Θάνος Ξυδόπουλος
Μια μεγαλύτερη διάρκεια παχυσαρκίας σχετίζεται με χειρότερες τιμές για όλους τους παράγοντες καρδιομεταβολικής νόσου, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτήν την εβδομάδα στο PLOS Medicine από τον Tom Norris του Πανεπιστημίου Loughborough του Ηνωμένου Βασιλείου, και τους συνεργάτες του.
Τα άτομα με παχυσαρκία δεν μοιράζονται όλοι τον ίδιο κίνδυνο για την ανάπτυξη καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου. Η διάρκεια που έχει περάσει ένα άτομο με παχυσαρκία στη ζωή του έχει υποτεθεί ότι επηρεάζει αυτόν τον κίνδυνο. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τρεις βρετανικές μελέτες γεννήσεων που συγκέντρωσαν πληροφορίες σχετικά με τον δείκτη μάζας σώματος από την ηλικία των 10 έως 40 ετών, καθώς και για παράγοντες κινδύνου καρδιομεταβολικής νόσου -μετρήσεις αρτηριακής πίεσης, χοληστερόλης και γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης- σε 20.746 συμμετέχοντες.
Περισσότερα χρόνια παχυσαρκίας συσχετίστηκαν με χειρότερες τιμές για όλους τους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου που μετρήθηκαν.
Η σχέση ήταν ιδιαίτερα ισχυρή για τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ή HbA1c. Άτομα με παχυσαρκία κάτω των πέντε ετών είχαν 5% υψηλότερο HbA1c σε σύγκριση με άτομα χωρίς παχυσαρκία, ενώ τα άτομα με παχυσαρκία 20-30 ετών είχαν 20% υψηλότερο HbA1c σε σύγκριση με άτομα χωρίς παχυσαρκία.
Άλλα μέτρα κινδύνου καρδιομεταβολικής νόσου (συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση, χοληστερόλη υψηλής πυκνότητας-λιποπρωτεΐνης) συσχετίστηκαν επίσης με τη διάρκεια της παχυσαρκίας, αν και αυτά μειώθηκαν σε μεγάλο βαθμό όταν ελήφθη υπόψη η σοβαρότητα της παχυσαρκίας.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι συστάσεις πολιτικής για την υγεία που αποσκοπούν στην πρόληψη της πρώιμης έναρξης της παχυσαρκίας και, συνεπώς, στη μείωση της έκθεσης σε όλη τη διάρκεια ζωής, μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου για διαβήτη, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της παχυσαρκίας», είπαν οι συγγραφείς.
