Οι ουσίες PFAS (πολυφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες), που χρησιμοποιούνται σε προϊόντα όπως συσκευασίες τροφίμων και καλλυντικά, μπορούν να οδηγήσουν σε αναπαραγωγικά προβλήματα, αυξημένο κίνδυνο καρκίνου και άλλα προβλήματα υγείας.
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών έχει επίσης συνδέσει τις χημικές ουσίες με χαμηλότερη οστική πυκνότητα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση και άλλες ασθένειες των οστών. Αλλά οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες επικεντρώθηκαν σε μεγαλύτερους, μη Ισπανόφωνους λευκούς συμμετέχοντες και συνέλεξαν δεδομένα μόνο σε ένα μόνο χρονικό σημείο.
Τώρα, ερευνητές από το Keck School of Medicine του University of Southern California έχουν αναπαράγει αυτά τα αποτελέσματα σε μια διαχρονική μελέτη δύο ομάδων νεαρών συμμετεχόντων, κυρίως Ισπανόφωνων, μια ομάδα που αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο οστικής νόσου στην ενήλικη ζωή.
«Πρόκειται για έναν πληθυσμό που δεν έχει μελετηθεί πλήρως σε αυτόν τον τομέα έρευνας, παρά το γεγονός ότι έχει αυξημένο κίνδυνο για νόσο των οστών και οστεοπόρωση», δήλωσε η Vaia Lida Chatzi, καθηγήτρια πληθυσμού και επιστημών δημόσιας υγείας.
Σε μια ομάδα 304 εφήβων, η έκθεση σε PFAS συνδέθηκε με μείωση της οστικής πυκνότητας με την πάροδο του χρόνου. Σε μια ομάδα 137 νεαρών ενηλίκων, η έκθεση σε PFAS συνδέθηκε επίσης με χαμηλότερη αρχική τιμή οστικής πυκνότητας, αλλά δεν παρατηρήθηκαν διαφορές με την πάροδο του χρόνου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Environmental Research.
«Τα PFAS είναι πανταχού παρόντα -είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αυτά. Πρέπει να εξαλείψουμε αυτή την έκθεση για να επιτρέψουμε στους νέους μας να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους όσον αφορά την ανάπτυξη των οστών για να τους βοηθήσουμε να αποφύγουν την οστεοπόρωση αργότερα στη ζωή τους», είπαν οι ερευνητές.
Η οστική πυκνότητα αυξάνεται κατά την εφηβεία, κορυφώνεται μεταξύ των ηλικιών 20 και 30 ετών και στη συνέχεια μειώνεται αργά κατά την ενήλικη ζωή. Η κορυφαία οστική πυκνότητα βοηθά στην πρόβλεψη του εάν ένα άτομο θα εμφανίσει οστεοπόρωση αργότερα στη ζωή του, ωθώντας τους ερευνητές να διερευνήσουν πώς το PFAS μπορεί να επηρεάσει τους νέους.
Οι ερευνητές μελέτησαν 304 Ισπανόφωνους εφήβους, με μέση ηλικία τα 11 έτη, από τη «Μελέτη των Λατίνων εφήβων που διατρέχουν κίνδυνο διαβήτη τύπου 2». Συνέλεξαν δείγματα αίματος για τη μέτρηση των επιπέδων PFAS και μέτρησαν την οστική πυκνότητα με ένα ειδικό είδος ακτίνων Χ, γνωστό ως διπλή σάρωση απορρόφησης ακτίνων Χ (DXA). Στη συνέχεια τους παρακολούθησαν για να ελέγξουν για αλλαγή με την πάροδο του χρόνου.
Για κάθε διπλασιασμό στο υπερφθορο–οκτανο–σουλφονικό οξύ, ενός τύπου PFAS, οι συμμετέχοντες είχαν μέση μείωση στην οστική πυκνότητα 0,003 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό ετησίως κατά την παρακολούθηση.
