Σε οριακό σημείο βρίσκεται πλέον η ισορροπία μεταξύ εξορθολογισμού, εν μέσω κρίσης, των δημοσίων δαπανών για την υγεία και της ποιότητας της υγειονομικής περίθαλψης και της δημόσιας υγείας γενικότερα, όπως τονίζουν επιστήμονες του κλάδου.
Σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς του ΟΟΣΑ, με την έναρξη της ελληνικής κρίσης η δημόσια δαπάνη για την υγεία στην Ελλάδα υποχώρησε κατά 11% το 2010 και το 2011, ενώ κατά την περίοδο 2000-2009 αυξανόταν με ετήσιο ρυθμό 5%.
Η πολιτική μείωσης της δημόσιας δαπάνης για την υγεία έχει πλέον εξαντλήσει τα όριά της, όπως υποστηρίζουν εξειδικευμένοι οικονομολόγοι της υγείας.
Ανάγκη και προτεραιότητα, πλέον, μετά τη συρρίκνωση των δαπανών υγείας και τη συγκράτηση του κόστους αποτελεί, μεταξύ άλλων, η διαμόρφωση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού συστήματος τιμολόγησης και αποζημίωσης των φαρμακευτικών σκευασμάτων και υπηρεσιών, το οποίο θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών-ασθενών, συνδέοντας τιμή και κλινική αξία και θα συμφωνεί με τις επιλογές πολιτικής των ιθυνόντων.
Στο πλαίσιο της γενικότερης αναβάθμισης του συστήματος αποζημίωσης και ομαλοποίησης των διαδικασιών παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης οι ειδικοί της υγείας εντάσσουν και την κατανομή των διαθέσιμων προς δαπάνη πόρων για φάρμακα.
