Ζήσης Ψάλλας
Μια νέα μελέτη από την Κίνα διαπιστώνει ότι η μακροχρόνια κρυοσυντήρηση σε μια τράπεζα σπέρματος δεν επηρεάζει τα μελλοντικά κλινικά αποτελέσματα.
Τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάστηκαν στη Βιέννη στην 35η Ετήσια Συνάντηση της ESHRE (European Society of Human Reproduction and Embryology) από τον Δρ. Chuan Huang της Τράπεζας Σπέρματος Changsa-Hunan στην Κίνα.
Τα ευρήματα βασίζονται σε μια αναδρομική ανάλυση 119.558 δειγμάτων από δότες στην τράπεζα σπέρματος Hunan. Για τους σκοπούς της ανάλυσης, τα δείγματα οργανώθηκαν σε τρεις ομάδες: αυτά που κρατήθηκαν για διάστημα μεταξύ έξι μηνών και πέντε ετών, αυτά που αποθηκεύτηκαν για 6-10 χρόνια και αυτά που αποθηκεύτηκαν για 11-15 χρόνια.
Η μελέτη διαπίστωσε πρώτα ότι το ποσοστό επιβίωσης του κατεψυγμένου σπέρματος μετά την απόψυξη υποχώρησε κατά τη διάρκεια της δεκαπενταετούς περιόδου μελέτης – από το 85% στο 74%.
Ωστόσο, η μείωση αυτή δεν επηρέασε σημαντικά την εγκυμοσύνη των γυναικών που χρησιμοποίησαν τα δείγματα αυτά για σπερματέγχυση. Τα ποσοστά ζωντανών γεννήσεων ήταν 82,17%, 80,21% και 80,00% στις τρεις ομάδες αποθήκευσης αντίστοιχα.
Τα ποσοστά επιτυχίας ήταν παρομοίως συγκρίσιμα όταν τα δείγματα κατεψυγμένου σπέρματος χρησιμοποιήθηκαν στην εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), με τα ποσοστά ζωντανών γεννήσεων να είναι 81,6%, 79,1% και 73,9% στις τρεις ομάδες.
Οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι αυτά τα πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας επιτεύχθηκαν με σπερματοζωάρια επιλεγμένων δοτών, τα οποία δεν είναι αναγκαστικά αντιπροσωπευτικά της ποιότητας του σπέρματος στον γενικό πληθυσμό.
Πολλές ρυθμιστικές αρχές ορίζουν ένα χρονικό όριο για την αποθήκευση σπέρματος (και ωαρίων) 10 ετών, με μεγαλύτερο όριο για ιατρικούς λόγους (π.χ. για τη διατήρηση της γονιμότητας πριν από τη θεραπεία του καρκίνου). Αλλά η βιβλιογραφία δεν παρέχει σαφή εξήγηση για κανένα από αυτά τα χρονικά όρια. Ορισμένοι ανδρολόγοι λένε ότι την εποχή που τέθηκαν τα όρια υπήρχε φόβος ότι τα σπερματοζωάρια θα μπορούσαν να διατρέχουν κίνδυνο βλάβης του DNA, αλλά δεν υπήρξαν ενδείξεις γι ‘αυτό.
