων λόγω καρδιαγγειακών περιστατικών ήταν χαμηλός: 37 θάνατοι μεταξύ των συμμετεχόντων στην παρέμβαση στον τρόπο ζωής, 39 στην ομάδα μετφορμίνης και 27 στους συμμετέχοντες που έλαβαν εικονικό φάρμακο.

«Αυτά τα μακροπρόθεσμα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η σχέση μεταξύ του διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακής νόσου είναι πολύπλοκη και απαιτεί περισσότερη έρευνα για να την κατανοήσουμε καλύτερα», δήλωσε ο επικεφαλής ιατρικός υπεύθυνος για την πρόληψη της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας Eduardo Sanchez,