Ζήσης Ψάλλας
Φαίνεται ότι ο εγκέφαλος αποκομίζει σημαντικά οφέλη τόσο από τη διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης όσο και από τις μακρύτερες, συνεχείς περιόδους ήπιας άσκησης.
Τα ευρήματα βασίζονται σε πολλαπλά πειράματα που αφορούσαν 128 άτομα των οποίων οι εγκέφαλοι παρακολουθούνταν μετά από μία περίοδο αερόβιας άσκησης σε σταθερό ποδήλατο και διάδρομο, που κυμαίνονταν από συνεχή άσκηση χαμηλής έντασης έως άσκηση υψηλής έντασης, με τον καρδιακό ρυθμό να κυμαίνεται από 50 έως 90% του μέγιστου. Πιο συγκεκριμένα, η ανασκόπηση αυτή εντόπισε οκτώ μελέτες που είχαν κάνει συνολικά 12 πειράματα.
Η Δρ. Ashleigh Smith και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές στη νευροπλαστικότητα -η ικανότητα του εγκεφάλου να επανασυνδέει ή να τροποποιεί τις νευρικές του συνδέσεις- συνέβησαν με 20 λεπτά διαλειμματικής προπόνησης ή με 25 λεπτά συνεχούς αεροβικής άσκησης μέτριας έντασης.
«Γνωρίζουμε ήδη ότι η συμμετοχή σε τακτική αερόβια άσκηση είναι καλή για τον εγκέφαλο, βελτιώνοντας τη μνήμη, την προσοχή και την εκμάθηση”, είπε η Smith. «Ωστόσο, πρέπει να καταλάβουμε γιατί είναι τόσο ευεργετική και ποια είναι η καλύτερη άσκηση, ένταση και διάρκεια».
Η κορτιζόλη φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο αν μια άσκηση είναι διανοητικά επωφελής. Τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης μπλοκάρουν τις νευροπλαστικές αποκρίσεις, όμως η διαλειμματική προπόνηση μπορεί να κάνει την κορτιζόλη να επιστρέψει σε φυσιολογικά επίπεδα, είπαν οι ερευνητές.
«Αυτό που κάνει τον εγκέφαλο ξεχωριστό είναι ότι, σε αντίθεση με έναν υπολογιστή, επεξεργάζεται τα αισθητήρια και κινητικά σήματα παράλληλα», ανέφερε η Smith. «Έχει πολλές νευρικές οδούς που μπορούν να αναπαράγουν τη λειτουργία ενός άλλου, έτσι ώστε όταν ο εγκέφαλος είναι κατεστραμμένος σε κάποιο σημείο του, μπορεί να επαναδρομολογήσει σήματα κατά μήκος μιας διαφορετικής οδού. Όσο πιο πλαστικός είναι ο εγκέφαλος, τόσο πιο εύκολα γίνεται αυτό».
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Journal of Science and Medicine in Sport.
