Ζήσης Ψάλλας
Οι ψυχολόγοι Richard Tedeschi και Lawrence Calhoun έχουν γράψει ότι μετά από μια εμπειρία ή ένα ψυχικό τραύμα, οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερη εκτίμηση για τη ζωή, πιο κοντά στους φίλους και την οικογένειά τους, δυνατότεροι, πιο πνευματικοί και πιο εμπνευσμένοι. Ονόμασαν το φαινόμενο “μετατραυματική ανάπτυξη“.
Οι περισσότερες έρευνες για την μετατραυματική ανάπτυξη έχουν ζητήσει από τους ανθρώπους να εκτιμήσουν πόσο έχουν αλλάξει ως αποτέλεσμα του τραύματός τους. Αυτή η προσέγγιση φαίνεται σαν ένας λογικός τρόπος για να αξιολογηθεί η προσωπική ανάπτυξη αλλά υπάρχουν σημαντικά προβλήματα. Οι άνθρωποι δεν είναι πολύ καλοί στο να θυμούνται επακριβώς τι υπήρχε πριν από ένα τραυματικό γεγονός. Οι αναφορές τους για την προσωπική τους ανάπτυξη δεν ταιριάζουν πάντα με ό, τι σκέφτονται οι φίλοι και η οικογένειά τους και μπορεί να μην αντικατοπτρίζουν πραγματικές αλλαγές στην συμπεριφορά τους.
Ορισμένες μελέτες που εξέτασαν την προσωπική ανάπτυξη λόγω ενός δυσάρεστου γεγονότος διαπίστωσαν ότι εκείνοι που ανέφεραν ότι είχαν βιώσει τη μεγαλύτερη προσωπική ανάπτυξη λόγω μιας τραγωδίας είχαν περισσότερες πιθανότητες να βιώνουν ακόμα συμπτώματα μετατραυματικής διαταραχής, άγχους και κατάθλιψης.
Τι ξέρουμε λοιπόν για το θέμα, σύμφωνα με τα καλύτερα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία;
Οι άνθρωποι μπορούν πράγματι να αναπτυχθούν λόγω των αντιξοοτήτων. Μπορούν να γίνουν ισχυρότεροι, να βελτιώσουν την ποιότητα των σχέσεών τους και να αυξήσουν την αυτοεκτίμησή τους. Αλλά πιθανότατα δεν συμβαίνει τόσο συχνά όσο οι περισσότεροι άνθρωποι και μερικοί ψυχολόγοι πιστεύουν. Επιπλέον, δεν θα αναπτυχθούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια ταχύτητα. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να χρειάζονται βοήθεια και κοινωνική στήριξη από την οικογένεια, τους φίλους και την κοινωνία μετά από ένα τραυματικό γεγονός.Ούτε θα πρέπει να θεωρείται η ανάπτυξη ως στόχος για όλους. Για πολλούς, απλά να ξαναγυρίσουν εκεί που ήταν πριν από το τραύμα μπορεί να είναι ένας αρκετά φιλόδοξος στόχος. Παρόλο που είναι βέβαιο ότι οι αντιξοότητες θα οδηγήσουν σε νέες ιδέες και σοφία, η επιστήμη εξακολουθεί να είναι ασαφής για το «πότε» και «πώς».
