Οι ασθενείς με οξεία κάκωση νωτιαίου μυελού (SCI – spinal cord injury) χάνουν σωματικό βάρος και μυϊκή μάζα, παρά το γεγονός ότι ακολουθούν δίαιτα υψηλής θερμιδικής αξίας ενώ βρίσκονται στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Η μυϊκή τους απώλεια είναι σημαντική και εκτείνεται πέρα από αυτό που μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την αδράνεια ή την απονεύρωση (απώλεια παροχής νεύρων).
Έρευνα με επικεφαλής το Ιατρικό Κέντρο Wexner και το Κολέγιο Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Οχάιο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Translational Medicine ρίχνει νέο φως και αποκωδικοποιεί την πρώιμη απώλεια μυϊκής μάζας μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σοβαρότητα αυτής της συστηματικής μυϊκής απώλειας που προκαλείται από την κάκωση νωτιαίου μυελού εξαρτάται από τη θέση του τραυματισμού του νωτιαίου μυελού (επίπεδο βλάβης). Πιο συγκεκριμένα, εξαρτάται από το αν τα επινεφρίδια απονευρώνονται μετά από υψηλή θωρακική κάκωση (πάνω από T5) ή όχι (μετά από χαμηλή θωρακική βλάβη). Αυτά τα ευρήματα έχουν άμεσες κλινικές προεκτάσεις.
«Ασθενείς με χαμηλό δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) έχουν πολύ υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν λίγο μετά από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού. Με την καλύτερη κατανόηση αυτής της μυϊκής απώλειας και της επιδεινούμενης απώλειας βάρους, ελπίζουμε να εξερευνήσουμε νέους τρόπους μείωσης των θανάτων σε αυτόν τον εύθραυστο πληθυσμό ασθενών», δήλωσε ο Jan Schwab, η έδρα William E. Hunt & Charlotte M. Curtis και καθηγητής νευρολογίας και νευροεπιστημών στο Ιατρικό Κολλέγιο του Οχάιο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συστηματική απώλεια μυών επιδεινώνεται όταν τα επινεφρίδια στερούνται τον έλεγχο του κεντρικού νευρικού συστήματος με αποτέλεσμα έναν λοξό ορμονικό (ενδοκρινικό) τόνο. Όταν συμβαίνει αυτό, ο υπερκορτιζολισμός (υπερβολική απελευθέρωση κορτιζόλης) συχνά αναπτύσσεται μετά τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού.
«Αυτός ο υπερκορτιζολισμός δρα στη συνέχεια σε συγκεκριμένους υποδοχείς του μυός ολόκληρου του σώματος για να προκαλέσει απώλεια μυών. Η παρέμβαση σε αυτό το μονοπάτι θα μπορούσε να σώσει τον μυϊκό ιστό και να βελτιώσει την απόκριση στην αποκατάσταση», δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας Markus Harrigan.
Η μελέτη βασίζεται σε προηγούμενη έρευνα της Πολιτείας του Οχάιο σχετικά με τις επιδράσεις της κάκωσης του νωτιαίου μυελού στο ανοσοποιητικό σύστημα: υπονομεύουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ενισχύουν την ευαισθησία σε λοιμώξεις και συμβάλλουν σε μολυσματικές επιπλοκές.
«Αρχίζουμε τώρα να καταλαβαίνουμε πώς ένας τραυματισμός του νωτιαίου μυελού οδηγεί σε νόσο του νωτιαίου μυελού που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα», δήλωσε ο Schwab, ο οποίος είναι επίσης ιατρικός διευθυντής του Belford Center for Spinal Cord Injury και μελετητής της Πρωτοβουλίας για Χρόνιους Εγκεφαλικούς Τραυματισμούς στο Πολιτεία του Οχάιο.
