Για πολλοστή φορά απήλαυσα την πληρωμένη εκπομπή κάποιου ιατρού, όνομα και μη χωριό, σχετικά με την γνωστή καματερίστικη δήθεν θεραπεία πάσης νόσου με όζον, όπου η θαυματουργή μηχανή οζονοθεραπείας διαφημίζεται με σχεδόν αιρετική ευλάβεια, στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των σχεδόν 300 ευρώ.
Μάλιστα ο υπέρβαρος και βρωμόστομος αυτός τυπάκος στο γυαλί, απαγορεύει στους δύστυχους τηλεθεατές, να αγοράσουν την θαυματουργή συσκευή, από άλλους μη επιστήμονες.
Αυτοί οι φουκαράδες, τηλεθεατές που πιάστηκαν στο δόκανο της ελπίδας και των φρούδων υποσχέσεων, έχοντας, όντως, κάποιο πρόβλημα υγείας παρακολουθούν τον βωμολόχο τυπάκο να εμπλουτίζει το λεξιλόγιό τους με κάθε λογής βρωμόλογο.
Μετά απ’ όλα αυτά, είπα να ασχοληθώ λίγο με το θέμα και με όλους αυτούς τους κακομοίρηδες που για λόγους τηλεθέασης αναπαράγουν τις βρωμοκουβέντες του και στέλνουν φουκαράδες στην πυρά της οζονοθεραπείας.
Η οζονοθεραπεία, τα βρωμόλογα και η σάτυρα
Πρώτον, ας αρχίσω με μια μικρή ιστορική αναδρομή σχετικά με την οζονοθεραπεία. Το 1856, μόλις 16 χρόνια μετά από την επιστημονική ανακάλυψή του, το όζον χρησιμοποιήθηκε για την αποστείρωση χειρουργείων και χειρουργικών εργαλείων. Στα τέλη του 19ου αιώνα, το όζον χρησιμοποιούταν στην Ευρώπη για τον καθαρισμό του νερού από βακτήρια. Η πρώτη χρήση του όζοντος σε θεραπευτική εφαρμογή αναφέρεται στο ιατρικό περιοδικό Lancet το 1892, και μάλιστα, ενάντια στην φυματίωση, χωρίς όμως το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα. Το 1916 ένας στρατιωτικός του Βρετανικού Στρατού ονόματι George Stokers αναφέρεται στις ευεργετικές ιδιότητες του όζοντος κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσων
Από κει και πέρα, ανάλογες αναφορές δεν υπήρξαν και το θέμα ετάφη στα αζήτητα!
Γεγονός είναι ότι το όζον χρησιμοποιείται για την αποστείρωση ιατρικού και χειρουργικού υλικού, και μόλις πρόσφατα για τον καθαρισμό του νερού σε πισίνες. Υπάρχουν όμως σημαντικά στοιχεία που απαγορεύουν την χρήση του σε περιπτώσεις ασθένειας. Το όζον σαν αέριο είναι εξαιρετικά τοξικό. Στο αίμα, οξειδώνεται ταχύτερα από το διατομικό οξυγόνο και δημιουργεί ελεύθερες ρίζες, οι οποίες από την πλευρά τους δημιουργούν σημαντικές καταστροφές σε κυτταρικό επίπεδο, καταστρέφουν τα κύτταρα και προκαλούν οξειδωτικό στρες. Δεν μπορεί να αποθηκευτεί – διασπάται σε κοινό οξυγόνο – γιαυτό πρέπει να παραχθεί επί τόπου, με μεθόδους και συσκευές που μπορεί να είναι επικίνδυνες για την υγεία
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η οζονοθεραπεία δεν υποστηρίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ενώ πολλά κράτη την έχουν απαγορεύσει. Υπάρχει και δεδικασμένο, στις Η.Π.Α το 1999 όταν ένα ζευγάρι φυλακίστηκε γιατί διαφήμιζε συσκευές οζονοθεραπείας που, υποτίθεται, μπορούσαν να θεραπεύσουν τα πάντα, από AIDS μέχρι γάγγραινα, μέχρι καρκίνο.
Μα είναι δυνατόν το όζον το οποίο είναι το κύριο συστατικό του δηλητηριώδους νέφους στην Αθήνα, από τη μία να προκαλεί θανάτους το καλοκαίρι σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, μαζί με τη ζέστη, να ευθύνεται για τα αναπνευστικά προβλήματα χιλιάδων συνπολιτών μας, και από την άλλη να θεραπεύει πάσα νόσο, ειδικά αυτών που σχετίζονται με παθήσεις του αναπνευστικού; Για πόσο ηλιθίους μας περνάνε;
Σε στιγμές ανάγκης και απόγνωσης, είναι εξαιρετικά εύκολο να πέσει ο κόσμος θύμα των επιτηδείων. Από το τις αλχημίες του περασμένου αιώνα μέχρι το νερό του Καματερού, το νεράκι της ομοιοπαθητικής και το τηλεοπτικόν όζον, πολλές απάτες έχουν καλυφθεί με έναν μανδύα της ψευτοεπιστήμης. Ο κάθε ψευτοεπιστήμονας κάνει καλά την δουλειά του στην πλάτη συνανθρώπων μας που, από την μια έχουν φτάσει στα όρια της απόγνωσης, ενώ, από την άλλη έχουν πλήρη άγνοια, και τα μικροκάναλα που προσφέρουν βήμα στον κάθε γραφικό τυπάκο που έχει το ρευστό και που τους δίνει το φιλί της ζωής ή μάλλον της επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς, δεν τον προστατεύουν. Από την άλλη το ΕΣΡ που μοιράζει τα πρόστιμα σε έντιμες εκπομπές και δημοσιογράφους, στην συγκεκριμένη περίπτωση, σφυρίζει κλέφτικα!!!
Σκοπός και στόχος, όλων αυτών ων ψευτοεπιστημόνων, φυσικά, και δεν είναι το να απαλλάξουν τους πάσχοντες από το πρόβλημά τους, αλλά κυρίως το πώς θα λεηλατήσουν το περιττό βάρος στο πορτοφόλι τους.
Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εκεί. Επεκτείνεται σε, συχνά, θανατηφόρα περιστατικά, καθώς πολλοί ασθενείς, έχοντας άγνοια κινδύνου, παρασύρονται από τα κελευσματα, των εύκολων λύσεων που προσφέρουν οι διάφοροι επιτήδιοι «επιστήμονες», σταματούν την θεραπεία που τους έχει υποδείξει ο θεράπων γιατρός τους, χάνουν πολύτιμο χρόνο και τελικά χάνουν τη μάχη.
Τα τελικά συμπεράσματα τα αφήνω στον αναγνώστη. Αυτό που μπορώ με περηφάνια να πω είναι πως η μητέρα μου 82 ετών σήμερα, που από το 1979 πάσχει από λευχαιμία, σίγουρα, δεν γλίτωσε από το όζον των πολλά υποσχόμενων τσαρλατάνων. Βρίσκεται ακόμα δίπλα μας, ζει και βασιλεύει, με αξιοζήλευτη υγεία και κέφι για ζωή, απλά και μόνο γιατί οι θεράποντες γιατροί της τίμησαν στο έπακρο τον Όρκο του Ιπποκράτη, για τον οποίο έλιωσαν πολλά παντελόνια στα Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Κύριε Αβραμόπουλε, μήπως έφτασε η ώρα, το υπουργείο σας, σε συνεργασία με τους ιατρικούς συλλόγους και το υπουργείο δικαιοσύνης, να στείλει αυτά τα παλληκάρια εκεί που ανήκουν και να αφήσουν τον κοσμάκη να γεύεται των επιτευγμάτων της ιατρικής και όχι να τροφοδοτεί τις απύθμενες και αχόρταγες τσέπες των διαφόρων επιτηδίων, με τα λιγοστά χρήματα που του πέμειναν στην τσέπη.
Ο Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός – πυρηνικός βιολόγος
