Ζήσης Ψάλλας
Μύδια, στρείδια και χτένια έχουν τα υψηλότερα επίπεδα μικροπλαστικής μόλυνσης στα θαλασσινά, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του Hull York Medical School και εξέτασε περισσότερες από 50 μελέτες μεταξύ των ετών 2014 και 2020 για τη διερεύνηση των επιπέδων της μικροπλαστικής μόλυνσης παγκοσμίως στα ψάρια και τα οστρακοειδή.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τις επιπτώσεις που έχει στην ανθρώπινη υγεία η κατανάλωση ψαριών και οστρακοειδών που περιέχουν μικροσκοπικά σωματίδια απορριμμάτων πλαστικού. Τα πλαστικά βρίσκουν το δρόμο προς τους ωκεανούς λόγω κακής διαχείρισης των αποβλήτων.
Ο συγγραφέας της μελέτης, Ευάγγελος Δανόπουλος, μεταπτυχιακός φοιτητής στην Ιατρική Σχολή του Hull York είπε: «Κανείς δεν κατανοεί ακόμη πλήρως την επίδραση των μικροπλαστικών στο ανθρώπινο σώμα, αλλά πρώιμα στοιχεία από άλλες μελέτες δείχνουν ότι προκαλούν βλάβη. Ένα κρίσιμο βήμα για την κατανόηση του αντίκτυπου στην υγεία είναι πρώτα να προσδιορίσουμε ποια επίπεδα μικροπλαστικών καταναλώνουν οι άνθρωποι. Μπορούμε να αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό εξετάζοντας πόσα θαλασσινά και ψάρια τρώγονται και μετρώντας την ποσότητα των μικροπλαστικών σε αυτά τα πλάσματα».
Η μελέτη βρήκε ότι η μικροπλαστική περιεκτικότητα ήταν:
- 0-10,5 μικροπλαστικά ανά γραμμάριο (MPs / g) στα μαλάκια,
- 0,1-8,6 MPs / g στα μαλακόστρακα,
- 0-2,9 MPs / g στα ψάρια.
Τα τελευταία δεδομένα δείχνουν ότι η Κίνα, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές μαλακίων, ενώ μετά έρχεται η Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα μαλάκια που συλλέχθηκαν στις ακτές της Ασίας ήταν τα πιο μολυσμένα, κάτι που υποδηλώνει ότι αυτές οι περιοχές μολύνονται περισσότερο από πλαστικό.
Ο Ευάγγελος Δανόπουλος πρόσθεσε: «Τα μικροπλαστικά έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη οργανισμών όπως τα έντερα και το συκώτι. Τα είδη θαλασσινών όπως στρείδια, μύδια και χτένια καταναλώνονται ολόκληρα, ενώ σε μεγαλύτερα ψάρια και θηλαστικά καταναλώνονται μόνο μέρη τους. Επομένως, είναι σημαντική η κατανόηση της μικροπλαστικής μόλυνσης συγκεκριμένων μερών του σώματος των θαλασσινών και η κατανάλωσή τους από τον άνθρωπο».
Τα πλαστικά απόβλητα που παράγονται παγκοσμίως αναμένεται να τριπλασιαστούν φτάνοντας τους 155-265 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ετησίως έως το 2060.
