Ενώ η παχυσαρκία και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας είναι ευρέως αναγνωρισμένοι παράγοντες που συμβάλλουν στην αποφυγή νοσηρότητας και θνησιμότητας στις ΗΠΑ, ένας άλλος αναδυόμενος κίνδυνος είναι η άνευ προηγουμένου κατανάλωση αυτών των εξαιρετικά επεξεργασμένων τροφίμων στην τυπική αμερικανική δίαιτα. Αυτός μπορεί να είναι ο νέος «σιωπηλός» δολοφόνος, όπως ήταν η μη αναγνωρισμένη υψηλή αρτηριακή πίεση τις προηγούμενες δεκαετίες.
Γιατροί από το Schmidt College of Medicine του Florida Atlantic University διερεύνησαν αυτήν την υπόθεση και παρέχουν σημαντικές γνώσεις στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης σε μια μάχη όπου η βιομηχανία ψυχαγωγίας, η βιομηχανία τροφίμων και η δημόσια πολιτική δεν ευθυγραμμίζονται με τις ανάγκες των ασθενών. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν σε σχόλιο στο The American Journal of Medicine.
«Όσοι από εμάς ασκούμε το επάγγελμα του ιατρού στις ΗΠΑ σήμερα βρισκόμαστε σε μια άδοξη και μοναδική θέση – είμαστε η πρώτη ομάδα επαγγελματιών υγειονομικής περίθαλψης που ηγήθηκε της μείωσης του προσδόκιμου ζωής τα τελευταία 100 χρόνια», δήλωσε η Dawn H. Sherling, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικής στο FAU Schmidt College of Medicine.
«Το προσδόκιμο ζωής μας είναι χαμηλότερο από άλλες οικονομικά συγκρίσιμες χώρες. Όταν εξετάζουμε τα αυξανόμενα ποσοστά μη μεταδοτικών ασθενειών σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, μπορούμε να δούμε μια παρακολούθηση αυτής της αύξησης μαζί με την αύξηση της κατανάλωσης υπερεπεξεργασμένων τροφίμων στη διατροφή τους».
«Όταν τα συστατικά ενός τροφίμου περιέχονται σε μια φυσική, πλήρη τροφική μήτρα, αφομοιώνονται πιο αργά και πιο αναποτελεσματικά, με αποτέλεσμα λιγότερη εξαγωγή θερμίδων, χαμηλότερα γλυκαιμικά φορτία γενικά και χαμηλότερη αύξηση των λιποπρωτεϊνών πλούσιων σε τριγλυκερίδια μετά το φαγητό, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε αθηροσκληρωτική πλάκα», δήλωσε η Allison H. Ferris, διευθύντρια του προγράμματος ειδικότητας εσωτερικής ιατρικής στο FAU Schmidt College of Medicine. «Ως εκ τούτου, ακόμη και αν τα ενοχλητικά πρόσθετα αφαιρούνταν από τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα, θα εξακολουθούσε να υπάρχει ανησυχία από την υπερκατανάλωση αυτών των προϊόντων που πιθανώς οδηγεί σε παχυσαρκία, διαβήτη και καρδιακές παθήσεις».
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, ένας εύλογος μηχανισμός για να εξηγηθούν οι κίνδυνοι είναι ότι τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα περιέχουν γαλακτωματοποιητές και άλλα πρόσθετα που ο γαστρεντερικός σωλήνας των θηλαστικών ως επί το πλείστον δεν αφομοιώνει. Μπορεί να λειτουργούν ως πηγή τροφής για το μικροβίωμά μας και ως εκ τούτου μπορεί να δημιουργούν ένα δυσβιοτικό μικροβίωμα που μπορεί, στον σωστό ξενιστή, να προάγει την ασθένεια.
«Τα πρόσθετα, όπως η μαλτοδεξτρίνη, μπορεί να προάγουν ένα βλεννογόνο στρώμα ( mucous layer) που είναι φιλικό σε ορισμένα είδη βακτηρίων που βρίσκονται σε μεγαλύτερη αφθονία σε ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου», δήλωσε η Sherling. «Όταν η βλεννώδης στιβάδα δεν συντηρείται σωστά, η στιβάδα των επιθηλιακών κυττάρων μπορεί να γίνει ευάλωτη σε τραυματισμό, όπως έχει αποδειχθεί σε μελέτες διατροφής με χρήση καραγενάνης σε ανθρώπους και άλλες μελέτες σε μοντέλα ποντικών, χρησιμοποιώντας πολυσορβικό-80 και κόμμι κυτταρίνης, προκαλώντας ανοσολογικές αποκρίσεις στον οικοδεσπότη».
Οι συγγραφείς προσθέτουν ότι έχουν σημειωθεί αξιοσημείωτες αυξήσεις στον καρκίνο του παχέος εντέρου στις ΗΠΑ, ειδικά μεταξύ των νεότερων ενηλίκων. Πιστεύουν ότι η αυξημένη κατανάλωση υπερεπεξεργασμένων τροφίμων μπορεί να συμβάλλει, καθώς και σε πολλές άλλες γαστρεντερικές παθήσεις.
