Ζήσης Ψάλλας
Καθώς οι οργανισμοί μεγαλώνουν, τα ηλικιωμένα κύτταρα μπορούν να υποστούν ένα φαινόμενο που ονομάζεται γήρανση. Αυτή η διαδικασία ορίζει μια κατάσταση όπου τα κύτταρα σταματούν οριστικά να διαιρούνται αλλά δεν πεθαίνουν. Τα γηρασμένα κύτταρα εκκρίνουν τοξικούς προφλεγμονώδεις παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη πολλών ασθενειών.
Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης έδειξαν ότι η παχυσαρκία σε πειραματικά μοντέλα οδήγησε σε γήρανση των μακροφάγων, έναν τύπο κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, εντός του λιπώδους ιστού.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το γεγονός ότι τα μακροφάγα μπορεί να γεράσουν είναι ένα απροσδόκητο εύρημα. Πολλά από τα μακροφάγα εντός του παχύσαρκου ιστού ήταν γηρασμένα και αυτά τα γηρασμένα κύτταρα μπορεί να αποτελούν σημαντικό παράγοντα ίνωσης του λιπώδους ιστού. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η παχυσαρκία επιταχύνει την κυτταρική ή βιολογική γήρανση του ανοσοποιητικού στο λίπος.
«Σε υγιή άτομα, αυτά τα κύτταρα συμβάλλουν στον καθαρισμό του ιστού από τα νεκρά λιποκύτταρα (κύτταρα εξειδικευμένα για την αποθήκευση λίπους) και βοηθούν στην κυτταρική ανανέωση. Αποδείξαμε ότι τα μακροφάγα χάνουν αυτή την ικανότητα όταν γεράσουν», εξήγησε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Nabil Rabhi.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα γηρασμένα μακροφάγα εκκρίνουν μια ποικιλία παραγόντων, ένας από τους οποίους είναι ένα μόριο που ονομάζεται οστεοποντίνη, το οποίο ανακάλυψαν ότι είναι υπεύθυνο για την ίνωση του λιπώδους ιστού.
«Το εύρημα υποδηλώνει ότι τα μακροφάγα γερνούν γρηγορότερα στα παχύσαρκα ζώα. Αυτή η επιταχυνόμενη γήρανση μπορεί να συμβάλει στο παθολογικό πάχος ή στην ίνωση του λιπώδους ιστού που παρατηρείται σε παχύσαρκα άτομα με διαβήτη τύπου 2», δήλωσε ο Rabhi.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι κατανοούν τώρα νέες ρυθμιστικές οδούς που ελέγχουν τον λιπώδη ιστό. Οι αποκρίσεις στην παχυσαρκία μπορεί να βοηθήσουν στον εντοπισμό νέων στόχων για τη θεραπεία αυτής της νόσου.
«Το εύρημα δείχνει ότι η στόχευση του πληθυσμού των γηρασμένων μακροφάγων ή η χρήση της αναστολής της οστεοποντίνης μπορεί να αντιπροσωπεύει μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τη θεραπεία της παχυσαρκίας και τις δυσμενείς επιπλοκές της, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2», είπε ο Rabhi.
Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο περιοδικό Life Science Alliance.
