Η θυρεοτοξίκωση -τα υπερβολικά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών στο σώμα- έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο γνωστικών διαταραχών στους ηλικιωμένους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Johns Hopkins Medicine.
Η εξωγενής θυρεοτοξίκωση (προκαλείται από τη λήψη φαρμάκων για τον θυρεοειδή) και η ενδογενής θυρεοτοξίκωση (προκαλείται από διαταραχές του θυρεοειδούς, όπως ο υπερθυρεοειδισμός και η νόσος του Graves) συνδέθηκαν και οι δύο με υψηλότερη πιθανότητα ανάπτυξης γνωστικής διαταραχής.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στο JAMA Internal Medicine.
«Ορισμένες προηγούμενες μελέτες έχουν υποδείξει ότι η θυρεοτοξίκωση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο γνωστικών διαταραχών», είπε ο Roy Adams, πρώτος συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών στη Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. «Αλλά τα αποτελέσματα ήταν μικτά και η εξωγενής θυρεοτοξίκωση αποκλείστηκε κυρίως από αυτές τις μελέτες».
«Στόχος μας ήταν να διερευνήσουμε εάν οι επιθετικές θεραπευτικές πρακτικές, που μπορούν να προκαλέσουν εξωγενή θυρεοτοξίκωση, μπορούν επίσης να προκαλέσουν γνωστική βλάβη», είπε ο Adams. «Η κατανόηση των αρνητικών επιπτώσεων της υπερβολικής θεραπείας είναι ζωτικής σημασίας για να βοηθήσει τους κλινικούς γιατρούς στον τρόπο με τον οποίο συνταγογραφούν θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες».
Η ερευνητική ομάδα επέλεξε τους συμμετέχοντες για τη μελέτη από μια βάση δεδομένων ηλεκτρονικών αρχείων υγείας του Johns Hopkins Medicine. Η ομάδα εντόπισε 65.931 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω που έλαβαν πρωτοβάθμια φροντίδα στο σύστημα υγείας Johns Hopkins μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2014 και 6 Μαΐου 2023. Η μέση ηλικία κατά την πρώτη καταγεγραμμένη επίσκεψη πρωτοβάθμιας περίθαλψης ήταν 71 και όλοι οι ασθενείς είχαν τουλάχιστον δύο επισκέψεις με διαφορά 30 ή περισσότερων ημερών μεταξύ τους.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η θυρεοτοξίκωση όλων των αιτιών -ενδογενής και εξωγενής- συσχετίστηκε με 39% αύξηση στον κίνδυνο διάγνωσης γνωστικών διαταραχών σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Από τους ασθενείς που εμφάνισαν θυρεοτοξίκωση, το 11% διαγνώστηκε με γνωστική διαταραχή στην ηλικία των 75 ετών έναντι 6,4% των ασθενών που δεν εμφάνισαν θυρεοτοξίκωση.
Μέχρι την ηλικία των 85 ετών, το 34% των ασθενών που είχαν θυρεοτοξίκωση διαγνώστηκαν με γνωστική διαταραχή, σε σύγκριση με το 26% των ασθενών που δεν είχαν θυρεοτοξίκωση. Ο υπερβολικός κίνδυνος που σχετίζεται με τη θυρεοτοξίκωση παρέμεινε σε μια ανάλυση που χρησιμοποίησε στατιστικά μοντέλα τα οποία εξέτασαν πιθανές πηγές μεροληψίας και εναλλακτικούς λόγους για τους συσχετισμούς.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι μεταξύ εκείνων που συνταγογραφήθηκαν για θυρεοειδική ορμόνη, το επίπεδο έκθεσης σε θυρεοειδική ορμόνη συσχετίστηκε με τον βαθμό κινδύνου για γνωστική διαταραχή. Οι ασθενείς με πιο σοβαρό βαθμό περίσσειας θυρεοειδικής ορμόνης είχαν 65% αυξημένο κίνδυνο γνωστικής διαταραχής, ενώ εκείνοι με πιο μέτριο βαθμό περίσσειας θυρεοειδικής ορμόνης είχαν 23% αυξημένο κίνδυνο.
