Νέα έρευνα δείχνει ότι υψηλότερες δόσεις τοπικών κορτικοστεροειδών, που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία φλεγμονωδών δερματικών παθήσεων, συνδέονται με αυξημένους κινδύνους οστεοπόρωσης και καταγμάτων οστών που σχετίζονται με την οστεοπόρωση.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology και βασίζονται σε πληροφορίες από την Εθνική Ερευνητική Βάση Δεδομένων Ασφάλισης Υγείας της Ταϊβάν.
Οι ερευνητές επέλεξαν 129.682 περιπτώσεις οστεοπόρωσης και 34.999 περιπτώσεις μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος (MOF) και τις ταίριαξαν με 518.728 και 139.996 ελέγχους (χωρίς οστεοπόρωση ή MOF) ανά φύλο και ηλικία.
Η ομάδα βρήκε σαφείς σχέσεις δόσης-απόκρισης μεταξύ της μακροχρόνιας χρήσης τοπικών κορτικοστεροειδών και της οστεοπόρωσης και MOF. Για παράδειγμα, σε σύγκριση με μηδενικές δόσεις, οι χαμηλές, μεσαίες και υψηλές σωρευτικές δόσεις τοπικών κορτικοστεροειδών συσχετίστηκαν με 1,22 1,26 και 1,34 φορές υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης οστεοπόρωσης σε διάστημα πέντε ετών.
Αυτές οι αντίστοιχες δόσεις συνδέθηκαν με 1,12, 1,19 και 1,29 φορές υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης MOF. Οι γυναίκες είχαν υψηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης και MOF από τους άνδρες. Επίσης, τα νεότερα άτομα (< 50 ετών) είχαν υψηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης σε σύγκριση με άλλες ηλικιακές ομάδες.
«Αυτή η μελέτη τονίζει ότι η χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών για τη θεραπεία φλεγμονωδών δερματικών παθήσεων πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά και οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις πιθανές παρενέργειες», δήλωσε ο αντίστοιχος συγγραφέας Chia-Yu Chu, του National Taiwan University Hospital and Εθνικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν.
