Θάνος Ξυδόπουλος
Σύμφωνα με μια μελέτη του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βιέννης, εξειδικευμένα λεμφοκύτταρα μνήμης Τ στους πνεύμονες που αντιδρούν σε εισπνεόμενα αλλεργιογόνα προκαλούν επιθέσεις αλλεργικού άσθματος.
Αυτά τα κύτταρα μνήμης που ονομάζονται Th2-TRMsT (T-helper 2-tissue resident memory cells) βρίσκονται στους πνεύμονες για μια ζωή στους πάσχοντες από άσθμα οι οποίοι έχουν προσβολές άσθματος αμέσως μετά την επαφή τους με αλλεργιογόνα.
Το αλλεργικό άσθμα και η αλλεργική ρινίτιδα είναι χρόνιες αλλεργικές παθήσεις που πλήττουν 70-100 εκατομμύρια Ευρωπαίους.
Το αλλεργικό άσθμα μπορεί να είναι μια χρόνια κατάσταση αλλά συμβαίνει συχνά κατά διαστήματα όταν οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με αλλεργιογόνα στα οποία είναι ευαισθητοποιημένοι. Το εποχιακό άσθμα, για παράδειγμα, μπορεί να προκληθεί από τη γύρη της άνοιξης, οδηγώντας σε επιθέσεις άσθματος σε ανθρώπους που διαφορετικά δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα με τους πνεύμονές τους.
Η μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι τα Th2-TRMs βρίσκονται στους πνεύμονες για πάνω από 600 ημέρες και αποδεικνύει ότι μόλις δημιουργηθεί μνήμη στους πνεύμονες μετά το πρώτο επεισόδιο αλλεργικού άσθματος, τα κύτταρα αυτά διατηρούνται για μια ζωή, ανέφερε η ειδικός.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε τα Th2-TRMs στους πνεύμονες ποντικών με αλλεργικό άσθμα κατά τη διάρκεια της ύφεσης και τα παρακολούθησε μετά από επαφή με το αλλεργιογόνο. Όταν τα περισσότερα Τ-κύτταρα στα ποντίκια εξαλείφθηκαν, τα ανοσιακά κύτταρα μπλοκαρίστηκαν για να αποτρέψουν τη μετανάστευσή τους από τους πνεύμονες.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι περίπου 150.000 έως 200.000 κύτταρα μνήμης ήταν στους πνεύμονες, που αντιπροσωπεύει ένα απλό κλάσμα των 100 εκατομμυρίων πνευμονικών κυττάρων και ότι αυτά τα κύτταρα δεν μεταναστεύουν από τον πνεύμονα αλλά ενεργοποιήθηκαν για να αντιδράσουν στο εισπνεόμενο αλλεργιογόνο.
Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί η πλειονότητα των ασθενών με αλλεργικό άσθμα παραμένουν αλλεργικοί σε ολόκληρη τη ζωή τους και ότι εάν οι ασθενείς είναι συνεχώς εκτεθειμένοι στο αλλεργιογόνο, ο αριθμός των Th2-TRM πιθανώς αυξάνεται μετά από περαιτέρω επαφή με το αλλεργιογόνο.
