Ζήσης Ψάλλας
Τα κοινωνικά απομονωμένα ποντίκια έχουν αλλαγές στο ανοσοποιητικό τους σύστημα που τα κάνει καλύτερα προετοιμασμένα για την καταπολέμηση των λοιμώξεων. Ωστόσο, αυτό μπορεί να έχει επιζήμιες μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Brain, Behaviour and Immunity και χρηματοδοτήθηκε από το British Heart Foundation, διαπίστωσε ότι τα ποντίκια που ζούσαν μόνα τους είχαν πιο χαμηλή θερμοκρασία σώματος από αυτά που ζούσαν μαζί με άλλα. Ο λόγος ήταν ότι αυτά που στεγάζονταν μαζί με άλλα μπορούσαν να διατηρούν μια «ιδανική» θερμοκρασία σώματος.
Το ότι ήταν κοινωνικά απομονωμένα, και πιο κρύα, σήμαινε ότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα άλλαξε για να είναι «σε εγρήγορση» και έτοιμο να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις. Οι δοκιμές έδειξαν ότι αυτά τα ποντίκια ήταν σε θέση να καθαρίσουν τις βακτηριακές λοιμώξεις πιο γρήγορα. Η αυξημένη αντίσταση στη μόλυνση αντιστράφηκε όταν αυτά τα ποντίκια έλαβαν μια τεχνητή φωλιά, επιτρέποντάς τους να αναδημιουργήσουν μια συμπεριφορά συνωστισμού όπως αυτή των κοινωνικά στεγασμένων ποντικιών.
Η κατάσταση «εγρήγορσης» του ανοσοποιητικού συστήματος έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες καθώς μπορεί να προκαλέσει χρόνιες ασθένειες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, η άνοια και οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Υπάρχει ήδη ένας μεγάλος όγκος στοιχείων που συνδέουν την αυξημένη ανοσολογική ενεργοποίηση σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες, ψυχιατρικές παθήσεις και αυτοάνοσες διαταραχές.
Η Alice Hamilton, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε: «Το να ζεις μόνος είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που σίγουρα έχει επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας και επηρεάζει αρνητικά την υγεία μας με διάφορους τρόπους που μόλις αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε. Αυτή η μελέτη είναι ένα παράδειγμα που μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι οι συνθήκες διαβίωσής μας μπορούν να έχουν ισχυρή επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα και δυνητικά μακροπρόθεσμη επίδραση στην υγεία μας. Όταν είμαστε απομονωμένοι, το σώμα αισθάνεται ότι δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει και να μας φροντίσει αν κάτι πάει στραβά, οπότε λέει στο ανοσοποιητικό σύστημα να είναι έτοιμο για κάθε ενδεχόμενο. Αλλά είναι εξαιρετικά κουραστικό και καθόλου υγιές να είμαστε σε εγρήγορση όλη την ώρα, και τελικά ο εγκέφαλός μας μπορεί να υποφέρει από αυτή τη συνεχή κατάσταση συναγερμού.
