Θάνος Ξυδόπουλος
Οι καρδιακές παθήσεις είναι ο μεγαλύτερος «δολοφόνος» στον κόσμο σήμερα και είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα γονίδιά μας αλληλεπιδρούν με τους παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου του τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή, για να προωθήσουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.
Ωστόσο, μια νέα μελέτη που έγινε σε πρόβατα και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης «PLOS Biology» από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Cambridge διαπιστώνει ότι οι απόγονοι των οποίων οι μητέρες είχαν περίπλοκη εγκυμοσύνη ενδέχεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιοπάθειας αργότερα.
Εκτός από τις επιδράσεις του τρόπου ζωής των ενηλίκων, υπάρχουν ήδη αποδείξεις ότι η αλληλεπίδραση γονιδίων-περιβάλλοντος πριν από τον τοκετό μπορεί να είναι εξίσου σημαντική στον «προγραμματισμό» της μελλοντικής καρδιακής υγείας και των καρδιακών παθήσεων. Για παράδειγμα, μελέτες σε ανθρώπους και συγκεκριμένα σε αδέλφια δείχνουν ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από μητέρα που ήταν παχύσαρκη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακής νόσου από τα αδέλφια τους που γεννήθηκαν από την ίδια μητέρα έπειτα από βαριατρική χειρουργική επέμβαση για τη μείωση της παχυσαρκίας.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι οι ενήλικες απόγονοι από εγκυμοσύνες που είχαν χρόνια υποξία διατρέχουν αυξημένους δείκτες καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και τα σκληρότερα αιμοφόρα αγγεία.
Η υποξία
Η χρόνια υποξία ή τα χαμηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα οξυγόνου στο αναπτυσσόμενο μωρό μέσα στη μήτρα είναι ένα από τα πιο κοινά αποτελέσματα της περίπλοκης εγκυμοσύνης στον άνθρωπο. Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα προβλημάτων στον πλακούντα, όπως συμβαίνει στην προεκλαμψία, τον διαβήτη κύησης ή το κάπνισμα της μητέρας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Dino Giussani, χρησιμοποίησαν έγκυα πρόβατα για να δείξουν ότι η μητρική θεραπεία με την αντιοξειδωτική βιταμίνη C κατά τη διάρκεια μιας περίπλοκης εγκυμοσύνης θα μπορούσε να προστατεύσει τους απογόνους από την ανάπτυξη υπέρτασης και καρδιακών παθήσεων.
Συνεπώς, η εργασία δεν παρέχει μόνο στοιχεία ότι η προγεννητική επίδραση στις μεταγενέστερες καρδιακές παθήσεις των απογόνων είναι πράγματι δυνατή, αλλά δείχνει και τη δυνατότητα προστασίας από τον κίνδυνο.
