Καθημερινή άσκηση, σωστή διατροφή, απώλεια βάρους και διακοπή του καπνίσματος είναι οι τέσσερις κανόνες για την πρόληψη του σακχαρώδους διαβήτη, της μάστιγας του 21ου αιώνα.
Βεβαίως, όλες αυτές οι συμπεριφορές πρέπει να συνδυάζονται με τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις για την πρώιμη και έγκαιρη διάγνωση του διαβήτη τύπου ΙΙ (όλα τα άτομα άνω των 45 ετών πρέπει να κάνουν καμπύλη σακχάρου, ενώ όσοι έχουν επιβεβαρυμμένο ιστορικό ή είναι παχύσαρκοι πρέπει πολύ πιο πριν από τα 45 έτη να κάνουν την εξέταση αυτή).
Σύμφωνα με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας κ. Ανδρέα Μελιδώνη, ο ρυθμός αύξησης του αριθμού των πασχόντων τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Πριν από λίγα χρόνια, οι ειδικοί επιστήμονες υπολόγιζαν ότι το 2025 ο αριθμός των διαβητικών θα ανέρχεται σε 330 εκατομμύρια. Σήμερα, εκτιμούν ότι σε 13 χρόνια οι πάσχοντες από διαβήτη θα είναι περισσότεροι από 500 εκατομμύρια. Ήδη, εν έτει 2012, ανέρχονται σε 350 εκατομμύρια. Αντίστοιχα επιδημιολογικά δεδομένα για τον ελληνικό πληθυσμό, εκτιμούν ότι τα άτομα με διαβήτη υπερβαίνουν το 10% του συνολικού πληθυσμού.
Νέα δεδομένα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο NEJM δίνουν ελπίδες σε εκατομμύρια διαβητικούς που συγχρόνως παρουσιάζουν και σοβαρή παχυσαρκία. Σύμφωνα με αυτά, οι επτά στους δέκα (75%) πάσχοντες από διαβήτη τύπου ΙΙ και σοβαρή παχυσαρκία παρουσίασαν έπειτα από βαριατρική επέμβαση (γαστρικό bypass κ.λπ.) ολοκληρωτική ύφεση έως εξάλειψη του διαβήτη τους έως και 2 χρόνια μετά την επέμβαση.
Πληθαίνουν επίσης τα δεδομένα που τεκμηριώνουν την εξαιρετική ασφάλεια των νέων φαρμακευτικών αγωγών για τον διαβήτη τύπου ΙΙ, των ινκρετινικών αγωγών, που αξιοποιούν τις ευεργετικές για τον οργανισμό δράσεις μιας ορμόνης, της ορμόνης GLP-1.
Πρόσφατες, επίσης, μελέτες δείχνουν ότι έχουν συντελεστεί σημαντικά βήματα προόδου στο θέμα των αντλιών έγχυσης ινσουλίνης και των αισθητήρων γλυκόζης για τους νέους με διαβήτη τύπου Ι. Η προοπτική του βιοτεχνητού παγκρέατος (αισθητήρας γλυκόζης θα μετρά συνεχώς το σάκχαρο, θα δίνει σήμα σε ενσωματωμένη αντλία ινσουλίνης με κατάλληλο λογισμικό που θα επεξεργάζεται το σήμα και θα ρυθμίζει τη συνεχή έγχυση ινσουλίνης στον οργανισμό) φαντάζει πλέον κοντινή και ελπιδοφόρα μελλοντική θεραπευτική εκδοχή.
Επιμέλεια: Δήμητρα Μπιλάλη
