Ζήσης Ψάλλας
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησαν νέα φάρμακα για την ψωρίαση, γνωστά ως βιολογικά, που αναστέλλουν το υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα αλλά μέχρι σήμερα, λίγες μελέτες έχουν τεκμηριώσει τη συγκριτική ασφάλεια των βιολογικών φαρμάκων.
Η Erica D. Dommasch, δερματολόγος στο Τμήμα Δερματολογίας του BIDMC (Beth Israel Deaconess Medical Center) και οι συνεργάτες της, διαπίστωσαν ότι μειώθηκε ο κίνδυνος μόλυνσης σε ασθενείς με ψωρίαση χρησιμοποιώντας κάποια από τα νεότερα, πιο στοχοθετημένα φάρμακα σε σύγκριση με τους ασθενείς που λαμβάνουν μεθοτρεξάτη. Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο JAMA Dermatology.
Η μεθοτρεξάτη, ένα αντιφλεγμονώδες μόριο που εμποδίζει την ανάπτυξη των κυττάρων αποτέλεσε μια επιτυχημένη θεραπευτική επιλογή για ασθενείς με ψωρίαση με σοβαρή ασθένεια. Αλλά επειδή η μεθοτρεξάτη δρα σε όλα τα κύτταρα του σώματος, η χρήση της μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών λοιμώξεων, καθώς καταστέλλεται το ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι βιολογικές θεραπείες δρουν αναστέλλοντας διαφορετικούς τύπους κυτοκινών που εμπλέκονται ευρέως στη φλεγμονή.
Τα νεώτερα βιολογικά είναι περισσότερο στοχευμένα στις φλεγμονώδεις οδούς που εμπλέκονται στην ψωρίαση, συμπεριλαμβανομένης της ουστεκινουμάμπης (ustekinumab), η οποία λειτουργεί εμποδίζοντας δύο κυτοκίνες, την ιντερλευκίνη-17 και την ιντερλευκίνη-23.
Η Dommasch και οι συνεργάτες της παρακολούθησαν τη συχνότητα εμφάνισης σοβαρών λοιμώξεων που απαιτούσαν νοσηλεία σε περίπου 107.000 ασθενείς με ψωρίαση που είχαν συνταγή για παλιότερα συστημικά φάρμακα (acitretin και methotrexate), βιολογικά (aditumumab, etanercept, infliximab και ustekinumab) και έναν αναστολέα μικρού μορίου (apremilast).
Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι συνηθέστεροι τύποι σοβαρών λοιμώξεων ήταν η κυτταρίτιδα, η πνευμονία και η βακτηριαιμία / σήψη μεταξύ των ασθενών που έλαβαν οποιαδήποτε συστημική φαρμακευτική αγωγή.
Διαπιστώθηκε σημαντικά μειωμένος κίνδυνο σοβαρής μόλυνσης με apremilast, etanercept και ustekinumab σε σύγκριση με τη μεθοτρεξάτη. Δεν βρέθηκε διαφορετικό ποσοστό συνολικής μόλυνσης μεταξύ όσων έλαβαν acitretin, adalimumab και infliximab σε σύγκριση με τη μεθοτρεξάτη.
Το εύρημα ότι το ustekinumab είχε μειωμένο κίνδυνο σοβαρής μόλυνσης υποδηλώνει ότι τα βιολογικά φάρμακα που στοχεύουν πιο συγκεκριμένα στις φλεγμονώδεις οδούς στην ψωρίαση μπορεί να είναι και πιο αποτελεσματικά και ασφαλέστερα όταν πρόκειται για κίνδυνο μόλυνσης.
