Ζήσης Ψάλλας
Τα άτομα που ξεκινούν την ενηλικίωση με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) στο φυσιολογικό εύρος και αργότερα στη ζωή τους γίνονται σταδιακά υπέρβαρα (αλλά όχι παχύσαρκα) τείνουν να ζουν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με μια μελέτη.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Annals of Epidemiology. Υποστηρίζει και επεκτείνει τα ευρήματα μιας άλλης, του 2013, που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Epidemiology, η οποία βρήκε ότι τα άτομα που ήταν ελαφρώς υπέρβαρα στα 50 τους, αλλά διατήρησαν το βάρος τους σχετικά σταθερό, ήταν πιο πιθανό να επιβιώσουν τα επόμενα 19 χρόνια, σε σχέση με άλλες κατηγορίες βάρους.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από 4.576 άτομα από την αρχική ομάδα της Framingham Heart Study και 3.753 απογόνους τους. Η μελέτη ξεκίνησε το 1948 και παρακολούθησε τους συμμετέχοντες έως το 2010. Οι απόγονοι της πρώτης γενιάς παρακολουθήθηκαν από το 1971 έως το 2014. Τα μέλη της αρχικής ομάδας είχαν σχεδόν όλα πεθάνει μέχρι το τέλος της μελέτης, οπότε τα αποτελέσματα μπορούν να αποκαλύψουν πώς ο ΔΜΣ εξελίσσεται στη διάρκεια της ζωής και παρέχει μια πιο ακριβή εκτίμηση από τις προηγούμενες μελέτες για το πώς η παχυσαρκία συνδέεται με τη θνησιμότητα.
Και στις δύο γενιές, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από άτομα ηλικίας 31 έως 80 ετών. Το κύριο μέτρο ήταν ο ΔΜΣ που βασίζεται στο ύψος και το βάρος ενός ατόμου και χρησιμοποιείται για την κατηγοριοποίηση ενός ατόμου ως, κανονικού βάρους, υπέρβαρου ή παχύσαρκου.
Αφού έλεγξαν διάφορους παράγοντες που έχουν διαπιστωθεί ότι επηρεάζουν τη θνησιμότητα, όπως το κάπνισμα, το φύλο, την εκπαίδευση, την οικογενειακή κατάσταση και τις ασθένειες, οι ερευνητές υπολόγισαν πώς κάθε τροχιά του ΔΜΣ συσχετίστηκε με τα ποσοστά θνησιμότητας. Και στις δύο γενιές, εκείνοι που ξεκίνησαν με κανονικό βάρος και έγιναν υπέρβαροι αργότερα στη ζωή τους -αλλά ποτέ παχύσαρκοι- ήταν πιο πιθανό να επιβιώσουν.
Εκείνοι που παρέμειναν σε κανονικό βάρος καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους ήταν οι επόμενοι πιο πιθανό να επιβιώσουν, ακολουθούμενοι από εκείνους που ήταν ήδη υπέρβαροι αλλά παρέμειναν σταθεροί σ’ αυτήν την κατηγορία. Λιγότερο πιθανό να επιβιώσουν ήταν εκείνοι που ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο φυσιολογικού βάρους.
Οι λιγότερο πιθανό να επιβιώσουν ήταν αυτοί που ξεκίνησαν ως παχύσαρκοι και συνέχισαν να αυξάνουν σε βάρος.
